Рꙋ́ѳь 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ τῇ Νωεμιν ἀνὴρ γνώριμος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς· ὁ δὲ ἀνὴρ δυνατὸς ἰσχύι ἐκ τῆς συγγενείας Αβιμελεχ, καὶ ὄνομα αὐτῷ Βοος. | 1И҆ бѣ̀ мꙋ́жъ зна́емый мꙋ́жꙋ ноеммі́ню: мꙋ́жъ же си́ленъ ѿ ро́да є҆лїмеле́хова, и҆́мѧ же є҆мꙋ̀ воо́зъ. |
| 2καὶ εἶπεν Ρουθ ἡ Μωαβῖτις πρὸς Νωεμιν Πορευθῶ δὴ εἰς ἀγρὸν καὶ συνάξω ἐν τοῖς στάχυσιν κατόπισθεν οὗ ἐὰν εὕρω χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. εἶπεν δὲ αὐτῇ Πορεύου, θύγατερ. | 2И҆ речѐ рꙋ́ѳь мѡаві́тїнѧ къ ноеммі́ни: да и҆дꙋ̀ ᲂу҆̀бо на ни́вꙋ и҆ соберꙋ̀ кла́сы вслѣ́дствꙋющи, и҆дѣ́же а҆́ще ѡ҆брѧ́щꙋ благода́ть пред̾ ѻ҆чи́ма є҆гѡ̀. Рече́ же є҆́й: и҆дѝ, дщѝ( моѧ̀) . |
| 3καὶ ἐπορεύθη καὶ συνέλεξεν ἐν τῷ ἀγρῷ κατόπισθεν τῶν θεριζόντων· καὶ περιέπεσεν περιπτώματι τῇ μερίδι τοῦ ἀγροῦ Βοος τοῦ ἐκ συγγενείας Αβιμελεχ. | 3И҆ и҆́де, и҆ прише́дши собира́ше на ни́вѣ вслѣ́дствꙋющи жа́телємъ: и҆ прїи́де по слꙋ́чаю въ ча́сть ни́вы воо́зовы, и҆́же ѿ сро́дства є҆лїмеле́хова. |
| 4καὶ ἰδοὺ Βοος ἦλθεν ἐκ Βαιθλεεμ καὶ εἶπεν τοῖς θερίζουσιν Κύριος μεθ᾿ ὑμῶν· καὶ εἶπον αὐτῷ Εὐλογήσαι σε κύριος. | 4И҆ сѐ, воо́зъ прїи́де ѿ виѳлее́ма и҆ речѐ жнꙋ́щымъ: гдⷭ҇ь съ ва́ми. И҆ рѣ́ша є҆мꙋ̀: да блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь. |
| 5καὶ εἶπεν Βοος τῷ παιδαρίῳ αὐτοῦ τῷ ἐφεστῶτι ἐπὶ τοὺς θερίζοντας Τίνος ἡ νεᾶνις αὕτη; | 5И҆ речѐ воо́зъ ѻ҆́трокꙋ своемꙋ̀ стоѧ́щемꙋ над̾ жа́тєли: чїѧ̀ ѻ҆трокови́ца сїѧ̀; |
| 6καὶ ἀπεκρίθη τὸ παιδάριον τὸ ἐφεστὸς ἐπὶ τοὺς θερίζοντας καὶ εἶπεν Ἡ παῖς ἡ Μωαβῖτίς ἐστιν ἡ ἀποστραφεῖσα μετὰ Νωεμιν ἐξ ἀγροῦ Μωαβ | 6И҆ ѿвѣща̀ ѻ҆́трокъ стоѧ́й над̾ жнꙋ́щими, и҆ речѐ: ѻ҆трокови́ца мѡаві́тїнѧ є҆́сть, прише́дшаѧ съ ноеммі́ною ѿ села̀ мѡа́влѧ: |
| 7καὶ εἶπεν Συλλέξω δὴ καὶ συνάξω ἐν τοῖς δράγμασιν ὄπισθεν τῶν θεριζόντων· καὶ ἦλθεν καὶ ἔστη ἀπὸ πρωίθεν καὶ ἕως ἑσπέρας, οὐ κατέπαυσεν ἐν τῷ ἀγρῷ μικρόν. | 7и҆ речѐ: да соберꙋ̀ нн҃ѣ и҆ сложꙋ̀ въ снопѣ́хъ по слѣ́дꙋ жнꙋ́щихъ: и҆ прїи́де, и҆ ста̀ ѿ ᲂу҆́тра да́же и҆ до ве́чера, и҆ ни ма́лѡ почѝ на ни́вѣ. |
| 8καὶ εἶπεν Βοος πρὸς Ρουθ Οὐκ ἤκουσας, θύγατερ; μὴ πορευθῇς ἐν ἀγρῷ συλλέξαι ἑτέρῳ, καὶ σὺ οὐ πορεύσῃ ἐντεῦθεν· ὧδε κολλήθητι μετὰ τῶν κορασίων μου· | 8И҆ речѐ воо́зъ къ рꙋ́ѳѣ: слы́ши, дщѝ, не ходѝ собира́ти на ни́вꙋ и҆́нꙋ, и҆ ты̀ да не ѿи́деши ѿсю́дꙋ: но здѣ̀ прилѣпи́сѧ ко ѻ҆трокови́цамъ мои̑мъ, |
| 9οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς τὸν ἀγρόν, οὗ ἐὰν θερίζωσιν, καὶ πορεύσῃ κατόπισθεν αὐτῶν· ἰδοὺ ἐνετειλάμην τοῖς παιδαρίοις τοῦ μὴ ἅψασθαί σου· καὶ ὅ τι διψήσεις, καὶ πορευθήσῃ εἰς τὰ σκεύη καὶ πίεσαι ὅθεν ἂν ὑδρεύωνται τὰ παιδάρια. | 9и҆ ѻ҆́чи твоѝ да бꙋ́дꙋтъ на ни́вѣ, и҆дѣ́же жнꙋ́тъ, и҆ да хо́диши в̾слѣ́дъ и҆́хъ: сѐ, заповѣ́дахъ ѻ҆трокѡ́мъ не коснꙋ́тисѧ тебѣ̀: и҆ є҆гда̀ возжа́ждеши, и҆ да и҆́деши къ сосꙋ́дѡмъ, и҆ пїе́ши ѿню́дꙋже че́рплютъ ѻ҆́троцы. |
| 10καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτῆς καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Τί ὅτι εὗρον χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου τοῦ ἐπιγνῶναί με; καὶ ἐγώ εἰμι ξένη. | 10И҆ падѐ( ѻ҆трокови́ца) ни́цъ и҆ поклони́сѧ до землѝ, и҆ речѐ є҆мꙋ̀: что̀ ꙗ҆́кѡ ѡ҆брѣто́хъ благода́ть пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма, є҆́же позна́ти мѧ̀, а҆́зъ же є҆́смь стра́нна; |
| 11καὶ ἀπεκρίθη Βοος καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἀπαγγελίᾳ ἀπηγγέλη μοι ὅσα πεποίηκας μετὰ τῆς πενθερᾶς σου μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν ἄνδρα σου καὶ πῶς κατέλιπες τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ τὴν γῆν γενέσεώς σου καὶ ἐπορεύθης πρὸς λαὸν ὃν οὐκ ᾔδεις ἐχθὲς καὶ τρίτης· | 11И҆ ѿвѣща̀ воо́зъ и҆ речѐ къ не́й: возвѣще́нїемъ возвѣсти́сѧ мнѣ̀, є҆ли̑ка сотвори́ла є҆сѝ со свекро́вїю твое́ю по ᲂу҆ме́ртвїи мꙋ́жа твоегѡ̀, и҆ ка́кѡ ѡ҆ста́вила є҆сѝ ѻ҆тца̀ твоего̀ и҆ ма́терь твою̀ и҆ зе́млю рожде́нїѧ твоегѡ̀, и҆ пришла̀ є҆сѝ въ лю́ди, и҆́хже не вѣ́дала ѿ вчера̀ и҆ тре́тїѧгѡ днѐ: |
| 12ἀποτείσαι κύριος τὴν ἐργασίαν σου, καὶ γένοιτο ὁ μισθός σου πλήρης παρὰ κυρίου θεοῦ Ισραηλ, πρὸς ὃν ἦλθες πεποιθέναι ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ. | 12да возда́стъ гдⷭ҇ь дѣ́ло твоѐ, и҆ да бꙋ́детъ мзда̀ твоѧ̀ и҆спо́лнь ѿ гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева, къ немꙋ́же пришла̀ є҆сѝ ᲂу҆пова́ти под̾ крило́ма є҆гѡ̀. |
| 13ἡ δὲ εἶπεν Εὕροιμι χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, κύριε, ὅτι παρεκάλεσάς με καὶ ὅτι ἐλάλησας ἐπὶ καρδίαν τῆς δούλης σου, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἔσομαι ὡς μία τῶν παιδισκῶν σου. | 13Ѻ҆на́ же речѐ: ѡ҆брѣто́хъ благода́ть пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма, господи́не мо́й, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆тѣ́шилъ мѧ̀ є҆сѝ, и҆ ꙗ҆́кѡ глаго́лалъ є҆сѝ въ се́рдце рабы̀ твоеѧ̀, и҆ сѐ, а҆́зъ бꙋ́дꙋ ꙗ҆́кѡ є҆ди́на ѿ рабы́нь твои́хъ. |
| 14καὶ εἶπεν αὐτῇ Βοος Ἤδη ὥρᾳ τοῦ φαγεῖν πρόσελθε ὧδε καὶ φάγεσαι τῶν ἄρτων καὶ βάψεις τὸν ψωμόν σου ἐν τῷ ὄξει. καὶ ἐκάθισεν Ρουθ ἐκ πλαγίων τῶν θεριζόντων, καὶ ἐβούνισεν αὐτῇ Βοος ἄλφιτον, καὶ ἔφαγεν καὶ ἐνεπλήσθη καὶ κατέλιπεν. | 14И҆ речѐ є҆́й воо́зъ: ᲂу҆жѐ ча́съ ꙗ҆́сти, прибли́жисѧ ᲂу҆̀бо сѣ́мѡ, да ꙗ҆́си хлѣ́бъ мо́й, и҆ ѡ҆мочѝ ᲂу҆крꙋ́хъ тво́й во ѻ҆́цетъ. И҆ сѧ́де рꙋ́ѳь ѿ страны̀ жа́телей: и҆ подадѐ є҆́й воо́зъ прѧ́жмо, и҆ ꙗ҆дѐ и҆ насы́тисѧ, и҆ ѡ҆ста̀: |
| 15καὶ ἀνέστη τοῦ συλλέγειν, καὶ ἐνετείλατο Βοος τοῖς παιδαρίοις αὐτοῦ λέγων Καί γε ἀνὰ μέσον τῶν δραγμάτων συλλεγέτω, καὶ μὴ καταισχύνητε αὐτήν· | 15и҆ воста̀ собира́ти. И҆ заповѣ́да воо́зъ ѻ҆трокѡ́мъ свои̑мъ, глаго́лѧ: средѣ̀ снопѡ́въ да собира́етъ, и҆ не посрами́те ю҆̀: |
| 16καὶ βαστάζοντες βαστάξατε αὐτῇ καί γε παραβάλλοντες παραβαλεῖτε αὐτῇ ἐκ τῶν βεβουνισμένων, καὶ ἄφετε καὶ συλλέξει, καὶ οὐκ ἐπιτιμήσετε αὐτῇ. | 16и҆ носѧ́ще носи́те є҆́й, и҆ ѿлага́юще ѿлага́йте є҆́й ѿ снопѡ́въ, и҆ ѡ҆ста́вите ю҆̀ собира́ти и҆ ꙗ҆́сти, и҆ не возбрани́те є҆́й. |
| 17καὶ συνέλεξεν ἐν τῷ ἀγρῷ ἕως ἑσπέρας· καὶ ἐρράβδισεν ἃ συνέλεξεν, καὶ ἐγενήθη ὡς οιφι κριθῶν. | 17И҆ собира̀ до ве́чера на ни́вѣ, и҆ и҆змлатѝ є҆́же собра̀, и҆ бы́сть ꙗ҆́кѡ і҆фі̀ мѣ́ра ꙗ҆чме́нѧ: |
| 18καὶ ἦρεν καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ εἶδεν ἡ πενθερὰ αὐτῆς ἃ συνέλεξεν, καὶ ἐξενέγκασα Ρουθ ἔδωκεν αὐτῇ ἃ κατέλιπεν ἐξ ὧν ἐνεπλήσθη. | 18и҆ взѧ̀, и҆ прїи́де во гра́дъ. И҆ ви́дѣ свекро́вь є҆ѧ̀ є҆́же собра̀: и҆ и҆з̾е́мши рꙋ́ѳь ѿ нѣ́дръ свои́хъ, дадѐ свекро́ви свое́й, є҆́же ѡ҆ста́вила, ѿ ни́хже насы́тисѧ. |
| 19καὶ εἶπεν αὐτῇ ἡ πενθερὰ αὐτῆς Ποῦ συνέλεξας σήμερον καὶ ποῦ ἐποίησας; εἴη ὁ ἐπιγνούς σε εὐλογημένος. καὶ ἀπήγγειλεν Ρουθ τῇ πενθερᾷ αὐτῆς ποῦ ἐποίησεν, καὶ εἶπεν Τὸ ὄνομα τοῦ ἀνδρός, μεθ᾿ οὗ ἐποίησα σήμερον, Βοος. | 19И҆ речѐ къ не́й свекро́вь є҆ѧ̀: гдѣ̀ є҆сѝ собира́ла дне́сь, и҆ гдѣ̀ рабо́тала; да бꙋ́детъ благослове́нъ позна́вый тѧ̀. И҆ повѣ́да рꙋ́ѳь свекро́ви свое́й, гдѣ̀ рабо́тала, и҆ речѐ: и҆́мѧ мꙋ́жꙋ воо́зъ, ᲂу҆ негѡ́же рабо́тахъ дне́сь. |
| 20καὶ εἶπεν Νωεμιν τῇ νύμφῃ αὐτῆς Εὐλογητός ἐστιν τῷ κυρίῳ, ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπεν τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετὰ τῶν ζώντων καὶ μετὰ τῶν τεθνηκότων. καὶ εἶπεν αὐτῇ Νωεμιν Ἐγγίζει ἡμῖν ὁ ἀνὴρ, ἐκ τῶν ἀγχιστευόντων ἡμᾶς ἐστιν. | 20Рече́ же ноеммі́нь снохѣ̀ свое́й: блгⷭ҇ве́нъ є҆́сть гдⷭ҇емъ, ꙗ҆́кѡ не ѡ҆ста́ви ми́лости своеѧ̀ съ живы́ми и҆ со ᲂу҆ме́ршими. И҆ речѐ є҆́й ноеммі́нь: ᲂу҆́жикъ є҆́сть на́мъ мꙋ́жъ то́й, и҆ є҆́сть ѿ ᲂу҆́жикъ на́шихъ. |
| 21καὶ εἶπεν Ρουθ πρὸς τὴν πενθερὰν αὐτῆς Καί γε ὅτι εἶπεν πρός με Μετὰ τῶν παιδαρίων μου προσκολλήθητι, ἕως ἂν τελέσωσιν ὅλον τὸν ἀμητόν, ὃς ὑπάρχει μοι. | 21И҆ речѐ рꙋ́ѳь ко свекро́ви свое́й: и҆ мнѣ̀ ᲂу҆́бѡ речѐ: ко ѻ҆трокови́цамъ мои̑мъ приста́ни, до́ндеже сконча́ютъ всю̀ жа́твꙋ, ꙗ҆́же є҆́сть мнѣ̀. |
| 22καὶ εἶπεν Νωεμιν πρὸς Ρουθ τὴν νύμφην αὐτῆς Ἀγαθόν, θύγατερ, ὅτι ἐπορεύθης μετὰ τῶν κορασίων αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀπαντήσονταί σοι ἐν ἀγρῷ ἑτέρῳ. | 22И҆ речѐ ноеммі́нь къ рꙋ́ѳѣ снохѣ̀ свое́й: бла́го, дщѝ, ꙗ҆́кѡ ходи́ла є҆сѝ со ѻ҆трокови́цами є҆гѡ̀, и҆ не сопроти́вѧтсѧ тебѣ̀ на и҆́нѣй ни́вѣ. |
| 23καὶ προσεκολλήθη Ρουθ τοῖς κορασίοις Βοος συλλέγειν ἕως οὗ συνετέλεσεν τὸν θερισμὸν τῶν κριθῶν καὶ τῶν πυρῶν. καὶ ἐκάθισεν μετὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς. | 23И҆ приста̀ рꙋ́ѳь ко ѻ҆трокови́цамъ воо́зѡвымъ собира́ти( кла́сы) , до́ндеже сконча́сѧ жа́тва ꙗ҆чме́нѧ и҆ пшени́цы: и҆ сѣ́де со свекро́вїю свое́ю. |