εἴσω

ἰσο-

ἰσοϋψής

ἰσοβᾰρής

ἰσοβᾰσῐλεύς

ἰσογονία

ἰσογώνιος

ἰσογρᾰφή

ἰσογράφος

ἰσόγαιος

ἰσοδῠνᾰμία

ἰσοδῠνᾰμέω

ἰσοδίαιτος

εἴσοδον

εἴσοδος

ἰσόδρομος

ἰσοδρομέω

εἰσόδου

εἰσόδους

εἰσοδεύειν

ἰσοδαίμων

ἰσόδενδρος

ἰσοδαίτης

ἰσοζῠγής

ἰσόκοιλος

ἰσοκίνδῡνος

ἰσοκλῐνής

ἰσόκληρος

ἰσόκωλον

ἰσόκωλος

ἰσοκράτεια

ἰσοκρᾰτής

ἰσοκρᾰτέω

ἰσόκρῑθος

εἰσόκε(ν)

ἰσολογία

ἰσόμᾰλος

Ἰσόμαντος

ἰσομάτωρ

ἰσόμᾰχος

ἰσομήκης

ἰσομῑλήσιος

ἰσομοιρία

ἰσόμοιρος

ἰσομοιρέω

ἰσόμορος

εἴσομαι

ἰσομεγέθης

ἰσομέτωπος

ἰσομετρία

ἰσομέτρητος

ἴσον

ἰσωνία

ἰσώνῠμος

ἰσόνειρος

ἰσονομία

ἰσονομικός

ἰσόνομος

ἰσονομέομαι

ἰσόνεκυς

ἰσόω

ἰσοπᾰλής

ἰσόπᾰλος

ἰσοπάλαιστος

ἰσοπᾰχής

εἰσόπιν

εἰσοπίσω

ἰσοπλατής

ἰσοπλάτων

ἰσοπληθής

ἰσόπλευρος

ἰσοπολῑτεία

εἰσωπός

ἰσόπρεσβυς

εἴσοψις

ἰσοψηφία

ἰσόψηφος

ἰσόψῡχος

εἰσόψομαι

εἴσοπτος

εἰσοπτρίζω

εἰσοπτρικός

εἰσοπτρισμός

εἰσοπτροειδής

ἰσόπεδον

ἰσόπεδος

ἰσόπαις

εἰσοράω

εἰσορμάω

εἰσορμίζομαι

ἰσορροπία

ἰσόρροπος

ἰσορροπέω

Ἴσος

ἰσοσυλλᾰβία

ἰσοσύλλᾰβος

ἰσοσκελής

ἰσόσπριος

ἰσοστάσιος

ἰσόστροφος

ἰσοσθένεια

ἰσοσθενής

ἰσοσθενέω

ἰσοτᾰχής

ἰσοτᾰχῶς

ἰσοτῑμία

ἰσότῑμος

ἰσοτύραννος

ἰσότης

ἰσότητα

ἰσότονος

ἰσοτρῐβής

εἰσότε

ἰσοτέλεια

ἰσοτελής

ἰσοτέλεστος

οἰσοφάγος

ἰσοθάνατος

ἰσοφᾰρίζω

ἰσοφῠής

ἰσοφόρος

εἴσωθεν

εἰσωθέομαι

ἰσοθεόω

ἰσόθεος

εἰσοχή

ἰσοχειλής

ἰσόχνοος

ἰσόχωρος

ἰσόχρονος

ἰσοχρονέω

Language: Greek

исо

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
οἴσω
οἴσω, дор. Thuc.
οἰσῶ fut. к φέρω.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἥσω
ἥσω, дор.
ἡσῶ fut. к ἵημι.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἧσο
I ἧσο 2 л. impf. к ἧμαι.


II
ἧσο 2 л. sing. imper. к ἧμαι.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
εἴσω
I εἴσω, ион. и староатт.
ἔσω adv.
1) внутрь (πεσεῖν Hom.; ἔξωθεν εἴ. φέρειν Aesch.; στείχειν Soph.; ἡγεῖσθαι Xen.; στρέφειν Plat.; ῥεῖν Arst.);
2) внутри (ξυνοικεῖν Soph.; τὰ εἴ. νενοσηκότα σώματα Plat.): ὁ εἴ. (ἔ.) Thuc., Arst.; внутренний.


II
εἴσω, ион. и староатт.
ἔσω в знач. praep. cum gen. et acc.
1) в, внутрь (ἡγεῖσθαι πόλιν εἴ. и βήμεναι δώματος εἴ. Hom.);
2) в, внутри (μένειν εἴ. δόμων Aesch.): εἴ. ξίφους Eur. в пределах досягаемости меча.


III
εἴσω τό и τά indecl. внутренняя часть, глубина (τὸ εἴ. τοῦ οὐρανοῦ Plat.; τὰ εἴ. τῶν ὅρων Arst.).