πᾶν

παν-

πάναβρος

πανάγαθος

πανάγαθε

Παναγία

Παναγίας

πανάγιοι

παναγίῳ

πανάγιον

πανάγιος

πᾰνάγυρις

πᾰναγής

παναγίου

Πανάγιε

Πάναγνος

πανάγνου

πᾰνάγρα

πᾰνάγρυπνος

πάναγρος

πᾰναγρεύς

πᾰναγρέτις

πᾰναοίδιμος

Πᾰνάκεια

πᾰνᾰκής

Πάνακτον

πᾰνᾰλάστωρ

πᾰνᾰληθής

πᾰνᾰληθῶς

πᾰναλκής

πᾰνάλωτος

πᾰνάμμορος

πανάμωμος

παναμώμου

Πανάμωμε

πᾰνᾱμερ-

πᾰναώριος

πᾱνάπᾰλος

πᾰνᾰπήμων

πᾰνάποτμος

πᾰνάργῠρος

πανάριον

πᾰνάριστος

πανᾰρκής

πᾰνάρκετος

πᾰναρμόνιον

παναρμόνιος

πάναρχος

πᾰνάρετος

πᾰνατρεκής

πᾰνάφυκτος

πᾰνᾰφῆλιξ

πᾰνάφυλλος

Πᾰνᾰθηναϊκός

Πᾰνᾰθήναια

πανάθλιον

πανάθλιος

πᾰνάφθῐτος

παναχράντης

παναχράντου

πανάχραντε

Πᾰνᾰχαιοί

πάγκᾰκος

πάγκᾰλος

παγκάρπεια

πάγκαρπον

πάγκαρπος

παγκᾰτᾰπύγων

παγκᾰτάρᾱτος

πάγκοινος

παγκοίτᾱς

παγκοίτης

πάγκῡφος

πάγκλαυστος

πάγκλαυτος

παγγλῠκερός

παγκληρία

πάγκληρος

παγγλωσσία

παγκόνῑτος

παγκρᾰτιάζω

παγκρᾰτιαστικός

παγκρᾰτιαστής

παγκράτιον

παγκρᾰτής

παγκρότως

πάγκρεας

παγγέλοιος

παγκαίνιστος

παγγενέτειρα

Πάγγαιον

Παγγαῖος

παγκευθής

πάντ

παντ(ο)-

παντ-

πάντα

Παντακύᾱς

πανδάκρῡτος

πανδακέτας

πανδᾰκέτης

παντάλᾱς

πανδᾰμάτωρ

πανδᾱμεί

πάνδᾱμος

παντάπασι

παντάπᾱσῐ(ν)

παντάρβη

πανταρκής

παντάρχᾱς

πάνταρχος

πάντας

πάντᾰχῇ

πανταχῆ9

παντᾰχῶς

παντᾰχόσε

παντᾰχόθι

παντᾰχόθεν

πανταχοῦ

παντὶ

Πάνδιᾱ

παντοίας

Πανδίη

Παντικάπης

Παντικάπαιον

πάνδῐκος

πάνδειμα

πανδείμαντος

Παντίμαθοι

πανδημεί

πανδημία

πανδήμιος

πάντιμον

πάντιμος

πάνδεινος

παντοίων

Πανδῑονίδης

Πανδῑονίς

παντοῖος

πάνδυρτος

πανδῠσία

παντοίαις

παντλάμων

παντλήμων

παντοβίης

παντογήρως

παντοδαής

παντοδᾰπός

παντοδύναμος

παντοδυνάμου

παντοδύναμε

πανδοκεία

πανδοκεῖον

πάνδοκος

παντοκράτωρ

Παντοκράτορα

παντοκράτορος

πανδοξία

πανδοκεύω

πανδοκεύς

πανδοκέω

πανδόκευσις

πανδοκεύτρια

παντολῐγοχρόνιος

πανδόλιος

πάντολμος

παντολέτωρ

παντόμῑμος

παντομῑσής

παντόμορφος

πάντων

παντοπᾰθής

παντοπώλιον

παντοπόρος

παντόπτης

πανδώρα

Πανδώρη

πάνδωρος

παντορέκτης

πάντως

Πανδοσία

πάντοσε

παντόσεμνος

παντότολμος

παντότροφος

πάντοτε

παντοφάγος

πάντοθῐ

παντόφυρτος

παντοφόρος

παντόφθαλμος

πάντοθε(ν)

πάντοθεν

πανδοχ-

πανδοχεῖ

πανδοχεῖον

πανδοχεύς

πάντρητος

πάντρομος

πάντροπος

Πάνδροσος

παντρόφος

πάνδουλος

παντουργός

πανδαίδᾰλος

πανδέκτης

παντέλεια

παντελής

παντελῶς

Παντελεῆμον

Παντελεήμονος

παντελέως

Πανδελέτειος

Πανδέλετος

παντεπίσκοπος

παντεπίσκοπε

πανδερκής

πανδερκέτης

παντερπής

πάντες

πανδαισία

παντευχία

πανδεχής

πάντεχνος

πάνῠ

Πανία

πᾰνηγῠριάρχης

πᾰνηγῠρίζω

πᾰνηγῠρικός

πανήγυριν

πανήγυρις

πανηγῠρισμός

πᾰνηγῠριστής

πάνυγρος

πάνοιζυς

πᾰνοικί

πανοικίῃ

πᾰνοικησίᾳ

πᾱνικόν

Πᾱνικός

πανείκελος

πᾰνῆμαρ

πᾰνοίμοι

πανύμνητος

Πανύμνητε

πᾰνημέριον

πᾰνημέριος

πᾰνήμερον

πᾰνήμερος

πᾰνημερεύω

πᾱνίον

Πᾰνιώνια

Πᾰνιώνιον

Πάνιος

πᾰνῠπείροχος

πᾰνῠπέρτᾰτος

πᾱνίσδομαι

πᾱνίσδεται

πᾱνισμός

πᾰνύστᾰτα

πᾰνυστάτιος

πᾰνύστᾰτον

πᾰνύστᾰτος

πᾱνῖτις

πανλώβητος

πάννῠχα

παννυχίζω

παννῠχικός

παννύχιον

παννύχιος

παννυχίς

πάννῠχος

Παννονία

Παννονικός

πᾰνόδυρτος

πᾰνόλβιος

πάνολβος

πᾰνώλης

πᾰνωλεθρία

πανώλεθρος

πᾰνομῑλεί

πᾰνόμοιος

πᾰνόμμᾰτος

πᾰνομφαῖος

Πᾰνόπη

Πᾰνοπηΐς

Πᾰνοπεῖς

πᾰνοπλία

πάνοπλος

Πάνοψ

πᾰνόψιος

πᾰνόπτᾱς

πᾰνόπτης

Πᾰνοπεύς

πάνορμος

πάνωρος

πᾱνός

πανσᾰγία

πανσῠδί

πανσῠδίᾳ

πάνσυρτος

πάνσκοπος

πάνσμῑκρος

πάνσοφος

πανσπερμία

πάνσπερμος

πανστρᾰτιά

πανσθενής

πᾰνσέληνος

πάνσεμνος

πανσέπτῳ

πάνσεπτος

πᾰνουργία

πᾰνούργημα

Πᾰνουργιππαρχίδᾱς

πᾰνουργον

πανοῦργος

πᾰνουργέω

πᾰνουργέστερος

Πανθιαλαῖοι

πανθηλής

πανθῡμᾰδόν

πάνθοινος

Πάνθειον

πάνθηρ

πανθήρα

πάνθῠτος

Πανθοΐδης

Πάνθοος

πανθέλκτειρα

πάγχαλκος

παγχάλκεος

παγχάλεπος

πάγχῠ

Παγχῶοι

Πάγχων

πάγχορτος

πάγχρυσος

πάγχρηστος

πάγχρυσε

παγχρύσεος

πᾰνευδαίμων

πᾰνευμᾰρής

πᾰναιγλήεις

Παναῖοι

πᾰνευέφοδος

Πᾰνέλληνες

πᾱνέλοψ

Πάναιμα

Πάνεμος

πᾰναίολος

πᾰνεπήρᾰτος

πᾰνεπίσκοπος

πᾰνεπόρφνιος

πᾰνεργέτᾱς

πᾰνέρημος

Πᾰνες

πᾰνέσπερος

πᾰνέστιος

πᾰναισχής

πᾰναίσχιστος

πάναισχρος

πᾰναίτιος

πάνετες

πάναιθος

πᾰνεύτονος

πανευφήμων

πανεύφημος

πανευφήμου

πάνεφθος

Language: Greek

πᾶν

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
Πάν
Πάν, v. l.
Πᾶν, Πᾱνός ὁ Пан (сын Зевса или Гермеса, козлоногий и рогатый бог лесов, пастбищ и скота, изобретатель пастушеской свирели, чтившийся преимущ. в Аркадии): οἱ Πᾶνες Theocr., Arph. дети Пана, т. е. Σάτυροι HH, Her. etc.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
πᾶν
πᾶν n к πᾶς.

Wordform πᾶν

Lemmas:

πᾶς 24
лемма не указана 2

Parallel words:

всякое (1) всех (2) всякого (2)
всѧ́кое (2) всѧ́комꙋ (1) всѧ̑каѧ (1) всѧ́каго (1)

In subcorpus: Show more ▼

Письмо Аристея 15 из 12932 ipm=1160 freq stat
Богослужебные тексты 11 из 29981 ipm=367 freq stat

Concordance: