Є҆кклесїа́ст 12
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1καὶ μνήσθητι τοῦ κτίσαντός σε ἐν ἡμέραις νεότητός σου, ἕως ὅτου μὴ ἔλθωσιν ἡμέραι τῆς κακίας καὶ φθάσωσιν ἔτη, ἐν οἷς ἐρεῖς Οὐκ ἔστιν μοι ἐν αὐτοῖς θέλημα· | 1И҆ помѧнѝ сотво́ршаго тѧ̀ во дне́хъ ю҆́ности твоеѧ̀, до́ндеже не прїи́дꙋтъ дні́е ѕло́бы твоеѧ̀, и҆ приспѣ́ютъ лѣ̑та, въ ни́хже рече́ши: нѣ́сть мѝ въ ни́хъ хотѣ́нїѧ: |
| 2ἕως οὗ μὴ σκοτισθῇ ὁ ἥλιος καὶ τὸ φῶς καὶ ἡ σελήνη καὶ οἱ ἀστέρες, καὶ ἐπιστρέψωσιν τὰ νέφη ὀπίσω τοῦ ὑετοῦ· | 2до́ндеже не поме́ркнетъ со́лнце и҆ свѣ́тъ, и҆ лꙋна̀ и҆ ѕвѣ́зды, и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ ѡ҆́блацы созадѝ дождѧ̀: |
| 3ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐὰν σαλευθῶσιν φύλακες τῆς οἰκίας καὶ διαστραφῶσιν ἄνδρες τῆς δυνάμεως, καὶ ἤργησαν αἱ ἀλήθουσαι, ὅτι ὠλιγώθησαν, καὶ σκοτάσουσιν αἱ βλέπουσαι ἐν ταῖς ὀπαῖς· | 3въ де́нь, во́ньже подви́гнꙋтсѧ стра́жїе до́мꙋ, и҆ развратѧ́тсѧ мꙋ́жїе си́лы, и҆ ᲂу҆празднѧ́тсѧ ме́лющїи, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆ма́лишасѧ, и҆ помрача́тсѧ зрѧ́щїи во сква́жнехъ: |
| 4καὶ κλείσουσιν θύρας ἐν ἀγορᾷ ἐν ἀσθενείᾳ φωνῆς τῆς ἀληθούσης, καὶ ἀναστήσεται εἰς φωνὴν τοῦ στρουθίου, καὶ ταπεινωθήσονται πᾶσαι αἱ θυγατέρες τοῦ ᾄσματος· | 4и҆ затворѧ́тъ двє́ри на то́ржищи, въ не́мощи гла́са ме́лющїѧ, и҆ воста́нетъ на гла́съ пти́цы, и҆ смирѧ́тсѧ всѧ̑ дщє́ри пѣ́сни: |
| 5καί γε ἀπὸ ὕψους ὄψονται, καὶ θάμβοι ἐν τῇ ὁδῷ· καὶ ἀνθήσῃ τὸ ἀμύγδαλον, καὶ παχυνθῇ ἡ ἀκρίς, καὶ διασκεδασθῇ ἡ κάππαρις, ὅτι ἐπορεύθη ὁ ἄνθρωπος εἰς οἶκον αἰῶνος αὐτοῦ, καὶ ἐκύκλωσαν ἐν ἀγορᾷ οἱ κοπτόμενοι· | 5и҆ на высотꙋ̀{ Въ нѣ́к.: ѿ высоты̀.} ᲂу҆́зрѧтъ, и҆ ᲂу҆́жасъ на пꙋтѝ, и҆ процвѣте́тъ а҆мѷгда́лъ, и҆ ѡ҆толстѣ́ютъ прꙋ́зїе, и҆ разрꙋши́тсѧ каппарі́съ: ꙗ҆́кѡ ѿи́де человѣ́къ въ до́мъ вѣ́ка своегѡ̀, и҆ ѡ҆быдо́ша на то́ржищи пла́чꙋщїи: |
| 6ἕως ὅτου μὴ ἀνατραπῇ σχοινίον τοῦ ἀργυρίου, καὶ συνθλιβῇ ἀνθέμιον τοῦ χρυσίου, καὶ συντριβῇ ὑδρία ἐπὶ τὴν πηγήν, καὶ συντροχάσῃ ὁ τροχὸς ἐπὶ τὸν λάκκον, | 6до́ндеже не преврати́тсѧ ᲂу҆́же сре́брѧное, и҆ не сокрꙋши́тсѧ повѧ́зка злата́ѧ, и҆ сокрꙋши́тсѧ водоно́съ ᲂу҆ и҆сто́чника, и҆ сло́митсѧ колесо̀ въ ко́лїи. |
| 7καὶ ἐπιστρέψῃ ὁ χοῦς ἐπὶ τὴν γῆν, ὡς ἦν, καὶ τὸ πνεῦμα ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν θεόν, ὃς ἔδωκεν αὐτό. | 7И҆ возврати́тсѧ пе́рсть въ зе́млю, ꙗ҆́коже бѣ̀, и҆ дꙋ́хъ возврати́тсѧ къ бг҃ꙋ, и҆́же дадѐ є҆го̀. |
| 8ματαιότης ματαιοτήτων, εἶπεν ὁ Ἐκκλησιαστής, τὰ πάντα ματαιότης. | 8Сꙋета̀ сꙋ́етствїй, речѐ є҆кклесїа́стъ, всѧ́чєскаѧ сꙋета̀. |
| 9Καὶ περισσὸν ὅτι ἐγένετο Ἐκκλησιαστὴς σοφός, ἔτι ἐδίδαξεν γνῶσιν σὺν τὸν λαόν, καὶ οὖς ἐξιχνιάσεται κόσμιον παραβολῶν. | 9И҆ ли́шшее, ꙗ҆́кѡ бы́сть є҆кклесїа́стъ мꙋ́дръ, и҆ ꙗ҆́кѡ наꙋчѝ ра́зꙋмꙋ человѣ́ка: и҆ ᲂу҆́хо и҆зслѣ́дитъ красотꙋ̀ при́тчей. |
| 10πολλὰ ἐζήτησεν Ἐκκλησιαστὴς τοῦ εὑρεῖν λόγους θελήματος καὶ γεγραμμένον εὐθύτητος, λόγους ἀληθείας. | 10Мно́гѡ взыска̀ є҆кклесїа́стъ, є҆́же ѡ҆брѣстѝ словеса̀ хотѣ́нїѧ, и҆ напи́саное пра́вости, словеса̀ и҆́стины. |
| 11Λόγοι σοφῶν ὡς τὰ βούκεντρα καὶ ὡς ἧλοι πεφυτευμένοι, οἳ παρὰ τῶν συναγμάτων ἐδόθησαν ἐκ ποιμένος ἑνὸς καὶ περισσὸν ἐξ αὐτῶν. | 11Словеса̀ мꙋ́дрыхъ ꙗ҆́коже ѻ҆стны̀ воло́вїи и҆ ꙗ҆́коже гво́здїе вонзе́но, и҆̀же ѿ сложе́нїй да́ни бы́ша ѿ па́стырѧ є҆ди́нагѡ. |
| 12υἱέ μου, φύλαξαι ποιῆσαι βιβλία πολλά· οὐκ ἔστιν περασμός, καὶ μελέτη πολλὴ κόπωσις σαρκός. | 12И҆ мно́жае ѿ ни́хъ, сы́не мо́й, храни́сѧ: твори́ти кни̑ги мнѡ́ги нѣ́сть конца̀, и҆ ᲂу҆че́нїе мно́гое трꙋ́дъ пло́ти. |
| 13Τέλος λόγου τὸ πᾶν ἀκούεται Τὸν θεὸν φοβοῦ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ φύλασσε, ὅτι τοῦτο πᾶς ὁ ἄνθρωπος. | 13Коне́цъ сло́ва, всѐ слꙋ́шай: бг҃а бо́йсѧ и҆ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ хранѝ, ꙗ҆́кѡ сїѐ всѧ́къ человѣ́къ: |
| 14ὅτι σὺν πᾶν τὸ ποίημα ὁ θεὸς ἄξει ἐν κρίσει ἐν παντὶ παρεωραμένῳ, ἐὰν ἀγαθὸν καὶ ἐὰν πονηρόν. | 14ꙗ҆́кѡ всѐ творе́нїе приведе́тъ бг҃ъ на сꙋ́дъ ѡ҆ всѧ́цѣмъ погрѣше́нїи, а҆́ще бла́го и҆ а҆́ще лꙋка́во. |