Варꙋ́хъ 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1κύριε παντοκράτωρ ὁ θεὸς Ισραηλ, ψυχὴ ἐν στενοῖς καὶ πνεῦμα ἀκηδιῶν κέκραγεν πρὸς σέ. | 1Гдⷭ҇и вседержи́телю, бж҃е і҆и҃левъ, дꙋша̀ въ тѣснотѣ̀ и҆ дꙋ́хъ въ стꙋже́нїи возопѝ къ тебѣ̀: |
| 2ἄκουσον, κύριε, καὶ ἐλέησον, ὅτι ἡμάρτομεν ἐναντίον σου· | 2ᲂу҆слы́ши, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй, ꙗ҆́кѡ є҆сѝ бг҃ъ млⷭ҇рдъ, и҆ поми́лꙋй на́съ, ꙗ҆́кѡ согрѣши́хомъ пред̾ тобо́ю: |
| 3ὅτι σὺ καθήμενος τὸν αἰῶνα, καὶ ἡμεῖς ἀπολλύμενοι τὸν αἰῶνα. | 3ꙗ҆́кѡ ты̀ пребыва́ѧй во вѣ́къ, мы́ же погиба́ющїи во вѣ́къ. |
| 4κύριε παντοκράτωρ ὁ θεὸς Ισραηλ, ἄκουσον δὴ τῆς προσευχῆς τῶν τεθνηκότων Ισραηλ καὶ υἱῶν τῶν ἁμαρτανόντων ἐναντίον σου, οἳ οὐκ ἤκουσαν τῆς φωνῆς κυρίου θεοῦ αὐτῶν καὶ ἐκολλήθη ἡμῖν τὰ κακά. | 4Гдⷭ҇и вседержи́телю, бж҃е і҆и҃левъ, ᲂу҆слы́ши моли́твꙋ ᲂу҆ме́ршихъ і҆и҃левыхъ и҆ сынѡ́въ согрѣши́вшихъ пред̾ тобо́ю, и҆̀же не послꙋ́шаша гла́са гдⷭ҇а бг҃а своегѡ̀, и҆ прильпо́ша на́мъ ѕла̑ѧ. |
| 5μὴ μνησθῇς ἀδικιῶν πατέρων ἡμῶν, ἀλλὰ μνήσθητι χειρός σου καὶ ὀνόματός σου ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ· | 5Не помѧнѝ непра́вдъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, но помѧнѝ рꙋ́кꙋ твою̀ и҆ и҆́мѧ твоѐ въ сїѐ вре́мѧ, |
| 6ὅτι σὺ κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν, καὶ αἰνέσομέν σε, κύριε. | 6ꙗ҆́кѡ ты̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ, и҆ похва́лимъ тѧ̀, гдⷭ҇и: |
| 7ὅτι διὰ τοῦτο ἔδωκας τὸν φόβον σου ἐπὶ καρδίαν ἡμῶν τοῦ ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομά σου, καὶ αἰνέσομέν σε ἐν τῇ ἀποικίᾳ ἡμῶν, ὅτι ἀπεστρέψαμεν ἀπὸ καρδίας ἡμῶν πᾶσαν ἀδικίαν πατέρων ἡμῶν τῶν ἡμαρτηκότων ἐναντίον σου. | 7ꙗ҆́кѡ тогѡ̀ ра́ди да́лъ є҆сѝ стра́хъ тво́й въ се́рдце на́ше, є҆́же призыва́ти и҆́мѧ твоѐ, и҆ похва́лимъ тѧ̀ во преселе́нїи на́шемъ, ꙗ҆́кѡ ѿврати́хомъ ѿ се́рдца на́шегѡ всю̀ непра́вдꙋ ѻ҆тє́цъ на́шихъ согрѣши́вшихъ пред̾ тобо́ю. |
| 8ἰδοὺ ἡμεῖς σήμερον ἐν τῇ ἀποικίᾳ ἡμῶν, οὗ διέσπειρας ἡμᾶς ἐκεῖ εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς ἀρὰν καὶ εἰς ὄφλησιν κατὰ πάσας τὰς ἀδικίας πατέρων ἡμῶν, οἳ ἀπέστησαν ἀπὸ κυρίου θεοῦ ἡμῶν. | 8Сѐ, мы̀ дне́сь во преселе́нїи на́шемъ, а҆́може ны̀ разсы́палъ є҆сѝ на ᲂу҆кори́знꙋ и҆ на клѧ́твꙋ и҆ на ᲂу҆держа́нїе, по всѣ̑мъ непра́вдамъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆̀же ѿстꙋпи́ша ѿ тебє̀, гдⷭ҇и бж҃е на́шъ. |
| 9Ἄκουε, Ισραηλ, ἐντολὰς ζωῆς, ἐνωτίσασθε γνῶναι φρόνησιν. | 9Слы́ши, і҆и҃лю, за́пѡвѣди живота̀, внꙋшѝ разꙋмѣ́ти смышле́нїе. |
| 10τί ἐστιν, Ισραηλ, τί ὅτι ἐν γῇ τῶν ἐχθρῶν εἶ, ἐπαλαιώθης ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ, | 10Что̀ є҆́сть, і҆и҃лю; что̀ ꙗ҆́кѡ є҆сѝ на землѝ вра́жїи; ѡ҆бетша́лъ є҆сѝ на землѝ чꙋжде́й, ѡ҆скверни́лсѧ є҆сѝ съ ме́ртвыми, |
| 11συνεμιάνθης τοῖς νεκροῖς, προσελογίσθης μετὰ τῶν εἰς ᾅδου; | 11вмѣни́лсѧ є҆сѝ съ сꙋ́щими во а҆́дѣ, |
| 12ἐγκατέλιπες τὴν πηγὴν τῆς σοφίας. | 12ѡ҆ста́вилъ є҆сѝ и҆сто́чника премꙋ́дрости. |
| 13τῇ ὁδῷ τοῦ θεοῦ εἰ ἐπορεύθης, κατῴκεις ἂν ἐν εἰρήνῃ τὸν αἰῶνα. | 13А҆́ще бы пꙋте́мъ бж҃їимъ ходи́лъ є҆сѝ, жи́лъ бы въ ми́рѣ во вре́мѧ вѣ́чное. |
| 14μάθε ποῦ ἐστιν φρόνησις, ποῦ ἐστιν ἰσχύς, ποῦ ἐστιν σύνεσις τοῦ γνῶναι ἅμα, ποῦ ἐστιν μακροβίωσις καὶ ζωή, ποῦ ἐστιν φῶς ὀφθαλμῶν καὶ εἰρήνη.– | 14Наꙋчи́сѧ, гдѣ̀ є҆́сть смышле́нїе, гдѣ̀ є҆́сть крѣ́пость, гдѣ̀ є҆́сть мꙋ́дрость; є҆́же разꙋмѣ́ти кꙋ́пнѡ, гдѣ̀ є҆́сть долгожи́тїе и҆ жи́знь, гдѣ̀ є҆́сть свѣ́тъ ѻ҆че́съ и҆ ми́ръ; |
| 15τίς εὗρεν τὸν τόπον αὐτῆς, καὶ τίς εἰσῆλθεν εἰς τοὺς θησαυροὺς αὐτῆς; | 15Кто̀ ѡ҆брѣ́те мѣ́сто є҆ѧ̀, и҆ кто̀ вни́де въ сокрѡ́вища є҆ѧ̀; |
| 16ποῦ εἰσιν οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν καὶ οἱ κυριεύοντες τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, | 16Гдѣ̀ сꙋ́ть кнѧ̑зи ꙗ҆зы́честїи и҆ владѣ́ющїи ѕвѣрьмѝ сꙋ́щими на землѝ, и҆гра́ющїи пти́цами небе́сными |
| 17οἱ ἐν τοῖς ὀρνέοις τοῦ οὐρανοῦ ἐμπαίζοντες καὶ τὸ ἀργύριον θησαυρίζοντες καὶ τὸ χρυσίον, ᾧ ἐπεποίθεισαν ἄνθρωποι, καὶ οὐκ ἔστιν τέλος τῆς κτήσεως αὐτῶν, | 17и҆ хранѧ́щїи зла́то и҆ сребро̀, на не́же ᲂу҆пова́ша человѣ́цы, и҆ нѣ́сть конца̀ стѧжа́нїю и҆́хъ; |
| 18οἱ τὸ ἀργύριον τεκταίνοντες καὶ μεριμνῶντες, καὶ οὐκ ἔστιν ἐξεύρεσις τῶν ἔργων αὐτῶν; | 18ꙗ҆́кѡ дѣ́лающїи сребро̀ и҆ пекꙋ́щїисѧ, и҆ нѣ́сть и҆з̾ѡбрѣ́тенїѧ дѣ́лъ и҆́хъ. |
| 19ἠφανίσθησαν καὶ εἰς ᾅδου κατέβησαν, καὶ ἄλλοι ἀντανέστησαν ἀντ αὐτῶν. | 19Погибо́ша и҆ во а҆́дъ снидо́ша, и҆ и҆ні́и вмѣ́стѡ и҆́хъ воста́ша. |
| 20νεώτεροι εἶδον φῶς καὶ κατῴκησαν ἐπὶ τῆς γῆς, ὁδὸν δὲ ἐπιστήμης οὐκ ἔγνωσαν | 20Ю҆нѣ́йшїи ви́дѣша свѣ́тъ и҆ всели́шасѧ на землѝ, пꙋти́ же хи́трости не ᲂу҆вѣ́дѣша, |
| 21οὐδὲ συνῆκαν τρίβους αὐτῆς οὐδὲ ἀντελάβοντο αὐτῆς· οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτῶν πόρρω ἐγενήθησαν. | 21ни разꙋмѣ́ша сте́зь є҆ѧ̀, нижѐ прїѧ́ша є҆ѧ̀ сы́нове и҆́хъ, ѿ пꙋтѝ своегѡ̀ дале́че бы́ша. |
| 22οὐδὲ ἠκούσθη ἐν Χανααν οὐδὲ ὤφθη ἐν Θαιμαν, | 22И҆ не слы́шасѧ въ ханаа́нѣ, нижѐ ꙗ҆ви́сѧ во ѳема́нѣ: |
| 23οὔτε υἱοὶ Αγαρ οἱ ἐκζητοῦντες τὴν σύνεσιν ἐπὶ τῆς γῆς, οἱ ἔμποροι τῆς Μερραν καὶ Θαιμαν οἱ μυθολόγοι καὶ οἱ ἐκζητηταὶ τῆς συνέσεως ὁδὸν τῆς σοφίας οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ ἐμνήσθησαν τὰς τρίβους αὐτῆς.– | 23сы́нове а҆га́рини взыскꙋ́ющїи ра́зꙋма, и҆̀же на землѝ, кꙋпцы̀ мера̑ни и҆ ѳема̑ни, и҆ басносло́вцы и҆ взыска́телїе ра́зꙋма, пꙋтѝ премꙋ́дрости не ᲂу҆вѣ́дѣша, нижѐ помѧнꙋ́ша сте́зь є҆ѧ̀. |
| 24ὦ Ισραηλ, ὡς μέγας ὁ οἶκος τοῦ θεοῦ καὶ ἐπιμήκης ὁ τόπος τῆς κτήσεως αὐτοῦ· | 24Ѽ, і҆и҃лю, ко́ль вели́къ до́мъ бж҃їй и҆ простра́нно мѣ́сто селе́нїѧ є҆гѡ̀! |
| 25μέγας καὶ οὐκ ἔχει τελευτήν, ὑψηλὸς καὶ ἀμέτρητος. | 25Вели́ко и҆ не и҆́мать конца̀, высо́ко и҆ безмѣ́рно. |
| 26ἐκεῖ ἐγεννήθησαν οἱ γίγαντες οἱ ὀνομαστοὶ οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς, γενόμενοι εὐμεγέθεις, ἐπιστάμενοι πόλεμον. | 26Та́мѡ бы́ша и҆споли́ни и҆мени́тїи, бы́вшїи и҆спе́рва ѕѣлѡ̀ вели́цы, ᲂу҆мѣ́юще воева́ти. |
| 27οὐ τούτους ἐξελέξατο ὁ θεὸς οὐδὲ ὁδὸν ἐπιστήμης ἔδωκεν αὐτοῖς· | 27Не си́хъ и҆збра̀ бг҃ъ, ни пꙋтѝ хи́тростнагѡ дадѐ и҆̀мъ, |
| 28καὶ ἀπώλοντο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν φρόνησιν, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀβουλίαν αὐτῶν.– | 28и҆ погибо́ша, зане́же не и҆мѣ́ша мꙋ́дрости, погибо́ша за безсовѣ́тїе своѐ. |
| 29τίς ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ κατεβίβασεν αὐτὴν ἐκ τῶν νεφελῶν; | 29Кто̀ взы́де на не́бо, и҆ взѧ̀ ю҆̀, и҆ снесѐ ю҆̀ ѿ ѡ҆́блакъ; |
| 30τίς διέβη πέραν τῆς θαλάσσης καὶ εὗρεν αὐτὴν καὶ οἴσει αὐτὴν χρυσίου ἐκλεκτοῦ; | 30Кто̀ пре́йде на ѻ҆́нꙋ странꙋ̀ мо́рѧ, и҆ ѡ҆брѣ́те ю҆̀, и҆ во́зметъ ю҆̀ за зла́то и҆збра́нно; |
| 31οὐκ ἔστιν ὁ γινώσκων τὴν ὁδὸν αὐτῆς οὐδὲ ὁ ἐνθυμούμενος τὴν τρίβον αὐτῆς· | 31Нѣ́сть вѣ́дꙋщагѡ пꙋ́ть є҆ѧ̀, ни помышлѧ́ющагѡ сте́зь є҆ѧ̀: |
| 32ἀλλὰ ὁ εἰδὼς τὰ πάντα γινώσκει αὐτήν, ἐξεῦρεν αὐτὴν τῇ συνέσει αὐτοῦ· ὁ κατασκευάσας τὴν γῆν εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, ἐνέπλησεν αὐτὴν κτηνῶν τετραπόδων· | 32но вѣ́дый всѧ̑ вѣ́сть ю҆̀, и҆з̾ѡбрѣ́те ю҆̀ смы́сломъ свои́мъ: сотвори́вый зе́млю въ вѣ́чное вре́мѧ напо́лни ю҆̀ ското́мъ двоно́жнымъ и҆ четвероно́жнымъ. |
| 33ὁ ἀποστέλλων τὸ φῶς, καὶ πορεύεται, ἐκάλεσεν αὐτό, καὶ ὑπήκουσεν αὐτῷ τρόμῳ· | 33Посыла́ѧй свѣ́тъ, и҆ и҆́детъ: призва̀ є҆го̀, и҆ послꙋ́ша є҆гѡ̀ со тре́петомъ. |
| 34οἱ δὲ ἀστέρες ἔλαμψαν ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν καὶ εὐφράνθησαν, | 34Ѕвѣ́зды же возсїѧ́ша во храни́лищихъ свои́хъ и҆ возвесели́шасѧ. |
| 35ἐκάλεσεν αὐτοὺς καὶ εἶπον Πάρεσμεν, ἔλαμψαν μετ᾿ εὐφροσύνης τῷ ποιήσαντι αὐτούς. | 35Призва̀ ѧ҆̀, и҆ реко́ша: прїидо́хомъ: возсїѧ́ша съ весе́лїемъ сотво́ршемꙋ ѧ҆̀. |
| 36οὗτος ὁ θεὸς ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρὸς αὐτόν. | 36Се́й бг҃ъ на́шъ, не вмѣни́тсѧ и҆́нъ къ немꙋ̀. |
| 37ἐξεῦρεν πᾶσαν ὁδὸν ἐπιστήμης καὶ ἔδωκεν αὐτὴν Ιακωβ τῷ παιδὶ αὐτοῦ καὶ Ισραηλ τῷ ἠγαπημένῳ ὑπ᾿ αὐτοῦ· | 37И҆з̾ѡбрѣ́те всѧ́къ пꙋ́ть хи́трости и҆ дадѐ ю҆̀ і҆а́кѡвꙋ ѻ҆́трокꙋ своемꙋ̀ и҆ і҆и҃лю возлю́бленномꙋ ѿ негѡ̀. |
| 38μετὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. | 38Посе́мъ на землѝ ꙗ҆ви́сѧ и҆ съ человѣ̑ки поживѐ. |