Варꙋ́хъ 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1αὕτη ἡ βίβλος τῶν προσταγμάτων τοῦ θεοῦ καὶ ὁ νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τὸν αἰῶνα· πάντες οἱ κρατοῦντες αὐτῆς εἰς ζωήν, οἱ δὲ καταλείποντες αὐτὴν ἀποθανοῦνται.– | 1Сїѧ̀ кни́га повелѣ́нїй бж҃їихъ и҆ зако́нъ сы́й во вѣ́къ: всѝ держа́щїисѧ є҆ѧ̀ въ живо́тъ( вни́дꙋтъ) , ѡ҆ста́вившїи же ю҆̀ ᲂу҆́мрꙋтъ. |
| 2ἐπιστρέφου, Ιακωβ, καὶ ἐπιλαβοῦ αὐτῆς, διόδευσον πρὸς τὴν λάμψιν κατέναντι τοῦ φωτὸς αὐτῆς. | 2Ѡ҆брати́сѧ, і҆а́кѡве, и҆ и҆ми́сѧ є҆ѧ̀, ходѝ ко сїѧ́нїю прѧ́мѡ свѣ́та є҆ѧ̀. |
| 3μὴ δῷς ἑτέρῳ τὴν δόξαν σου καὶ τὰ συμφέροντά σοι ἔθνει ἀλλοτρίῳ. | 3Не да́ждь и҆но́мꙋ сла́вы твоеѧ̀, и҆ поле́зныхъ тебѣ̀ ꙗ҆зы́кꙋ чꙋжде́мꙋ. |
| 4μακάριοί ἐσμεν, Ισραηλ, ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ θεῷ ἡμῖν γνωστά ἐστιν. | 4Блаже́ни є҆смы̀, і҆и҃лю, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆гѡ́днаѧ бг҃ꙋ на́мъ разꙋ̑мна сꙋ́ть. |
| 5Θαρσεῖτε, λαός μου, μνημόσυνον Ισραηλ. | 5Дерза́йте, лю́дїе моѝ, па́мѧть і҆и҃лева. |
| 6ἐπράθητε τοῖς ἔθνεσιν οὐκ εἰς ἀπώλειαν, διὰ δὲ τὸ παροργίσαι ὑμᾶς τὸν θεὸν παρεδόθητε τοῖς ὑπεναντίοις· | 6Про́дани бы́сте ꙗ҆зы́кѡмъ не на па́гꙋбꙋ: поне́же разгнѣ́васте бг҃а, пре́дани бы́сте сꙋпоста́тѡмъ, |
| 7παρωξύνατε γὰρ τὸν ποιήσαντα ὑμᾶς θύσαντες δαιμονίοις καὶ οὐ θεῷ. | 7преѡгорчи́сте бо сотво́ршаго ва́съ, ( бг҃а вѣ́чнаго, ) поже́рше бѣсѡ́мъ, а҆ не бг҃ꙋ: |
| 8ἐπελάθεσθε δὲ τὸν τροφεύσαντα ὑμᾶς θεὸν αἰώνιον, ἐλυπήσατε δὲ καὶ τὴν ἐκθρέψασαν ὑμᾶς Ιερουσαλημ· | 8забы́сте бо гдⷭ҇а пита́ющаго ва́съ, ѡ҆печа́листе же и҆ воспита́вшаго ва́съ і҆ерⷭ҇ли́ма. |
| 9εἶδεν γὰρ τὴν ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργὴν παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ εἶπεν Ἀκούσατε, αἱ πάροικοι Σιων, ἐπήγαγέν μοι ὁ θεὸς πένθος μέγα· | 9Ви́дѣ бо наше́дшїй ва́мъ гнѣ́въ ѿ бг҃а и҆ речѐ: слы́шите, присє́льницы сїѡ̑ни, наведе́ бо мѝ гдⷭ҇ь сѣ́тованїе вели́ко, |
| 10εἶδον γὰρ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ τῶν θυγατέρων, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος· | 10ви́дѣхъ бо плѣне́нїе люді́й сынѡ́въ мои́хъ и҆ дще́рей, є҆́же наведѐ и҆̀мъ вѣ́чный. |
| 11ἔθρεψα γὰρ αὐτοὺς μετ᾿ εὐφροσύνης, ἐξαπέστειλα δὲ μετὰ κλαυθμοῦ καὶ πένθους. | 11Пита́хъ бо ѧ҆̀ съ весе́лїемъ, и҆спꙋсти́хъ же ѧ҆̀ съ пла́чемъ и҆ рыда́нїемъ. |
| 12μηδεὶς ἐπιχαιρέτω μοι τῇ χήρᾳ καὶ καταλειφθείσῃ ὑπὸ πολλῶν· ἠρημώθην διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τέκνων μου, διότι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου θεοῦ, | 12Никто́же да ра́дꙋетсѧ ѡ҆ мнѣ̀ вдови́цѣ и҆ ѡ҆ста́вленнѣй ѿ мно́гихъ, ѡ҆пꙋстѣ́хъ за грѣхѝ ча̑дъ мои́хъ, поне́же ᲂу҆клони́шасѧ ѿ зако́на бж҃їѧ, |
| 13δικαιώματα δὲ αὐτοῦ οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ ἐπορεύθησαν ὁδοῖς ἐντολῶν θεοῦ οὐδὲ τρίβους παιδείας ἐν δικαιοσύνῃ αὐτοῦ ἐπέβησαν. | 13и҆ ѡ҆правда́нїй є҆гѡ̀ не позна́ша, и҆ не ходи́ша въ пꙋте́хъ за́повѣдїй бж҃їихъ, нижѐ стезьмѝ наказа́нїѧ въ пра́вдѣ є҆гѡ̀ стꙋпа́ша. |
| 14ἐλθάτωσαν αἱ πάροικοι Σιων, καὶ μνήσθητε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν υἱῶν μου καὶ θυγατέρων, ἣν ἐπήγαγεν αὐτοῖς ὁ αἰώνιος· | 14Да прїи́дꙋтъ ѡ҆кре́стнїи сїѡ̑ни, и҆ помѧни́те плѣне́нїе сынѡ́въ мои́хъ и҆ дще́рей, є҆́же наведѐ и҆̀мъ вѣ́чный: |
| 15ἐπήγαγεν γὰρ ἐπ᾿ αὐτοὺς ἔθνος μακρόθεν, ἔθνος ἀναιδὲς καὶ ἀλλόγλωσσον, οἳ οὐκ ᾐσχύνθησαν πρεσβύτην οὐδὲ παιδίον ἠλέησαν | 15наведе́ бо на нѧ̀ ꙗ҆зы́къ и҆здале́ча, ꙗ҆зы́къ безстꙋ́дный и҆ и҆ноѧзы́чный: |
| 16καὶ ἀπήγαγον τοὺς ἀγαπητοὺς τῆς χήρας καὶ ἀπὸ τῶν θυγατέρων τὴν μόνην ἠρήμωσαν. | 16поне́же не ᲂу҆срами́шасѧ ста́рца, ни поми́ловаша ѻ҆троча́те, и҆ ѿведо́ша любе́зныхъ вдови́чихъ, и҆ ѿ дще́рей є҆ди́нꙋ ѡ҆пꙋстоши́ша. |
| 17ἐγὼ δὲ τί δυνατὴ βοηθῆσαι ὑμῖν; | 17А҆́зъ же ка́кѡ мо́щенъ помощѝ ва́мъ; |
| 18ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν τὰ κακὰ ὑμῖν ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν ὑμῶν. | 18Наведы́й бо ва́мъ ѕла̑ѧ и҆зба́витъ ва́съ ѿ рꙋкѝ вра̑гъ ва́шихъ. |
| 19βαδίζετε, τέκνα, βαδίζετε, ἐγὼ γὰρ κατελείφθην ἔρημος· | 19И҆ди́те, ча̑да, и҆ди́те: а҆́зъ бо ѡ҆ста́хсѧ пꙋста̀, |
| 20ἐξεδυσάμην τὴν στολὴν τῆς εἰρήνης, ἐνεδυσάμην δὲ σάκκον τῆς δεήσεώς μου, κεκράξομαι πρὸς τὸν αἰώνιον ἐν ταῖς ἡμέραις μου.– | 20совлеко́хсѧ ри́зы ми́рныѧ, ѡ҆блеко́хсѧ же во вре́тище моле́нїѧ моегѡ̀: возопїю̀ къ вѣ́чномꙋ во дни̑ моѧ̑. |
| 21θαρσεῖτε, τέκνα, βοήσατε πρὸς τὸν θεόν, καὶ ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ δυναστείας, ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν. | 21Дерза́йте, ча̑да, возопі́йте къ бг҃ꙋ, и҆ и҆зба́витъ ва́съ ѿ наси́лїѧ рꙋкѝ вра́жїѧ. |
| 22ἐγὼ γὰρ ἤλπισα ἐπὶ τῷ αἰωνίῳ τὴν σωτηρίαν ὑμῶν, καὶ ἦλθέν μοι χαρὰ παρὰ τοῦ ἁγίου ἐπὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ, ἣ ἥξει ὑμῖν ἐν τάχει παρὰ τοῦ αἰωνίου σωτῆρος ὑμῶν. | 22А҆́зъ бо( и҆спе́рва) надѣ́ѧхсѧ на вѣ́чнаго ѡ҆ спасе́нїи ва́шемъ: и҆ прїи́де мѝ ра́дость ѿ ст҃а́гѡ въ поми́лованїи, є҆́же прїи́детъ ва́мъ вско́рѣ ѿ вѣ́чнагѡ сп҃са на́шегѡ. |
| 23ἐξέπεμψα γὰρ ὑμᾶς μετὰ πένθους καὶ κλαυθμοῦ, ἀποδώσει δέ μοι ὁ θεὸς ὑμᾶς μετὰ χαρμοσύνης καὶ εὐφροσύνης εἰς τὸν αἰῶνα. | 23И҆спꙋсти́хъ бо ва́съ съ рыда́нїемъ и҆ пла́чемъ, ѿда́стъ же мѝ бг҃ъ ва́съ съ ра́достїю и҆ весе́лїемъ въ вѣ́къ. |
| 24ὥσπερ γὰρ νῦν ἑωράκασιν αἱ πάροικοι Σιων τὴν ὑμετέραν αἰχμαλωσίαν, οὕτως ὄψονται ἐν τάχει τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ ὑμῶν σωτηρίαν, ἣ ἐπελεύσεται ὑμῖν μετὰ δόξης μεγάλης καὶ λαμπρότητος τοῦ αἰωνίου. | 24Ꙗ҆́коже бо нн҃ѣ ви́дѣша присє́льницы сїѡ̑ни ва́ше плѣне́нїе( ѿ бг҃а) , та́кожде ᲂу҆́зрѧтъ вско́рѣ сп҃се́нїе ва́ше ѿ бг҃а, є҆́же прїи́детъ ва́мъ со сла́вою вели́кою и҆ со ѡ҆свѣще́нїемъ вѣ́чнагѡ. |
| 25τέκνα, μακροθυμήσατε τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ ἐπελθοῦσαν ὑμῖν ὀργήν· κατεδίωξέν σε ὁ ἐχθρός σου, καὶ ὄψει αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν ἐν τάχει καὶ ἐπὶ τραχήλους αὐτῶν ἐπιβήσῃ. | 25Ча̑да, долготерпи́те и҆́же ѿ бг҃а наше́дшїй ва́мъ гнѣ́въ, гони́лъ бо тѧ̀ вра́гъ тво́й, и҆ ᲂу҆́зриши па́гꙋбꙋ є҆гѡ̀ вско́рѣ и҆ на вы́ю є҆гѡ̀ настꙋ́пиши. |
| 26οἱ τρυφεροί μου ἐπορεύθησαν ὁδοὺς τραχείας, ἤρθησαν ὡς ποίμνιον ἡρπασμένον ὑπὸ ἐχθρῶν.– | 26Младі́и моѝ ходи́ша въ пꙋти̑ же́стѡки, восхище́ни сꙋ́ть, ꙗ҆́коже ста́до похище́но врага́ми. |
| 27θαρσήσατε, τέκνα, καὶ βοήσατε πρὸς τὸν θεόν, ἔσται γὰρ ὑμῶν ὑπὸ τοῦ ἐπάγοντος μνεία. | 27Дерза́йте, ча̑да, и҆ возопі́йте къ бг҃ꙋ, бꙋ́детъ бо ва́мъ ѿ наве́дшагѡ па́мѧть. |
| 28ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ἡ διάνοια ὑμῶν εἰς τὸ πλανηθῆναι ἀπὸ τοῦ θεοῦ, δεκαπλασιάσατε ἐπιστραφέντες ζητῆσαι αὐτόν. | 28Ꙗ҆́коже бо бы́сть ᲂу҆́мъ ва́шъ заблꙋди́ти ва́мъ ѿ бг҃а, та́кѡ нн҃ѣ десѧти́жды ᲂу҆сꙋгꙋби́те ѡ҆брати́вшесѧ взыска́ти є҆го̀: |
| 29ὁ γὰρ ἐπαγαγὼν ὑμῖν τὰ κακὰ ἐπάξει ὑμῖν τὴν αἰώνιον εὐφροσύνην μετὰ τῆς σωτηρίας ὑμῶν. | 29наведы́й бо ва́мъ ѕла̑ѧ наведе́тъ ва́мъ вѣ́чное весе́лїе со сп҃се́нїемъ ва́шимъ. |
| 30Θάρσει, Ιερουσαλημ, παρακαλέσει σε ὁ ὀνομάσας σε. | 30Дерза́й, і҆ерⷭ҇ли́ме, ᲂу҆тѣ́шитъ тѧ̀ нарекі́й тебѐ. |
| 31δείλαιοι οἱ σὲ κακώσαντες καὶ ἐπιχαρέντες τῇ σῇ πτώσει, | 31Ѡ҆каѧ́нни ѡ҆ѕло́бившїи тѧ̀ и҆ ра́довавшїисѧ ѡ҆ паде́нїи твое́мъ, ( мще́нїе бꙋ́детъ над̾ ни́ми) . |
| 32δείλαιαι αἱ πόλεις αἷς ἐδούλευσαν τὰ τέκνα σου, δειλαία ἡ δεξαμένη τοὺς υἱούς σου. | 32Ѡ҆каѧ́нни гра́ди, и҆̀мже порабо́таша ча̑да твоѧ̑, ѡ҆каѧ́нна прїи́мшаѧ сы́ны твоѧ̑. |
| 33ὥσπερ γὰρ ἐχάρη ἐπὶ τῇ σῇ πτώσει καὶ εὐφράνθη ἐπὶ τῷ πτώματί σου, οὕτως λυπηθήσεται ἐπὶ τῇ ἑαυτῆς ἐρημίᾳ. | 33Ꙗ҆́коже бо пора́довасѧ ѡ҆ твое́мъ паде́нїи и҆ возвесели́сѧ ѡ҆ разоре́нїи твое́мъ, та́кожде ѡ҆печа́литсѧ ѡ҆ свое́мъ запꙋстѣ́нїи. |
| 34καὶ περιελῶ αὐτῆς τὸ ἀγαλλίαμα τῆς πολυοχλίας, καὶ τὸ ἀγαυρίαμα αὐτῆς ἔσται εἰς πένθος. | 34И҆ ѿсѣкꙋ̀ ѿ неѧ̀ весе́лїе многонаро́дства, и҆ велича́нїе є҆ѧ̀ бꙋ́детъ въ рыда́нїе. |
| 35πῦρ γὰρ ἐπελεύσεται αὐτῇ παρὰ τοῦ αἰωνίου εἰς ἡμέρας μακράς, καὶ κατοικηθήσεται ὑπὸ δαιμονίων τὸν πλείονα χρόνον.– | 35Ѻ҆́гнь и҆ на́йдетъ на ню̀ ѿ вѣ́чнагѡ во дни̑ мнѡ́ги, и҆ насели́тсѧ бѣ́сами на мно́жайшее вре́мѧ. |
| 36περίβλεψαι πρὸς ἀνατολάς, Ιερουσαλημ, καὶ ἰδὲ τὴν εὐφροσύνην τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ σοι ἐρχομένην. | 36Воззрѝ на восто́къ, і҆ерⷭ҇ли́ме, и҆ ви́ждь весе́лїе грѧдꙋ́щее тебѣ̀ ѿ бг҃а. |
| 37ἰδοὺ ἔρχονται οἱ υἱοί σου, οὓς ἐξαπέστειλας, ἔρχονται συνηγμένοι ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν τῷ ῥήματι τοῦ ἁγίου χαίροντες τῇ τοῦ θεοῦ δόξῃ.– | 37Сѐ, грѧдꙋ́тъ сы́нове твоѝ, и҆̀хже и҆спꙋсти́лъ є҆сѝ, грѧдꙋ́тъ со́брани ѿ востѡ́къ да́же до за̑падъ сло́вомъ ст҃а́гѡ, ра́дꙋющесѧ ѡ҆ сла́вѣ бж҃їей. |