Рꙋ́ѳь 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Εἶπεν δὲ αὐτῇ Νωεμιν ἡ πενθερὰ αὐτῆς Θύγατερ, οὐ μὴ ζητήσω σοι ἀνάπαυσιν, ἵνα εὖ γένηταί σοι; | 1Рече́ же є҆́й ноеммі́нь свекро́вь є҆ѧ̀: дщѝ( моѧ̀) , не поищꙋ́ ли тебѣ̀ поко́ѧ, да бла́го тѝ бꙋ́детъ; |
| 2καὶ νῦν οὐχὶ Βοος γνώριμος ἡμῶν, οὗ ἦς μετὰ τῶν κορασίων αὐτοῦ; ἰδοὺ αὐτὸς λικμᾷ τὸν ἅλωνα τῶν κριθῶν ταύτῃ τῇ νυκτί. | 2и҆ нн҃ѣ воо́зъ не ᲂу҆́жикъ ли на́мъ, и҆дѣ́же со ѻ҆трокови́цами є҆гѡ̀ была̀ є҆сѝ; сѐ, то́й вѣ́етъ на гꙋмнѣ̀ ꙗ҆чме́нь сеѧ̀ но́щи: |
| 3σὺ δὲ λούσῃ καὶ ἀλείψῃ καὶ περιθήσεις τὸν ἱματισμόν σου ἐπὶ σεαυτῇ καὶ ἀναβήσῃ ἐπὶ τὸν ἅλω· μὴ γνωρισθῇς τῷ ἀνδρὶ ἕως οὗ συντελέσαι αὐτὸν πιεῖν καὶ φαγεῖν· | 3ты́ же и҆змы́йсѧ, и҆ пома́сти лицѐ твоѐ, и҆ ѡ҆блецы́сѧ въ ри̑зы твоѧ̑( свѣ̑тлыѧ) , и҆ и҆зы́ди на гꙋмно̀: не ꙗ҆ви́сѧ мꙋ́жꙋ, до́ндеже сконча́етъ ꙗ҆́сти и҆ пи́ти: |
| 4καὶ ἔσται ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτόν, καὶ γνώσῃ τὸν τόπον, ὅπου κοιμᾶται ἐκεῖ, καὶ ἐλεύσῃ καὶ ἀποκαλύψεις τὰ πρὸς ποδῶν αὐτοῦ καὶ κοιμηθήσῃ, καὶ αὐτὸς ἀπαγγελεῖ σοι ἃ ποιήσεις. | 4и҆ бꙋ́детъ внегда̀ ᲂу҆снꙋ́ти є҆мꙋ̀, и҆ позна́еши мѣ́сто, гдѣ̀ лѧ́жетъ, та́мѡ да вни́деши, и҆ ѿкры́еши ᲂу҆ но́гъ є҆гѡ̀, и҆ лѧ́жеши: и҆ то́й повѣ́сть тебѣ̀, ꙗ҆̀же и҆́маши твори́ти. |
| 5εἶπεν δὲ Ρουθ πρὸς αὐτήν Πάντα, ὅσα ἐὰν εἴπῃς, ποιήσω. | 5И҆ речѐ рꙋ́ѳь къ не́й: всѧ̑ є҆ли̑ка рече́ши мнѣ̀, сотворю̀. |
| 6καὶ κατέβη εἰς τὸν ἅλω καὶ ἐποίησεν κατὰ πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῇ ἡ πενθερὰ αὐτῆς. | 6И҆ и҆́де на гꙋмно̀, и҆ сотворѝ по всемꙋ̀, є҆ли̑ка заповѣ́да є҆́й свекро́вь є҆ѧ̀. |
| 7καὶ ἔφαγεν Βοος, καὶ ἠγαθύνθη ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν κοιμηθῆναι ἐν μερίδι τῆς στοιβῆς· ἡ δὲ ἦλθεν κρυφῇ καὶ ἀπεκάλυψεν τὰ πρὸς ποδῶν αὐτοῦ. | 7И҆ ꙗ҆дѐ воо́зъ и҆ пѝ, и҆ возблажа̀ се́рдце є҆гѡ̀, и҆ и҆́де спа́ти со страны̀ сто́га: ѻ҆на́ же прїи́де вта́й, и҆ ѿкры̀ ꙗ҆̀же ᲂу҆ но́гъ є҆гѡ̀, и҆ лѧ́же. |
| 8ἐγένετο δὲ ἐν τῷ μεσονυκτίῳ καὶ ἐξέστη ὁ ἀνὴρ καὶ ἐταράχθη, καὶ ἰδοὺ γυνὴ κοιμᾶται πρὸς ποδῶν αὐτοῦ. | 8И҆ бы́сть въ полꙋ́нощи, ᲂу҆жасе́сѧ мꙋ́жъ и҆ возмѧте́сѧ, и҆ сѐ, жена̀ лежи́тъ ᲂу҆ но́гъ є҆гѡ̀: |
| 9εἶπεν δέ Τίς εἶ σύ; ἡ δὲ εἶπεν Ἐγώ εἰμι Ρουθ ἡ δούλη σου, καὶ περιβαλεῖς τὸ πτερύγιόν σου ἐπὶ τὴν δούλην σου, ὅτι ἀγχιστεὺς εἶ σύ. | 9и҆ речѐ( є҆́й воо́зъ) : кто̀ є҆сѝ ты̀; Ѻ҆на́ же речѐ: а҆́зъ є҆́смь рꙋ́ѳь раба̀ твоѧ̀, да возложи́ши крило̀ твоѐ на рабꙋ̀ твою̀, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆́жикъ ты̀ є҆сѝ. |
| 10καὶ εἶπεν Βοος Εὐλογημένη σὺ τῷ κυρίῳ θεῷ, θύγατερ, ὅτι ἠγάθυνας τὸ ἔλεός σου τὸ ἔσχατον ὑπὲρ τὸ πρῶτον, τὸ μὴ πορευθῆναί σε ὀπίσω νεανιῶν, εἴτοι πτωχὸς εἴτοι πλούσιος. | 10И҆ речѐ воо́зъ: блгⷭ҇ве́на ты̀ гдⷭ҇емъ бг҃омъ, дщѝ, ꙗ҆́кѡ разблажи́ла є҆сѝ ми́лость твою̀ послѣ́днюю па́че пе́рвыѧ, є҆́же не и҆тѝ тебѣ̀ в̾слѣ́дъ ю҆́нѡтъ, а҆́ще ᲂу҆бо́гъ, а҆́ще бога́тъ: |
| 11καὶ νῦν, θύγατερ, μὴ φοβοῦ· πάντα, ὅσα ἐὰν εἴπῃς, ποιήσω σοι· οἶδεν γὰρ πᾶσα φυλὴ λαοῦ μου ὅτι γυνὴ δυνάμεως εἶ σύ, | 11и҆ нн҃ѣ, дщѝ, не бо́йсѧ: всѧ̑ є҆ли̑ка рече́ши, сотворю̀ тебѣ̀: вѣ́сть бо всѐ пле́мѧ люді́й мои́хъ, ꙗ҆́кѡ жена̀ си́лы ты̀ є҆сѝ: |
| 12καὶ ὅτι ἀληθῶς ἀγχιστεὺς ἐγώ εἰμι, καί γε ἔστιν ἀγχιστεὺς ἐγγίων ὑπὲρ ἐμέ. | 12и҆ нн҃ѣ пои́стиннѣ ᲂу҆́жикъ є҆́смь а҆́зъ: но є҆щѐ є҆́сть ᲂу҆́жикъ бли́жшїй менє̀: |
| 13αὐλίσθητι τὴν νύκτα, καὶ ἔσται τὸ πρωί, ἐὰν ἀγχιστεύσῃ σε, ἀγαθόν, ἀγχιστευέτω· ἐὰν δὲ μὴ βούληται ἀγχιστεῦσαί σε, ἀγχιστεύσω σε ἐγώ, ζῇ κύριος· κοιμήθητι ἕως πρωί. | 13прележѝ сїю̀ но́щь, и҆ бꙋ́детъ заꙋ́тра а҆́ще прїи́метъ тѧ̀, то̀ бла́го: да по́йметъ: а҆́ще ли не восхо́щетъ поѧ́ти тебѐ, то̀ поимꙋ́ тѧ а҆́зъ, жи́въ гдⷭ҇ь: прележѝ до заꙋ́трїѧ. |
| 14καὶ ἐκοιμήθη πρὸς ποδῶν αὐτοῦ ἕως πρωί. ἡ δὲ ἀνέστη πρὸ τοῦ ἐπιγνῶναι ἄνδρα τὸν πλησίον αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Βοος Μὴ γνωσθήτω ὅτι ἦλθεν γυνὴ εἰς τὸν ἅλωνα. | 14И҆ лежа̀ ᲂу҆ но́гъ є҆гѡ̀ до заꙋ́трїѧ: ѻ҆на́ же воста̀, пре́жде не́же позна́ти мꙋ́жꙋ по́дрꙋга своего̀. И҆ речѐ воо́зъ: да не ᲂу҆вѣ́стсѧ, ꙗ҆́кѡ приходи́ла жена̀ на гꙋмно̀. |
| 15καὶ εἶπεν αὐτῇ Φέρε τὸ περίζωμα τὸ ἐπάνω σου. καὶ ἐκράτησεν αὐτό, καὶ ἐμέτρησεν ἓξ κριθῶν καὶ ἐπέθηκεν ἐπ᾿ αὐτήν· καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. | 15И҆ речѐ є҆́й: принесѝ покрыва́ло є҆́же на тебѣ̀, и҆ держѝ є҆̀. Ѻ҆на́ же держа̀ є҆̀, и҆ намѣ́ри є҆́й ше́сть мѣ́ръ ꙗ҆чме́нѧ, и҆ задѣ̀ є҆́й: и҆ и҆́де во гра́дъ. |
| 16καὶ Ρουθ εἰσῆλθεν πρὸς τὴν πενθερὰν αὐτῆς· ἡ δὲ εἶπεν Τίς εἶ, θύγατερ· καὶ εἶπεν αὐτῇ πάντα, ὅσα ἐποίησεν αὐτῇ ὁ ἀνήρ. | 16И҆ прїи́де рꙋ́ѳь ко свекро́ви свое́й. Ѻ҆на́ же речѐ є҆́й: что́ є҆сть, дщѝ; И҆ повѣ́да є҆́й всѧ̑, є҆ли̑ка сотворѝ є҆́й мꙋ́жъ. |
| 17καὶ εἶπεν αὐτῇ Τὰ ἓξ τῶν κριθῶν ταῦτα ἔδωκέν μοι, ὅτι εἶπεν πρός με Μὴ εἰσέλθῃς κενὴ πρὸς τὴν πενθεράν σου. | 17И҆ речѐ є҆́й: ше́сть мѣ́ръ си́хъ ꙗ҆чме́нѧ даде́ ми, глаго́ла бо ко мнѣ̀: да не и҆́деши тща̀ ко свекро́ви свое́й. |
| 18ἡ δὲ εἶπεν Κάθου, θύγατερ, ἕως τοῦ ἐπιγνῶναί σε πῶς οὐ πεσεῖται ῥῆμα· οὐ γὰρ μὴ ἡσυχάσῃ ὁ ἀνήρ, ἕως ἂν τελέσῃ τὸ ῥῆμα σήμερον. | 18Ѻ҆на́ же речѐ: сѣдѝ, дщѝ, до́ндеже ᲂу҆вѣ́си, ка́кѡ паде́тъ сло́во: не ᲂу҆молчи́тъ бо мꙋ́жъ, до́ндеже соверши́тсѧ сло́во дне́сь. |