І҆ꙋді́ѳ 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Τῇ δὲ ἐπαύριον παρήγγειλεν Ολοφέρνης πάσῃ τῇ στρατιᾷ αὐτοῦ καὶ παντὶ τῷ λαῷ αὐτοῦ, οἳ παρεγένοντο ἐπὶ τὴν συμμαχίαν αὐτοῦ, ἀναζευγνύειν ἐπὶ Βαιτυλουα καὶ τὰς ἀναβάσεις τῆς ὀρεινῆς προκαταλαμβάνεσθαι καὶ ποιεῖν πόλεμον πρὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ. | 1Во ᲂу҆́трїе же ѡ҆б̾ѧвѝ ѻ҆лофе́рнъ всемꙋ̀ во́инствꙋ своемꙋ̀ и҆ всѣ̑мъ лю́демъ свои̑мъ, и҆̀же прїидо́ша на споборе́нїе є҆мꙋ̀, воздви́гнꙋтисѧ къ ветѷлꙋ́и и҆ восхо́ды го́рнїѧ предвоспрїѧ́ти и҆ твори́ти бра́нь проти́вꙋ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ. |
| 2καὶ ἀνέζευξεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ πᾶς ἀνὴρ δυνατὸς αὐτῶν· καὶ ἡ δύναμις αὐτῶν ἀνδρῶν πολεμιστῶν χιλιάδες πεζῶν ἑκατὸν ἑβδομήκοντα καὶ ἱππέων χιλιάδες δέκα δύο χωρὶς τῆς ἀποσκευῆς καὶ τῶν ἀνδρῶν, οἳ ἦσαν πεζοὶ ἐν αὐτοῖς, πλῆθος πολὺ σφόδρα. | 2И҆ воздви́жесѧ въ де́нь то́й всѧ́къ мꙋ́жъ си́льный и҆́хъ: а҆ си́ла и҆́хъ мꙋже́й ра́тныхъ, мꙋже́й пѣ́шихъ сто̀ се́дмьдесѧть ты́сѧщъ, и҆ ко́нникѡвъ ты́сѧщей двана́десѧть, кромѣ̀ приꙋготовле́нїѧ и҆ мꙋже́й, и҆̀же бы́ша пѣшцы̀ въ ни́хъ, мно́жество мно́го ѕѣлѡ̀. |
| 3καὶ παρενέβαλον ἐν τῷ αὐλῶνι πλησίον Βαιτυλουα ἐπὶ τῆς πηγῆς καὶ παρέτειναν εἰς εὖρος ἐπὶ Δωθαιμ ἕως Βελβαιμ καὶ εἰς μῆκος ἀπὸ Βαιτυλουα ἕως Κυαμωνος, ἥ ἐστιν ἀπέναντι τοῦ Εσδρηλων. | 3И҆ ѡ҆полчи́шасѧ во ю҆до́ли бли́з̾ ветѷлꙋ́и при и҆сто́чницѣ, и҆ протѧго́шасѧ въ широтꙋ̀ ѿ дѡѳаі́ма да́же до велѳе́ма, и҆ въ долготꙋ̀ ѿ ветѷлꙋ́и да́же до кѷамѡ́на, и҆́же є҆́сть проти́вꙋ є҆сдрилѡ́на. |
| 4οἱ δὲ υἱοὶ Ισραηλ, ὡς εἶδον αὐτῶν τὸ πλῆθος, ἐταράχθησαν σφόδρα καὶ εἶπαν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ Νῦν ἐκλείξουσιν οὗτοι τὸ πρόσωπον τῆς γῆς πάσης, καὶ οὔτε τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ οὔτε αἱ φάραγγες οὔτε οἱ βουνοὶ ὑποστήσονται τὸ βάρος αὐτῶν. | 4Сы́нове же і҆и҃лєвы, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆ви́дѣша и҆́хъ мно́жество, смꙋти́шасѧ ѕѣлѡ̀, и҆ речѐ кі́йждо ко бли́жнемꙋ своемꙋ̀: нн҃ѣ поли́жꙋтъ сі́и лицѐ землѝ всеѧ̀, и҆ нижѐ го́ры высѡ́кїѧ, нижѐ дє́бри, нижѐ хо́лми снесꙋ́тъ тѧ́жесть и҆́хъ. |
| 5καὶ ἀναλαβόντες ἕκαστος τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ αὐτῶν καὶ ἀνακαύσαντες πυρὰς ἐπὶ τοὺς πύργους αὐτῶν ἔμενον φυλάσσοντες ὅλην τὴν νύκτα ἐκείνην. | 5И҆ взе́мше кі́йждо ѻ҆рꙋ̑дїѧ ра̑тнаѧ своѧ̑ и҆ возже́гше ѻ҆гни̑ на ба́шнехъ свои́хъ, пребыва́ша стрегꙋ́ще всю̀ но́щь ѻ҆́нꙋ. |
| 6τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ δευτέρᾳ ἐξήγαγεν Ολοφέρνης πᾶσαν τὴν ἵππον αὐτοῦ κατὰ πρόσωπον τῶν υἱῶν Ισραηλ, οἳ ἦσαν ἐν Βαιτυλουα, | 6Во вторы́й же де́нь и҆зведѐ ѻ҆лофе́рнъ всю̀ ко́нницꙋ свою̀ проти́вꙋ лица̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, и҆̀же бы́ша въ ветѷлꙋ́и, |
| 7καὶ ἐπεσκέψατο τὰς ἀναβάσεις τῆς πόλεως αὐτῶν καὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων ἐφώδευσεν καὶ προκατελάβετο αὐτὰς καὶ ἐπέστησεν αὐταῖς παρεμβολὰς ἀνδρῶν πολεμιστῶν, καὶ αὐτὸς ἀνέζευξεν εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ.– | 7и҆ ᲂу҆сма́триваше восхо́дѡвъ гра́да и҆́хъ, и҆ на и҆сто́чники гра́да и҆́хъ на́йде, и҆ предвоспрїѧ̀ и҆̀хъ, и҆ приста́ви къ ни̑мъ ѡ҆полчє́нїѧ мꙋже́й ра́тныхъ, а҆ са́мъ возврати́сѧ къ лю́демъ свои̑мъ. |
| 8καὶ προσελθόντες αὐτῷ πάντες ἄρχοντες υἱῶν Ησαυ καὶ πάντες οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ Μωαβ καὶ οἱ στρατηγοὶ τῆς παραλίας εἶπαν | 8И҆ прише́дше къ немꙋ̀ всѝ нача̑льницы сынѡ́въ и҆са́ѵлихъ и҆ всѝ вожде́ве люді́й мѡа́влихъ и҆ воевѡ́ды примо́рїѧ рѣ́ша: |
| 9Ἀκουσάτω δὴ λόγον ὁ δεσπότης ἡμῶν, ἵνα μὴ γένηται θραῦσμα ἐν τῇ δυνάμει σου. | 9да послꙋ́шаетъ ᲂу҆́бѡ словесѐ влады́ка на́шъ, да не бꙋ́детъ сокрꙋше́нїѧ въ си́лѣ твое́й: |
| 10ὁ γὰρ λαὸς οὗτος τῶν υἱῶν Ισραηλ οὐ πέποιθαν ἐπὶ τοῖς δόρασιν αὐτῶν, ἀλλ᾿ ἐπὶ τοῖς ὕψεσι τῶν ὀρέων, ἐν οἷς αὐτοὶ ἐνοικοῦσιν ἐν αὐτοῖς· οὐ γάρ ἐστιν εὐχερὲς προσβῆναι ταῖς κορυφαῖς τῶν ὀρέων αὐτῶν. | 10наро́дъ бо се́й сынѡ́въ і҆и҃левыхъ не ᲂу҆пова́ютъ на ко́пїѧ своѧ̑, но на высоты̑ го́ръ свои́хъ, въ ни́хже ѻ҆нѝ живꙋ́тъ, не бо̀ є҆́сть ᲂу҆до́бно прїитѝ верха́ми го́ръ и҆́хъ: |
| 11καὶ νῦν, δέσποτα, μὴ πολέμει πρὸς αὐτοὺς καθὼς γίνεται πόλεμος παρατάξεως, καὶ οὐ πεσεῖται ἐκ τοῦ λαοῦ σου ἀνὴρ εἷς. | 11и҆ нн҃ѣ, влады́ко, не ра́тꙋй на ни́хъ, ꙗ҆́коже быва́етъ ра́ть ѡ҆полче́нїѧ, и҆ не паде́тъ ѿ люді́й твои́хъ мꙋ́жъ є҆ди́нъ: |
| 12ἀνάμεινον ἐπὶ τῆς παρεμβολῆς σου διαφυλάσσων πάντα ἄνδρα ἐκ τῆς δυνάμεώς σου, καὶ ἐπικρατησάτωσαν οἱ παῖδές σου τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος, ἣ ἐκπορεύεται ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ ὄρους, | 12пребꙋ́ди въ полцѣ̀ твое́мъ, соблюда́ѧй всѧ́каго мꙋ́жа ѿ си́лы твоеѧ̀, и҆ да ѡ҆бдержа́тъ ѻ҆́троцы твоѝ и҆сто́чникъ водны́й, и҆́же и҆схо́дитъ и҆з̾ ко́рене горы̀, |
| 13διότι ἐκεῖθεν ὑδρεύονται πάντες οἱ κατοικοῦντες Βαιτυλουα, καὶ ἀνελεῖ αὐτοὺς ἡ δίψα, καὶ ἐκδώσουσι τὴν πόλιν αὐτῶν· καὶ ἡμεῖς καὶ ὁ λαὸς ἡμῶν ἀναβησόμεθα ἐπὶ τὰς πλησίον κορυφὰς τῶν ὀρέων καὶ παρεμβαλοῦμεν ἐπ᾿ αὐταῖς εἰς προφυλακὴν τοῦ μὴ ἐξελθεῖν ἐκ τῆς πόλεως ἄνδρα ἕνα. | 13занѐ ѿтꙋ́дꙋ напаѧ́ютсѧ всѝ живꙋ́щїи въ ветѷлꙋ́и: и҆ погꙋби́тъ и҆̀хъ жа́жда, и҆ ѿдадѧ́тъ гра́дъ сво́й, а҆ мы̀ и҆ лю́дїе на́ши взы́демъ на бли̑зкїѧ верхѝ го́ръ и҆ ѡ҆полчи́мсѧ на ни́хъ въ пред̾ѡхране́нїе, є҆́же не и҆зы́ти и҆з̾ гра́да мꙋ́жꙋ є҆ди́номꙋ: |
| 14καὶ τακήσονται ἐν τῷ λιμῷ αὐτοὶ καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, καὶ πρὶν ἐλθεῖν τὴν ῥομφαίαν ἐπ᾿ αὐτοὺς καταστρωθήσονται ἐν ταῖς πλατείαις τῆς οἰκήσεως αὐτῶν. | 14и҆ и҆ста́ютъ гла́домъ са́ми и҆ жены̀ и҆́хъ и҆ ча̑да и҆́хъ и҆ пре́жде не́же прїитѝ мечꙋ̀ на ни́хъ, падꙋ́тъ на сто́гнахъ ѡ҆бита́нїѧ своегѡ̀: |
| 15καὶ ἀνταποδώσεις αὐτοῖς ἀνταπόδομα πονηρὸν ἀνθ᾿ ὧν ἐστασίασαν καὶ οὐκ ἀπήντησαν τῷ προσώπῳ σου ἐν εἰρήνῃ.– | 15и҆ возда́си и҆̀мъ воздаѧ́нїе лꙋка́вое, поне́же воскрамо́льствоваша и҆ не срѣто́ша лица̀ твоегѡ̀ въ ми́рѣ. |
| 16καὶ ἤρεσαν οἱ λόγοι αὐτῶν ἐνώπιον Ολοφέρνου καὶ ἐνώπιον πάντων τῶν θεραπόντων αὐτοῦ, καὶ συνέταξε ποιεῖν καθὰ ἐλάλησαν. | 16И҆ ᲂу҆гѡ́дна бы́ша словеса̀ и҆́хъ пред̾ ѻ҆лофе́рномъ и҆ пред̾ всѣ́ми слꙋги̑ є҆гѡ̀, и҆ ᲂу҆ста́виша сотвори́ти, ꙗ҆́коже глаго́лаша. |
| 17καὶ ἀπῆρεν παρεμβολὴ υἱῶν Αμμων καὶ μετ᾿ αὐτῶν χιλιάδες πέντε υἱῶν Ασσουρ καὶ παρενέβαλον ἐν τῷ αὐλῶνι καὶ προκατελάβοντο τὰ ὕδατα καὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων τῶν υἱῶν Ισραηλ. | 17И҆ воздви́жесѧ по́лкъ сынѡ́въ а҆ммѡ́нихъ, и҆ съ ни́ми пѧ́ть ты́сѧщей сынѡ́въ а҆ссꙋ́рскихъ, и҆ ѡ҆полчи́шасѧ во ю҆до́ли и҆ предвоспрїѧ́ша во́ды и҆ и҆сто́чники во́дъ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ. |
| 18καὶ ἀνέβησαν οἱ υἱοὶ Ησαυ καὶ οἱ υἱοὶ Αμμων καὶ παρενέβαλον ἐν τῇ ὀρεινῇ ἀπέναντι Δωθαιμ. καὶ ἀπέστειλαν ἐξ αὐτῶν πρὸς νότον καὶ ἀπηλιώτην ἀπέναντι Εγρεβηλ, ἥ ἐστιν πλησίον Χους, ἥ ἐστιν ἐπὶ τοῦ χειμάρρου Μοχμουρ. καὶ ἡ λοιπὴ στρατιὰ τῶν Ἀσσυρίων παρενέβαλον ἐν τῷ πεδίῳ καὶ ἐκάλυψαν πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ αἱ σκηναὶ καὶ αἱ ἀπαρτίαι αὐτῶν κατεστρατοπέδευσαν ἐν ὄχλῳ πολλῷ καὶ ἦσαν εἰς πλῆθος πολὺ σφόδρα. | 18И҆ взыдо́ша сы́нове и҆са̑ѵли и҆ сы́нове а҆ммѡ̑ни и҆ ѡ҆полчи́шасѧ въ го́рнѣй проти́вꙋ дѡѳі́ма, и҆ посла́ша ѿ себє̀ къ ю҆́гꙋ и҆ восто́кꙋ проти́вꙋ є҆креви́ла, и҆́же є҆́сть бли́з̾ хꙋ́са, и҆́же є҆́сть при пото́цѣ мохмꙋ́ръ: а҆ про́чее во́инство а҆ссѷрі́ѡвъ ѡ҆полчи́шасѧ на по́ли и҆ покры́ша всѐ лицѐ землѝ: и҆ шатры̀ и҆ припа́сы и҆́хъ разста́вишасѧ въ наро́дѣ мно́зѣ, и҆ бы́ша во мно́жество мно́го ѕѣлѡ̀. |
| 19Καὶ οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἀνεβόησαν πρὸς κύριον θεὸν αὐτῶν, ὅτι ὠλιγοψύχησεν τὸ πνεῦμα αὐτῶν, ὅτι ἐκύκλωσαν πάντες οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν καὶ οὐκ ἦν διαφυγεῖν ἐκ μέσου αὐτῶν. | 19Сы́нове же і҆и҃левы возопи́ша ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ своемꙋ̀, занѐ возмалодꙋ́шествова дꙋ́хъ и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆быдо́ша всѣ́хъ вразѝ и҆́хъ, и҆ не бѣ̀ возмо́жно и҆збѣжа́ти и҆з̾ среды̀ и҆́хъ. |
| 20καὶ ἔμεινεν κύκλῳ αὐτῶν πᾶσα παρεμβολὴ Ασσουρ, οἱ πεζοὶ καὶ ἅρματα καὶ οἱ ἱππεῖς αὐτῶν, ἡμέρας τριάκοντα τέσσαρας. καὶ ἐξέλιπεν πάντας τοὺς κατοικοῦντας Βαιτυλουα πάντα τὰ ἀγγεῖα αὐτῶν τῶν ὑδάτων, | 20И҆ пребы́сть ѡ҆́крестъ и҆́хъ всѐ ѡ҆полче́нїе а҆ссꙋ́рское, пѣшцы̀ и҆ колєсни́цы и҆ кѡ́нницы и҆́хъ, дні́й три́десѧть четы́ре: и҆ ѡ҆скꙋдѣ́ша всѣ̑мъ живꙋ́щымъ во ветѷлꙋ́и всѧ̑ прїѧ́тєлища и҆́хъ водна̑ѧ, |
| 21καὶ οἱ λάκκοι ἐξεκενοῦντο, καὶ οὐκ εἶχον πιεῖν εἰς πλησμονὴν ὕδωρ ἡμέραν μίαν, ὅτι ἐν μέτρῳ ἐδίδοσαν αὐτοῖς πιεῖν. | 21и҆ рвы̀ ѡ҆скꙋдѣва́ша, и҆ не и҆мѣ́ѧхꙋ пи́ти въ сы́тость воды̀ днѐ є҆ди́нагѡ, занѐ мѣ́рою дава́хꙋ и҆̀мъ пи́ти. |
| 22καὶ ἠθύμησεν τὰ νήπια αὐτῶν, καὶ αἱ γυναῖκες καὶ οἱ νεανίσκοι ἐξέλιπον ἀπὸ τῆς δίψης καὶ ἔπιπτον ἐν ταῖς πλατείαις τῆς πόλεως καὶ ἐν ταῖς διόδοις τῶν πυλῶν, καὶ οὐκ ἦν κραταίωσις ἔτι ἐν αὐτοῖς.– | 22И҆ смѧто́шасѧ младе́нцы и҆́хъ и҆ жєны̀ и҆́хъ и҆ ю҆́нѡши, и҆знемога́хꙋ ѿ жа́жды и҆ па́дахꙋ на сто́гнахъ гра́да и҆ въ прохо́дѣхъ вра́тъ, и҆ не бѣ̀ крѣ́пости ктомꙋ̀ въ ни́хъ. |
| 23καὶ ἐπισυνήχθησαν πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ Οζιαν καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς πόλεως, οἱ νεανίσκοι καὶ αἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδία, καὶ ἀνεβόησαν φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπαν ἐναντίον πάντων τῶν πρεσβυτέρων | 23И҆ собра́шасѧ всѝ лю́дїе ко ѻ҆зі́и и҆ кнѧзє́мъ гра́да, ю҆́нѡши и҆ жєны̀ и҆ ѻ҆́троцы и҆ возопи́ша гла́сомъ вели́кимъ и҆ рѣ́ша пред̾ всѣ́ми старѣ́йшинами: |
| 24Κρίναι ὁ θεὸς ἀνὰ μέσον ὑμῶν καὶ ἡμῶν, ὅτι ἐποιήσατε ἐν ἡμῖν ἀδικίαν μεγάλην οὐ λαλήσαντες εἰρηνικὰ μετὰ υἱῶν Ασσουρ. | 24да сꙋ́дитъ бг҃ъ междꙋ̀ на́ми и҆ ва́ми, ꙗ҆́кѡ сотвори́сте въ на́съ непра́вдꙋ ве́лїю, не глаго́люще ми̑рнаѧ съ сынмѝ а҆ссꙋ́рскими: |
| 25καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ὁ βοηθὸς ἡμῶν, ἀλλὰ πέπρακεν ἡμᾶς ὁ θεὸς εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν τοῦ καταστρωθῆναι ἐναντίον αὐτῶν ἐν δίψῃ καὶ ἀπωλείᾳ μεγάλῃ. | 25и҆ нн҃ѣ нѣ́сть помо́щника на́мъ, но продадѐ на́съ бг҃ъ въ рꙋ́цѣ и҆́хъ, є҆́же низве́ржєнымъ бы́ти пред̾ ни́ми жа́ждею и҆ погꙋбле́нїемъ вели́кимъ: |
| 26καὶ νῦν ἐπικαλέσασθε αὐτοὺς καὶ ἔκδοσθε τὴν πόλιν πᾶσαν εἰς προνομὴν τῷ λαῷ Ολοφέρνου καὶ πάσῃ τῇ δυνάμει αὐτοῦ. | 26и҆ нн҃ѣ призови́те и҆̀хъ и҆ ѿдади́те гра́дъ ве́сь въ расхище́нїе лю́демъ ѻ҆лофе́рнѡвымъ и҆ все́й си́лѣ є҆гѡ̀: |
| 27κρεῖσσον γὰρ ἡμῖν γενηθῆναι αὐτοῖς εἰς διαρπαγήν· ἐσόμεθα γὰρ εἰς δούλους, καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ἡμῶν, καὶ οὐκ ὀψόμεθα τὸν θάνατον τῶν νηπίων ἡμῶν ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν ἐκλειπούσας τὰς ψυχὰς αὐτῶν. | 27лꙋ́чше бо на́мъ бы́ти и҆̀мъ въ расхище́нїе, бꙋ́демъ бо въ рабы̑, и҆ жива̀ бꙋ́детъ дꙋша̀ на́ша, и҆ не ᲂу҆́зримъ сме́рти младе́нцєвъ на́шихъ во ѻ҆чесѣ́хъ на́шихъ, и҆ же́нъ и҆ ча̑дъ на́шихъ и҆счеза́ющихъ дꙋша́ми свои́ми: |
| 28μαρτυρόμεθα ὑμῖν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ κύριον τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐκδικεῖ ἡμᾶς κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ κατὰ τὰ ἁμαρτήματα τῶν πατέρων ἡμῶν, ἵνα μὴ ποιήσῃ κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ σήμερον. | 28свидѣ́тельствꙋемъ ва́мъ не́бомъ и҆ земле́ю и҆ бг҃омъ на́шимъ и҆ гдⷭ҇емъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆́же ѿмща́етъ на́мъ по грѣхѡ́мъ на́шымъ и҆ по грѣхѡ́мъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, да не сотвори́тъ по глаго́лѡмъ си̑мъ во дне́шнїй де́нь. |
| 29καὶ ἐγένετο κλαυθμὸς μέγας ἐν μέσῳ τῆς ἐκκλησίας πάντων ὁμοθυμαδόν, καὶ ἐβόησαν πρὸς κύριον τὸν θεὸν φωνῇ μεγάλῃ.– | 29И҆ бы́сть пла́чь ве́лїй посредѣ̀ собра́нїѧ всѣ́хъ є҆динодꙋ́шнѡ, и҆ возопи́ша ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ гла́сомъ вели́кимъ. |
| 30καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς Οζιας Θαρσεῖτε, ἀδελφοί, διακαρτερήσωμεν ἔτι πέντε ἡμέρας, ἐν αἷς ἐπιστρέψει κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς, οὐ γὰρ ἐγκαταλείψει ἡμᾶς εἰς τέλος· | 30И҆ речѐ къ ни̑мъ ѻ҆зі́а: дерза́йте, бра́тїѧ, претерпи́мъ є҆щѐ пѧ́ть дні́й, въ ни́хже ѡ҆брати́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ млⷭ҇ть свою̀ на на́съ, не бо̀ ѡ҆ста́витъ на́съ въ коне́цъ: |
| 31ἐὰν δὲ διέλθωσιν αὗται καὶ μὴ ἔλθῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς βοήθεια, ποιήσω κατὰ τὰ ῥήματα ὑμῶν. | 31а҆́ще же пре́йдꙋтъ сі́и, и҆ не прїи́детъ на на́съ по́мощь, сотворю̀ по словесє́мъ ва́шымъ. |
| 32καὶ ἐσκόρπισεν τὸν λαὸν εἰς τὴν ἑαυτοῦ παρεμβολήν, καὶ ἐπὶ τὰ τείχη καὶ τοὺς πύργους τῆς πόλεως αὐτῶν ἀπῆλθον καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα εἰς τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀπέστειλαν· καὶ ἦσαν ἐν ταπεινώσει πολλῇ ἐν τῇ πόλει. | 32И҆ распꙋстѝ люді́й ко своемꙋ̀ ѡ҆полче́нїю: и҆ на стѣ́ны и҆ ба̑шни гра́да своегѡ̀ ѿидо́ша, а҆ жены̀ и҆ ча̑да въ до́мы и҆́хъ ѿсла̀. И҆ бы́ша во смире́нїи мно́зѣмъ во гра́дѣ. |