Неемі́и 6
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο καθὼς ἠκούσθη τῷ Σαναβαλλατ καὶ Τωβια καὶ τῷ Γησαμ τῷ Αραβι καὶ τοῖς καταλοίποις τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν ὅτι ᾠκοδόμησα τὸ τεῖχος, καὶ οὐ κατελείφθη ἐν αὐτοῖς πνοή. ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου θύρας οὐκ ἐπέστησα ἐν ταῖς πύλαις. | 1Бы́сть же є҆гда̀ ᲂу҆слы́ша санавалла́тъ и҆ тѡві́а и҆ гиса́мъ а҆раві́йскїй и҆ про́чїи вразѝ на́ши, ꙗ҆́кѡ созда́хъ стѣ́нꙋ, и҆ не ѡ҆ста́сѧ въ ни́хъ сква́жнѧ: и҆ а҆́зъ да́же до вре́мене ѻ҆́нагѡ две́рїй не поста́вихъ во вратѣ́хъ: |
| 2καὶ ἀπέστειλεν Σαναβαλλατ καὶ Γησαμ πρός με λέγων Δεῦρο καὶ συναχθῶμεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν ταῖς κώμαις ἐν πεδίῳ Ωνω· καὶ αὐτοὶ λογιζόμενοι ποιῆσαί μοι πονηρίαν. | 2и҆ посла̀ санавалла́тъ и҆ гиса́мъ ко мнѣ̀, глагѡ́люща: прїидѝ, и҆ собере́мсѧ вкꙋ́пѣ въ ве́сехъ на по́ли ѡ҆нѡ̀( глаго́лемѣмъ) . Ті́и же помышлѧ́ста мнѣ̀ сотвори́ти ѕло́е. |
| 3καὶ ἀπέστειλα ἐπ᾿ αὐτοὺς ἀγγέλους λέγων Ἔργον μέγα ἐγὼ ποιῶ καὶ οὐ δυνήσομαι καταβῆναι, μήποτε καταπαύσῃ τὸ ἔργον· ὡς ἂν τελειώσω αὐτό, καταβήσομαι πρὸς ὑμᾶς. | 3И҆ посла́хъ къ ни́ма послѡ́въ, глаго́лѧ: дѣ́ло вели́ко а҆́зъ творю̀ и҆ не могꙋ̀ сни́ти, да не преста́нетъ дѣ́ло: є҆гда́ же совершꙋ̀ є҆̀, взы́дꙋ къ ва́ма. |
| 4καὶ ἀπέστειλαν πρός με ὡς τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ ἀπέστειλα αὐτοῖς κατὰ ταῦτα. | 4И҆ посла́ста ко мнѣ̀, ꙗ҆́коже глаго́лъ се́й, четы́рижды, и҆ посла́хъ къ ни́ма по си̑мъ. |
| 5καὶ ἀπέστειλεν πρός με Σαναβαλλατ τὸν παῖδα αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴν ἀνεῳγμένην ἐν χειρὶ αὐτοῦ. | 5И҆ присла̀ ко мнѣ̀ санавалла́тъ пѧ́тое ѻ҆́трока своего̀, и҆ посла́нїе ѿве́рсто въ рꙋкꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ бѣ̀ напи́сано въ не́мъ: |
| 6καὶ ἦν γεγραμμένον ἐν αὐτῇ Ἐν ἔθνεσιν ἠκούσθη ὅτι σὺ καὶ οἱ Ιουδαῖοι λογίζεσθε ἀποστατῆσαι, διὰ τοῦτο σὺ οἰκοδομεῖς τὸ τεῖχος, καὶ σὺ γίνῃ αὐτοῖς εἰς βασιλέα· | 6во ꙗ҆зы́цѣхъ ᲂу҆слы́шано є҆́сть, и҆ гиса́мъ речѐ, ꙗ҆́кѡ ты̀ и҆ і҆ꙋде́є мы́слите ѿстꙋпи́ти, сегѡ̀ ра́ди ты̀ созида́еши стѣ́нꙋ, и҆ ты̀ да бꙋ́деши и҆̀мъ въ царѧ̀: |
| 7καὶ πρὸς τούτοις προφήτας ἔστησας σεαυτῷ, ἵνα καθίσῃς ἐν Ιερουσαλημ εἰς βασιλέα ἐν Ιουδα· καὶ νῦν ἀπαγγελήσονται τῷ βασιλεῖ οἱ λόγοι οὗτοι· καὶ νῦν δεῦρο βουλευσώμεθα ἐπὶ τὸ αὐτό. | 7и҆ къ си̑мъ проро́ки поста́вилъ є҆сѝ себѣ̀, да бꙋ́деши во і҆ерⷭ҇ли́мѣ царе́мъ над̾ і҆ꙋ́дою: и҆ нн҃ѣ возвѣстѧ́тсѧ царю̀ словеса̀ сїѧ̑: и҆ сегѡ̀ ра́ди нн҃ѣ прїидѝ, да сотвори́ма совѣ́тъ вкꙋ́пѣ. |
| 8καὶ ἀπέστειλα πρὸς αὐτὸν λέγων Οὐκ ἐγενήθη ὡς οἱ λόγοι οὗτοι, οὓς σὺ λέγεις, ὅτι ἀπὸ καρδίας σου σὺ ψεύδῃ αὐτούς. | 8И҆ посла́хъ къ немꙋ̀, глаго́лѧ: не сотвори́сѧ по словесє́мъ си̑мъ, ꙗ҆́коже ты̀ глаго́леши, занѐ ѿ се́рдца твоегѡ̀ ты̀ лже́ши въ си́хъ: |
| 9ὅτι πάντες φοβερίζουσιν ἡμᾶς λέγοντες Ἐκλυθήσονται αἱ χεῖρες αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ἔργου τούτου, καὶ οὐ ποιηθήσεται· καὶ νῦν ἐκραταίωσα τὰς χεῖράς μου. | 9ꙗ҆́кѡ всѝ страша́тъ на́съ, глаго́люще: ѡ҆слабѣ́ютъ рꙋ́цы и҆́хъ ѿ дѣ́ла сегѡ̀, и҆ не сотвори́тсѧ: и҆ нн҃ѣ ᲂу҆крѣпи́хъ рꙋ́ки моѧ̑. |
| 10Καὶ ἐγὼ εἰσῆλθον εἰς οἶκον Σεμει υἱοῦ Δαλαια υἱοῦ Μεηταβηλ– καὶ αὐτὸς συνεχόμενος–, καὶ εἶπεν Συναχθῶμεν εἰς οἶκον τοῦ θεοῦ ἐν μέσῳ αὐτοῦ καὶ κλείσωμεν τὰς θύρας αὐτοῦ, ὅτι ἔρχονται νυκτὸς φονεῦσαί σε. | 10И҆ а҆́зъ внидо́хъ въ до́мъ семе́а сы́на далаі́ева, сы́на метавеи́лева, и҆ то́й заключе́нъ, и҆ речѐ: да собере́мсѧ въ до́мъ бж҃їй посредѣ̀ є҆гѡ̀ и҆ заключи́мъ двє́ри є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ прихо́дѧтъ но́щїю, да ᲂу҆бїю́тъ тѧ̀. |
| 11καὶ εἶπα Τίς ἐστιν ὁ ἀνήρ, ὃς εἰσελεύσεται εἰς τὸν οἶκον καὶ ζήσεται; | 11И҆ реко́хъ: кто́ є҆сть мꙋ́жъ, ꙗ҆ко́въ а҆́зъ, и҆ ᲂу҆бѣжи́тъ; и҆лѝ кто̀ ꙗ҆́кѡ а҆́зъ, и҆́же вни́детъ въ до́мъ, и҆ жи́въ бꙋ́детъ; не вни́дꙋ. |
| 12καὶ ἐπέγνων καὶ ἰδοὺ ὁ θεὸς οὐκ ἀπέστειλεν αὐτόν, ὅτι ἡ προφητεία λόγος κατ᾿ ἐμοῦ, καὶ Τωβιας καὶ Σαναβαλλατ ἐμισθώσαντο | 12И҆ ᲂу҆разꙋмѣ́хъ, и҆ сѐ, бг҃ъ не посла̀ є҆гѡ̀: ꙗ҆́кѡ проро́чествова сло́во на мѧ̀. |
| 13ἐπ᾿ ἐμὲ ὄχλον, ὅπως φοβηθῶ καὶ ποιήσω οὕτως καὶ ἁμάρτω καὶ γένωμαι αὐτοῖς εἰς ὄνομα πονηρόν, ὅπως ὀνειδίσωσίν με.– | 13И҆ тѡві́а и҆ санавалла́тъ наѧ́ста на мѧ̀ наро́дъ, да ᲂу҆страшꙋ́сѧ, и҆ сотворю̀ та́кѡ, и҆ согрѣшꙋ̀, и҆ да бꙋ́дꙋ и҆̀мъ во и҆́мѧ ѕло̀, ꙗ҆́кѡ да поно́сѧтъ мѝ. |
| 14μνήσθητι, ὁ θεός, τῷ Τωβια καὶ τῷ Σαναβαλλατ ὡς τὰ ποιήματα αὐτοῦ ταῦτα καὶ τῷ Νωαδια τῷ προφήτῃ καὶ τοῖς καταλοίποις τῶν προφητῶν, οἳ ἦσαν φοβερίζοντές με. | 14Помѧнѝ, бж҃е, тѡві́ю и҆ санавалла́та по дѣлѡ́мъ и҆́хъ си̑мъ, и҆ нѡаді́а проро́ка и҆ про́чихъ прорѡ́къ, и҆̀же страша́хꙋ мѧ̀. |
| 15Καὶ ἐτελέσθη τὸ τεῖχος πέμπτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ Ελουλ εἰς πεντήκοντα καὶ δύο ἡμέρας. | 15И҆ соверши́сѧ стѣна̀ въ два́десѧть пѧ́тый мцⷭ҇а є҆лꙋ́ла{ а҆́ѵгꙋста} въ пѧтьдесѧ́тъ и҆ два̀ дни̑. |
| 16καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἤκουσαν πάντες οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν, καὶ ἐφοβήθησαν πάντα τὰ ἔθνη τὰ κύκλῳ ἡμῶν, καὶ ἐπέπεσεν φόβος σφόδρα ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτῶν, καὶ ἔγνωσαν ὅτι παρὰ τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐγενήθη τελειωθῆναι τὸ ἔργον τοῦτο.– | 16И҆ бы́сть є҆гда̀ ᲂу҆слы́шаша всѝ вразѝ на́ши, и҆ ᲂу҆боѧ́шасѧ всѝ ꙗ҆зы́цы, и҆̀же ѡ҆́крестъ на́съ, и҆ нападѐ стра́хъ вели́къ пред̾ ѻ҆́чи и҆́хъ, и҆ позна́ша, ꙗ҆́кѡ ѿ гдⷭ҇а бг҃а на́шегѡ соверше́но бы́сть дѣ́ло сїѐ. |
| 17καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀπὸ πολλῶν ἐντίμων Ιουδα ἐπιστολαὶ ἐπορεύοντο πρὸς Τωβιαν, καὶ αἱ Τωβια ἤρχοντο πρὸς αὐτούς, | 17И҆ во дни̑ ѡ҆́ны ѿ мно́гихъ держа́вныхъ і҆ꙋ́диныхъ посла̑нїѧ прихожда́хꙋ къ тѡві́и, и҆ тѡві̑ина( посла̑нїѧ) прихожда́хꙋ къ ни̑мъ. |
| 18ὅτι πολλοὶ ἐν Ιουδα ἔνορκοι ἦσαν αὐτῷ, ὅτι γαμβρὸς ἦν τοῦ Σεχενια υἱοῦ Ηραε, καὶ Ιωαναν υἱὸς αὐτοῦ ἔλαβεν τὴν θυγατέρα Μεσουλαμ υἱοῦ Βαραχια εἰς γυναῖκα. | 18Мно́зи бо во і҆ꙋде́и клѧ́шасѧ є҆мꙋ̀, ꙗ҆́кѡ зѧ́ть бѣ̀ сехені́и сы́на и҆ра́ева: и҆ і҆ѡнаѳа́нъ сы́нъ є҆гѡ̀ поѧ̀ дще́рь месꙋла́ма сы́на варахі́ина въ женꙋ̀. |
| 19καὶ τοὺς λόγους αὐτοῦ ἦσαν λέγοντες πρός με καὶ λόγους μου ἦσαν ἐκφέροντες αὐτῷ, καὶ ἐπιστολὰς ἀπέστειλεν Τωβιας φοβερίσαι με. | 19И҆ словеса̀ є҆гѡ̀ бы́ша глаго́лющїи ко мнѣ̀, и҆ словеса̀ моѧ̑ бы́ша и҆зносѧ́щїи є҆мꙋ̀. И҆ посла́нїе посла̀ тѡві́а, да ᲂу҆страши́тъ менѐ. |