Є҆кклесїа́ст 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἀγαθὸν ὄνομα ὑπὲρ ἔλαιον ἀγαθὸν καὶ ἡμέρα τοῦ θανάτου ὑπὲρ ἡμέραν γενέσεως αὐτοῦ. | 1Что̀ и҆зли́шше человѣ́кꙋ, ꙗ҆́кѡ кто̀ вѣ́сть, что̀ бла́го человѣ́кꙋ въ животѣ̀( ꙳ є҆гѡ̀) число̀ дні́й живота̀ сꙋ́етства є҆гѡ̀; и҆ сотворѝ ѧ҆̀ въ сѣ́ни: ꙗ҆́кѡ кто̀ возвѣсти́тъ человѣ́кꙋ, что̀ бꙋ́детъ по не́мъ под̾ со́лнцемъ; |
| 2ἀγαθὸν πορευθῆναι εἰς οἶκον πένθους ἢ ὅτι πορευθῆναι εἰς οἶκον πότου, καθότι τοῦτο τέλος παντὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ ζῶν δώσει εἰς καρδίαν αὐτοῦ. | 2Бла́го и҆́мѧ па́че є҆ле́а бла́га, и҆ де́нь сме́ртный па́че днѧ̀ рожде́нїѧ є҆гѡ̀. |
| 3ἀγαθὸν θυμὸς ὑπὲρ γέλωτα, ὅτι ἐν κακίᾳ προσώπου ἀγαθυνθήσεται καρδία. | 3Бла́го ходи́ти въ до́мъ пла́ча, не́жели ходи́ти въ до́мъ пи́ра, поне́же сїѐ коне́цъ всѧ́комꙋ человѣ́кꙋ, и҆ живы́й да́стъ бла́го въ се́рдцы є҆гѡ̀. |
| 4καρδία σοφῶν ἐν οἴκῳ πένθους, καὶ καρδία ἀφρόνων ἐν οἴκῳ εὐφροσύνης. | 4Бла́га ꙗ҆́рость па́че смѣ́ха, ꙗ҆́кѡ во ѕло́бѣ лица̀ ᲂу҆блажи́тсѧ се́рдце. |
| 5ἀγαθὸν τὸ ἀκοῦσαι ἐπιτίμησιν σοφοῦ ὑπὲρ ἄνδρα ἀκούοντα ᾆσμα ἀφρόνων· | 5Се́рдце мꙋ́дрыхъ въ домꙋ̀ пла́ча, а҆ се́рдце безꙋ́мныхъ въ домꙋ̀ весе́лїѧ. |
| 6ὅτι ὡς φωνὴ τῶν ἀκανθῶν ὑπὸ τὸν λέβητα, οὕτως γέλως τῶν ἀφρόνων· καί γε τοῦτο ματαιότης. | 6Бла́го є҆́же слы́шати преще́нїе премꙋ́дра, па́че мꙋ́жа слы́шащагѡ пѣ́снь безꙋ́мныхъ: |
| 7ὅτι ἡ συκοφαντία περιφέρει σοφὸν καὶ ἀπόλλυσι τὴν καρδίαν εὐτονίας αὐτοῦ. | 7ꙗ҆́коже гла́съ те́рнїѧ под̾ котло́мъ, та́кѡ смѣ́хъ безꙋ́мныхъ. И҆ сїѐ сꙋета̀. |
| 8ἀγαθὴ ἐσχάτη λόγων ὑπὲρ ἀρχὴν αὐτοῦ, ἀγαθὸν μακρόθυμος ὑπὲρ ὑψηλὸν πνεύματι. | 8Ꙗ҆́кѡ клевета̀ льсти́тъ мꙋ́драго и҆ погꙋблѧ́етъ се́рдце благоро́дствїѧ є҆гѡ̀. |
| 9μὴ σπεύσῃς ἐν πνεύματί σου τοῦ θυμοῦσθαι, ὅτι θυμὸς ἐν κόλπῳ ἀφρόνων ἀναπαύσεται. | 9Бла̑га послѣ̑днѧѧ слове́съ па́че нача́ла є҆гѡ̀: бла́гъ терпѣли́вый па́че высо́кагѡ дꙋ́хомъ. |
| 10μὴ εἴπῃς Τί ἐγένετο ὅτι αἱ ἡμέραι αἱ πρότεραι ἦσαν ἀγαθαὶ ὑπὲρ ταύτας; ὅτι οὐκ ἐν σοφίᾳ ἐπηρώτησας περὶ τούτου. | 10Не тщи́сѧ въ дꙋ́сѣ свое́мъ ꙗ҆ри́тисѧ, ꙗ҆́кѡ ꙗ҆́рость въ нѣ́дрѣ безꙋ́мныхъ почі́етъ. |
| 11ἀγαθὴ σοφία μετὰ κληροδοσίας καὶ περισσεία τοῖς θεωροῦσιν τὸν ἥλιον· | 11Да не рече́ши: что̀ бы́сть, ꙗ҆́кѡ дні́е пре́жднїи бѣ́ша бла́зи па́че си́хъ; ꙗ҆́кѡ не въ мꙋ́дрости вопроси́лъ є҆сѝ ѡ҆ се́мъ. |
| 12ὅτι ἐν σκιᾷ αὐτῆς ἡ σοφία ὡς σκιὰ τοῦ ἀργυρίου, καὶ περισσεία γνώσεως τῆς σοφίας ζωοποιήσει τὸν παρ᾿ αὐτῆς. | 12Бла́га мꙋ́дрость съ наслѣ́дїемъ, па́че же ви́дѧщымъ со́лнце: |
| 13ἰδὲ τὰ ποιήματα τοῦ θεοῦ· ὅτι τίς δυνήσεται τοῦ κοσμῆσαι ὃν ἂν ὁ θεὸς διαστρέψῃ αὐτόν; | 13ꙗ҆́кѡ въ сѣ́ни є҆гѡ̀ мꙋ́дрость, ꙗ҆́коже сѣ́нь сребра̀, и҆ и҆з̾ѻби́лїе ра́зꙋма премꙋ́дрости ѡ҆живлѧ́етъ, и҆́же ѿ неѧ̀. |
| 14ἐν ἡμέρᾳ ἀγαθωσύνης ζῆθι ἐν ἀγαθῷ καὶ ἐν ἡμέρᾳ κακίας ἰδέ· καί γε σὺν τοῦτο σύμφωνον τούτῳ ἐποίησεν ὁ θεὸς περὶ λαλιᾶς, ἵνα μὴ εὕρῃ ὁ ἄνθρωπος ὀπίσω αὐτοῦ μηδέν. | 14Ви́ждь творє́нїѧ бж҃їѧ: ꙗ҆́кѡ кто̀ мо́жетъ ᲂу҆краси́ти, є҆го́же а҆́ще бг҃ъ преврати́тъ; |
| 15Σὺν τὰ πάντα εἶδον ἐν ἡμέραις ματαιότητός μου· ἔστιν δίκαιος ἀπολλύμενος ἐν δικαίῳ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἀσεβὴς μένων ἐν κακίᾳ αὐτοῦ. | 15Въ де́нь благосты́ни( є҆гѡ̀) живѝ во бла́зѣ и҆ ви́ждь въ де́нь ѕла̀: ви́ждь, и҆ съ ни́мъ согла́сно сїѐ сотворѝ бг҃ъ, ѡ҆ глаго́ланїи, да не ѡ҆брѧ́щетъ человѣ́къ за ни́мъ ничто́же. |
| 16μὴ γίνου δίκαιος πολὺ καὶ μὴ σοφίζου περισσά, μήποτε ἐκπλαγῇς. | 16Всѧ́чєскаѧ ви́дѣхъ во дне́хъ сꙋ́етствїѧ моегѡ̀: є҆́сть првⷣный погиба́ѧй во свое́й пра́вдѣ, и҆ є҆́сть нечести́вый пребыва́ѧй во свое́й ѕло́бѣ. |
| 17μὴ ἀσεβήσῃς πολὺ καὶ μὴ γίνου σκληρός, ἵνα μὴ ἀποθάνῃς ἐν οὐ καιρῷ σου. | 17Не бꙋ́ди правди́въ вельмѝ, ни мꙋдри́сѧ и҆зли́шше, да не когда̀ и҆зꙋми́шисѧ. |
| 18ἀγαθὸν τὸ ἀντέχεσθαί σε ἐν τούτῳ, καί γε ἀπὸ τούτου μὴ ἀνῇς τὴν χεῖρά σου, ὅτι φοβούμενος τὸν θεὸν ἐξελεύσεται τὰ πάντα. | 18Не нече́ствꙋй мно́гѡ и҆ не бꙋ́ди же́стокъ, да не ᲂу҆́мреши не во вре́мѧ своѐ. |
| 19Ἡ σοφία βοηθήσει τῷ σοφῷ ὑπὲρ δέκα ἐξουσιάζοντας τοὺς ὄντας ἐν τῇ πόλει· | 19Бла́го тѝ є҆́сть держа́тисѧ сегѡ̀, и҆ ѿ сегѡ̀ не ѡ҆сквернѝ рꙋкѝ твоеѧ̀, ꙗ҆́кѡ боѧ́щымсѧ бг҃а поспѣша́тсѧ всѧ̑. |
| 20ὅτι ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν δίκαιος ἐν τῇ γῇ, ὃς ποιήσει ἀγαθὸν καὶ οὐχ ἁμαρτήσεται. | 20Премꙋ́дрость помо́жетъ мꙋ́дромꙋ па́че десѧтѝ ѡ҆блада́ющихъ во гра́дѣ: |
| 21καί γε εἰς πάντας τοὺς λόγους, οὓς λαλήσουσιν, μὴ θῇς καρδίαν σου, ὅπως μὴ ἀκούσῃς τοῦ δούλου σου καταρωμένου σε, | 21ꙗ҆́кѡ нѣ́сть человѣ́къ пра́веденъ на землѝ, и҆́же сотвори́тъ благо́е и҆ не согрѣши́тъ. |
| 22ὅτι πλειστάκις πονηρεύσεταί σε καὶ καθόδους πολλὰς κακώσει καρδίαν σου, ὅπως καί γε σὺ κατηράσω ἑτέρους. | 22И҆ во всѧ̑ словеса̀, ꙗ҆̀же возглаго́лютъ нечести́вїи, не вложѝ се́рдца своегѡ̀, да не ᲂу҆слы́шиши раба̀ своегѡ̀ кленꙋ́ща тебѐ: |
| 23Πάντα ταῦτα ἐπείρασα ἐν τῇ σοφίᾳ· εἶπα Σοφισθήσομαι, | 23ꙗ҆́кѡ мно́гажды возлꙋка́внꙋетъ на тѧ̀, и҆ ѡ҆бхождє́нїи мно́гими ѡ҆ѕло́битъ се́рдце твоѐ, ꙗ҆́коже и҆ ты̀ клѧ́лъ є҆сѝ и҆ны̑ѧ( мнѡ́гїѧ) . |
| 24καὶ αὐτὴ ἐμακρύνθη ἀπ᾿ ἐμοῦ μακρὰν ὑπὲρ ὃ ἦν, καὶ βαθὺ βάθος, τίς εὑρήσει αὐτό; | 24Всѧ̑ сїѧ̑ и҆скꙋси́хъ въ мꙋ́дрости: рѣ́хъ, ᲂу҆мꙋдрю́сѧ: и҆ сїѧ̀ ᲂу҆дали́сѧ ѿ менє̀ |
| 25ἐκύκλωσα ἐγώ, καὶ ἡ καρδία μου τοῦ γνῶναι καὶ τοῦ κατασκέψασθαι καὶ ζητῆσαι σοφίαν καὶ ψῆφον καὶ τοῦ γνῶναι ἀσεβοῦς ἀφροσύνην καὶ σκληρίαν καὶ περιφοράν. | 25дале́че па́че не́же бѣ́хъ, и҆ бе́здны глꙋбина̀, кто̀ ѡ҆брѧ́щетъ ю҆̀; |
| 26καὶ εὑρίσκω ἐγὼ πικρότερον ὑπὲρ θάνατον, σὺν τὴν γυναῖκα, ἥτις ἐστὶν θηρεύματα καὶ σαγῆναι καρδία αὐτῆς, δεσμοὶ χεῖρες αὐτῆς· ἀγαθὸς πρὸ προσώπου τοῦ θεοῦ ἐξαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς, καὶ ἁμαρτάνων συλλημφθήσεται ἐν αὐτῇ. | 26Ѡ҆быдо́хъ а҆́зъ, и҆ се́рдце моѐ, є҆́же разꙋмѣ́ти, є҆́же разсмотри́ти, и҆ є҆́же взыска́ти мꙋ́дрость и҆ ра́зꙋмъ, и҆ є҆́же разꙋмѣ́ти нечести́вагѡ безꙋ́мїе и҆ ѡ҆жесточе́нїе и҆ ле́сть: |
| 27ἰδὲ τοῦτο εὗρον, εἶπεν ὁ Ἐκκλησιαστής, μία τῇ μιᾷ τοῦ εὑρεῖν λογισμόν, | 27и҆ ѡ҆брѣто́хъ а҆́зъ ю҆̀, и҆ рекꙋ̀ горча́йшꙋ па́че сме́рти женꙋ̀, ꙗ҆́же є҆́сть лови́тва, и҆ сѣ̑ти се́рдце є҆ѧ̀, ᲂу҆́зы въ рꙋкꙋ̀ є҆ѧ̀: благі́й пред̾ лице́мъ бж҃їимъ и҆з̾и́метсѧ ѿ неѧ̀, а҆ согрѣша́ѧй ꙗ҆́тъ бꙋ́детъ ѿ неѧ̀. |
| 28ὃν ἔτι ἐζήτησεν ἡ ψυχή μου καὶ οὐχ εὗρον· ἄνθρωπον ἕνα ἀπὸ χιλίων εὗρον καὶ γυναῖκα ἐν πᾶσι τούτοις οὐχ εὗρον. | 28Сѐ, сїѐ ѡ҆брѣто́хъ, речѐ є҆кклесїа́стъ: є҆ди́нꙋ є҆ди́ною є҆́же ѡ҆брѣстѝ по́мыслъ, є҆́же взыска̀ дꙋша̀ моѧ̀, и҆ не ѡ҆брѣто́хъ: |
| 29πλὴν ἰδὲ τοῦτο εὗρον, ὃ ἐποίησεν ὁ θεὸς σὺν τὸν ἄνθρωπον εὐθῆ, καὶ αὐτοὶ ἐζήτησαν λογισμοὺς πολλούς. | 29и҆ человѣ́ка є҆ди́наго ѿ ты́сѧщъ ѡ҆брѣто́хъ, а҆ жены̀ во всѣ́хъ си́хъ не ѡ҆брѣто́хъ: |
| 30ѻ҆ба́че сѐ, сїѐ ѡ҆брѣто́хъ, є҆́же сотворѝ бг҃ъ человѣ́ка пра́ваго, и҆ сі́и взыска́ша помыслѡ́въ мно́гихъ. Кто̀ ᲂу҆вѣ́дѣ мꙋ́дрость; и҆ кто̀ вѣ́сть разрѣше́нїе глаго́ла; |