κῆρ

Κυραύνις

Κιραδας

Κιραμας

Κυράνᾱ

Κοιρᾰνίδας

κοιρᾰνίδης

κοίρᾰνος

κοιρᾰνέω

Κηραος

Κιρας

κείρασθαι

Κύρβαντες

κυρβᾰσία

κύρβις

κυρβαίη μᾶζα

κείρει

κυρία

Κειριαδής

Κειριάδαι

κηριάζω

κῡριακός

κυρίαν

κυρίας

κῠρηβάζω

κῠρήβιον

κῠρηβιοπώλης

κήρυγμα

κηρύγματος

κύριοι

κυριείᾳ

κυριείαν

κυριείας

κυρίοις

κηρῡκεία

κηρῡκηϊ-

κηρῡκική

κηρῡκικός

κηρύκειον

κηρύκειος

κηρῡκώδης

κῆρυξ

κηρυξάτωσαν

κηρύξατε

κηρύξῃ

κήρυξις

κήρυξον

κηρύξαι

κηρύκευμα

κηρῡκεύω

κηρύκαινα

Κήρυκες

Κύριλλος

Κυρίλλου

κειρύλος

κείρειν

Κῡρηναϊκός

Κυρινάλια

Κυρίνας

Κυρήνη

Κυρήνην

κήρῐνος

κήρινθος

Κῡρηναία

Κῡρηναῖος

Κυρηναίου

Κυρίω

Κυρίου

κηριοκλέπτης

Κύριον

κηριοποιός

κύριος

κυριώτατον

κυριότης

Κυριότητες

Κύρης

κηρύσσω

κηρύσσοντας

κήρυσσε

κηρυσσέτω

κηρύσσετε

κηριτρεφής

κῠρίττω

κηρύττομεν

κηρυττόμενον

Κυρῖται

Κυρίου

κυρίους

Κύριε

κυριεύει

κυριεύειν

κυριεύεις

κυριεύω

κυριεύων

κυριεύοντα

κυριεύοντες

κυριεύουσα

κυριεύουσιν

κειρίαις

κυριεύσαντες

κυριεύσει

κυριεύσεις

κυριεύσομεν

κυριεύσουσιν

κυριεῦσαι

κυριευθησόμεθα

κυριευθήσονται

Κίρκα

κυρκᾰνάω

Κίρκας

Κίρκη

κιρκήλᾰτος

κιρκόω

κίρκος

Κιρκαῖόν

κύρμα

κιρνάω

κίρνημι

Κύρνιος

Κύρνος

κείρω

κηροδέτας

κηροδέτης

κηρόδετος

κηροειδής

κήρωμα

κειρόμενος

κηρῶν

κείροντας

κείροντος

κείροντες

κυρόω

κηρόομαι

κηροπᾰγής

κηρόπακτος

κηροπλάστης

κηρόπλαστος

κηροπλαστέω

κηρός

κήρωσις

κηρωτή

κηρότροφος

κηροτέχνης

κηρόθῐ

κυρωθήσεται

κηροχίτων

κηρόχῠτος

κηροχῠτέω

Κίρρα

Κίρρᾱθεν

Κυρρηστική

κιρρός

Κιρραῖος

κυρσάνιος

κύρσω

κῦρσαι

Κίρτα

κυρταύχην

κύρτη

κυρτία

κύρτωμα

κυρτόν

κυρτόω

κυρτὸς

κυρτότης

κυρτευτής

Κύρου

κηροὺς

κείρουσίν

κεῖραι

κηραίνω

κῠρέω

κηρεσσῐφόρητος

κείρεσθαι

Κείρεται

Language: Greek

кир

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
κήρ
κήρ, κηρός
1) злая смерть, гибель (Τρώεσσιν φόνον καὶ κῆρα φέροντες, sc. Ἀχαιοί Hom.);
2) мучительный недуг, тяжелая болезнь (νοσῶν παλαιᾷ κηρί, sc. Φιλοκτήτης Soph.);
3) перен. язва, зло (τοῖς πλείστοις τῶν καλῶν κῆρες ἐπιπεφύκασιν Plat.; κῆρες ἐπαγώγιμοι, sc. ἀργύριον καὶ χρυσίον Plut.);
4) бедствие, несчастье, горе (βαρεῖα κ. Aesch.).

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
Κήρ
Κήρ, Κηρός ἡ Кера (богиня насильственной смерти, погибели, рокового конца - в отличие от Θάνατος): τίς νύ σε Κ. ἐδάμασσε θανάτοιο; Hom. какой смертельный удар тебя сразил?; ἐν δ᾽ Ἔρις, ἐν δὲ Κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δ᾽ ὀλοὴ Κ. Hom. посреди (бойцов двух станов) рыщут Раздор, Смятение и Гибель; преимущ. pl. ὦ φθερσιγενεῖς Κῆρες Ἐρινύες! Aesch. о, губительные Керы-Эринии!; Κῆρας ἀνακαλῶν τὰς Ταρτάρου Eur. призывая Кер (из) Тартара.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
κῆρ
κῆρ и κέαρ τό (у Hom. только nom. - acc. sing. и изредка dat. κῆρι; позднее только κέαρ)
1) сердце: λάσιον κ. Hom. мужественное сердце; ἐνὶ στήθεσσι φίλον κ. τείρει Hom. в груди щемит сердце; ἀχνύμενος κ. Hom. с тяжелым сердцем; (πέρι) κῆρι φιλεῖν Hom. любить всем сердцем; πέρι κῆρι ἀπέχθεσθαί τινι Hom. быть крайне ненавистным кому-л.; τὸ κέαρ εὐφράνθην Arph. я возрадовался сердцем;
2) чувства, душа, нрав: ἐπιγνάμψασα φίλον κ. Hom. (Гера умолкла), поборов свои чувства; μετὰ σὸν καὶ ἐμὸν κ. Hom. тебе и мне по душе; κ. ἀπαράμυθον Aesch. непреклонный нрав.