а҃ є҆́здры 9
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ὡς ἐτελέσθη ταῦτα, ἤγγισαν πρός με οἱ ἄρχοντες λέγοντες Οὐκ ἐχωρίσθη ὁ λαὸς Ισραηλ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται ἀπὸ λαῶν τῶν γαιῶν ἐν μακρύμμασιν αὐτῶν, τῷ Χανανι, ὁ Εθι, ὁ Φερεζι, ὁ Ιεβουσι, ὁ Αμμωνι, ὁ Μωαβι, ὁ Μοσερι καὶ ὁ Αμορι, | 1И҆ є҆гда̀ совершє́на бы́ша сїѧ̑, пристꙋпи́ша ко мнѣ̀ кнѧ́зїе, глаго́люще: не ѿлꙋчи́шасѧ лю́дїе і҆и҃лєвы и҆ свѧще́нницы и҆ леѵі́ти ѿ люді́й земны́хъ, ( но) въ ме́рзостехъ и҆́хъ( сꙋ́ть) , и҆̀же сꙋ́ть ханане́є, є҆ѳѳе́є, ферезе́є, і҆евꙋсе́є, а҆ммѡні́тѧне, мѡаві́тѧне и҆ мосері́тѧне и҆ а҆морре́ане, |
| 2ὅτι ἐλάβοσαν ἀπὸ θυγατέρων αὐτῶν ἑαυτοῖς καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, καὶ παρήχθη σπέρμα τὸ ἅγιον ἐν λαοῖς τῶν γαιῶν, καὶ χεὶρ τῶν ἀρχόντων ἐν τῇ ἀσυνθεσίᾳ ταύτῃ ἐν ἀρχῇ. | 2поне́же поѧ́ша ѿ дще́рей и҆́хъ себѣ̀ и҆ сынѡ́мъ свои̑мъ, и҆ смѣси́сѧ сѣ́мѧ свѧто́е съ людьмѝ земны́ми, и҆ рꙋка̀ кнѧзе́й и҆ воево́дъ въ престꙋпле́нїи се́мъ въ нача́лѣ. |
| 3καὶ ὡς ἤκουσα τὸν λόγον τοῦτον, διέρρηξα τὰ ἱμάτιά μου καὶ ἐπαλλόμην καὶ ἔτιλλον ἀπὸ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς μου καὶ ἀπὸ τοῦ πώγωνός μου καὶ ἐκαθήμην ἠρεμάζων. | 3И҆ є҆гда̀ ᲂу҆слы́шахъ словеса̀ сїѧ̑, раздра́хъ ри̑зы моѧ̑, и҆ вострепета́хъ, и҆ терза́хъ власы̀ главы̀ моеѧ̀ и҆ брады̀ моеѧ̀, и҆ сѣдо́хъ тꙋжа̀. |
| 4καὶ συνήχθησαν πρός με πᾶς ὁ διώκων λόγον θεοῦ Ισραηλ ἐπὶ ἀσυνθεσίᾳ τῆς ἀποικίας, καὶ ἐγὼ καθήμενος ἠρεμάζων ἕως τῆς θυσίας τῆς ἑσπερινῆς. | 4И҆ собра́шасѧ ко мнѣ̀ всѝ боѧ́щїисѧ сло́ва бг҃а і҆и҃лева за престꙋпле́нїе прише́дшихъ ѿ плѣне́нїѧ, и҆ а҆́зъ сѣдѧ́хъ приско́рбенъ да́же до же́ртвы вече́рнїѧ. |
| 5καὶ ἐν θυσίᾳ τῇ ἑσπερινῇ ἀνέστην ἀπὸ ταπεινώσεώς μου· καὶ ἐν τῷ διαρρῆξαί με τὰ ἱμάτιά μου καὶ ἐπαλλόμην καὶ κλίνω ἐπὶ τὰ γόνατά μου καὶ ἐκπετάζω τὰς χεῖράς μου πρὸς κύριον τὸν θεὸν | 5И҆ въ же́ртвꙋ вече́рнюю воста́хъ ѿ сѣ́тованїѧ моегѡ̀, и҆ внегда̀ раздра́хъ ри̑зы моѧ̑, и҆ трепета́хъ, и҆ преклони́хъ кѡлѣ́на моѧ̑, и҆ простро́хъ рꙋцѣ̀ моѝ ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ моемꙋ̀ |
| 6καὶ εἶπα Κύριε, ᾐσχύνθην καὶ ἐνετράπην τοῦ ὑψῶσαι τὸ πρόσωπόν μου πρὸς σέ, ὅτι αἱ ἀνομίαι ἡμῶν ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν, καὶ αἱ πλημμέλειαι ἡμῶν ἐμεγαλύνθησαν ἕως εἰς οὐρανόν. | 6и҆ реко́хъ: гдⷭ҇и бж҃е мо́й, стыждꙋ́сѧ и҆ срамлѧ́юсѧ воздви́гнꙋти лицѐ моѐ къ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ беззакѡ́нїѧ на̑ша ᲂу҆мно́жишасѧ па́че гла́въ на́шихъ, и҆ прегрѣшє́нїѧ на̑ша возрасто́ша да́же до нб҃сѐ: |
| 7ἀπὸ ἡμερῶν πατέρων ἡμῶν ἐσμεν ἐν πλημμελείᾳ μεγάλῃ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης· καὶ ἐν ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν παρεδόθημεν ἡμεῖς καὶ οἱ βασιλεῖς ἡμῶν καὶ οἱ υἱοὶ ἡμῶν ἐν χειρὶ βασιλέων τῶν ἐθνῶν ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν αἰχμαλωσίᾳ καὶ ἐν διαρπαγῇ καὶ ἐν αἰσχύνῃ προσώπου ἡμῶν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη. | 7ѿ дні́й ѻ҆тє́цъ на́шихъ въ престꙋпле́нїи вели́цѣмъ є҆смы̀ да́же до днѐ сегѡ̀, и҆ въ беззако́нїихъ на́шихъ пре́дани є҆смы̀ мы̀ и҆ ца́рїе на́ши и҆ свѧще́нницы на́ши и҆ сы́нове на́ши въ рꙋкꙋ̀ царе́й ꙗ҆зы́ческихъ, въ ме́чь и҆ въ плѣне́нїе, и҆ въ расхище́нїе и҆ въ стыдѣ́нїе лица̀ на́шегѡ, ꙗ҆́коже въ де́нь се́й: |
| 8καὶ νῦν ἐπιεικεύσατο ἡμῖν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τοῦ καταλιπεῖν ἡμῖν εἰς σωτηρίαν καὶ δοῦναι ἡμῖν στήριγμα ἐν τόπῳ ἁγιάσματος αὐτοῦ τοῦ φωτίσαι ὀφθαλμοὺς ἡμῶν καὶ δοῦναι ζωοποίησιν μικρὰν ἐν τῇ δουλείᾳ ἡμῶν. | 8и҆ нн҃ѣ ᲂу҆млⷭ҇тивисѧ над̾ на́ми бг҃ъ на́шъ, є҆́же ѡ҆ста́вити ны̀ во спасе́нїе и҆ да́ти на́мъ тве́рдость на мѣ́стѣ ст҃ы́ни є҆гѡ̀, є҆́же просвѣти́ти ѻ҆чеса̀ на̑ша и҆ да́ти ѡ҆живле́нїе ма́лое въ рабо́тѣ на́шей: |
| 9ὅτι δοῦλοί ἐσμεν, καὶ ἐν τῇ δουλείᾳ ἡμῶν οὐκ ἐγκατέλιπεν ἡμᾶς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ ἔκλινεν ἐφ᾿ ἡμᾶς ἔλεος ἐνώπιον βασιλέων Περσῶν δοῦναι ἡμῖν ζωοποίησιν τοῦ ὑψῶσαι αὐτοὺς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ ἀναστῆσαι τὰ ἔρημα αὐτῆς καὶ τοῦ δοῦναι ἡμῖν φραγμὸν ἐν Ιουδα καὶ ἐν Ιερουσαλημ. | 9ꙗ҆́кѡ рабѝ є҆смы̀, и҆ въ рабо́тѣ на́шей не ѡ҆ста́ви на́съ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ: и҆ преклонѝ на на́съ милосе́рдїе пред̾ цари̑ пе́рсскими, да́ти на́мъ живо́тъ, є҆́же воздви́гнꙋти и҆̀мъ до́мъ бг҃ꙋ на́шемꙋ и҆ возста́вити запꙋстѣ̑вшаѧ є҆гѡ̀, и҆ да́ти на́мъ ѡ҆гражде́нїе во і҆ꙋде́и и҆ і҆ерⷭ҇ли́мѣ: |
| 10τί εἴπωμεν, ὁ θεὸς ἡμῶν, μετὰ τοῦτο; ὅτι ἐγκατελίπομεν ἐντολάς σου, | 10и҆ нн҃ѣ что̀ рече́мъ, бж҃е на́шъ, по се́мъ; ꙗ҆́кѡ ѡ҆ста́вихомъ повелѣ̑нїѧ твоѧ̑, |
| 11ἃς ἔδωκας ἡμῖν ἐν χειρὶ δούλων σου τῶν προφητῶν λέγων Ἡ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύεσθε κληρονομῆσαι αὐτήν, γῆ μετακινουμένη ἐστὶν ἐν μετακινήσει λαῶν τῶν ἐθνῶν ἐν μακρύμμασιν αὐτῶν, ὧν ἔπλησαν αὐτὴν ἀπὸ στόματος ἐπὶ στόμα ἐν ἀκαθαρσίαις αὐτῶν· | 11ꙗ҆̀же да́лъ є҆сѝ на́мъ рꙋко́ю ра̑бъ твои́хъ прⷪ҇ро́кѡвъ, гл҃ѧ: землѧ̀, на ню́же вы̀ вхо́дите наслѣ́дити ю҆̀, землѧ̀ нечиста̀ є҆́сть, по нечистотѣ̀ люді́й ꙗ҆зы́ческихъ, въ ме́рзостехъ и҆́хъ, и҆́миже напо́лниша ю҆̀ ѿ ᲂу҆́стъ да́же до ᲂу҆́стъ во скверне́нїихъ свои́хъ, |
| 12καὶ νῦν τὰς θυγατέρας ὑμῶν μὴ δῶτε τοῖς υἱοῖς αὐτῶν καὶ ἀπὸ τῶν θυγατέρων αὐτῶν μὴ λάβητε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν καὶ οὐκ ἐκζητήσετε εἰρήνην αὐτῶν καὶ ἀγαθὸν αὐτῶν ἕως αἰῶνος, ὅπως ἐνισχύσητε καὶ φάγητε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς καὶ κληροδοτήσητε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν ἕως αἰῶνος. | 12и҆ нн҃ѣ дще́рей ва́шихъ не дади́те сынѡ́мъ и҆́хъ и҆ дще́рей и҆́хъ не прїе́млите сыновѡ́мъ ва́шымъ, и҆ не и҆щи́те ми́ра и҆́хъ и҆ бла́га и҆́хъ да́же до вѣ́ка, ꙗ҆́кѡ да ᲂу҆крѣпи́тесѧ и҆ снѣ́сте блага̑ѧ землѝ, и҆ наслѣ́дїе дадитѐ сыновѡ́мъ ва́шымъ да́же до вѣ́ка: |
| 13καὶ μετὰ πᾶν τὸ ἐρχόμενον ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν ποιήμασιν ἡμῶν τοῖς πονηροῖς καὶ ἐν πλημμελείᾳ ἡμῶν τῇ μεγάλῃ· ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν, ὅτι ἐκούφισας ἡμῶν τὰς ἀνομίας καὶ ἔδωκας ἡμῖν σωτηρίαν· | 13и҆ по всѣ́хъ, ꙗ҆̀же прїидо́ша на на́съ въ дѣ́лѣхъ на́шихъ ѕлы́хъ и҆ грѣсѣ̀ на́шемъ вели́цѣмъ, поне́же нѣ́сть ꙗ҆́коже бг҃ъ на́шъ, и҆́же и҆зба́вилъ є҆сѝ на́съ ѿ беззако́нїй на́шихъ и҆ да́лъ є҆сѝ на́мъ спⷭ҇нїе: |
| 14ὅτι ἐπεστρέψαμεν διασκεδάσαι ἐντολάς σου καὶ ἐπιγαμβρεῦσαι τοῖς λαοῖς τῶν γαιῶν· μὴ παροξυνθῇς ἐν ἡμῖν ἕως συντελείας τοῦ μὴ εἶναι ἐγκατάλειμμα καὶ διασῳζόμενον. | 14занѐ ѡ҆брати́хомсѧ разори́ти за́пѡвѣди твоѧ̑ и҆ смѣси́тисѧ съ людьмѝ земны́ми: не прогнѣ́вайсѧ на на́съ да́же до сконча́нїѧ, є҆́же не бы́ти ѡ҆ста́нкꙋ и҆ спаса́емомꙋ: |
| 15κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, δίκαιος σύ, ὅτι κατελείφθημεν διασῳζόμενοι ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη· ἰδοὺ ἡμεῖς ἐναντίον σου ἐν πλημμελείαις ἡμῶν, ὅτι οὐκ ἔστιν στῆναι ἐνώπιόν σου ἐπὶ τούτῳ. | 15гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, првⷣнъ є҆сѝ ты̀, ꙗ҆́кѡ ѡ҆ста́хомсѧ спасе́ни, ꙗ҆́коже де́нь се́й: сѐ, мы̀ пред̾ тобо́ю є҆смы̀ всѝ въ беззако́нїихъ на́шихъ, поне́же не возмо́жно ста́ти пред̾ тобо́ю сегѡ̀ ра́ди. |