Наꙋ́мъ 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὦ πόλις αἱμάτων ὅλη ψευδὴς ἀδικίας πλήρης, οὐ ψηλαφηθήσεται θήρα. | 1Ѽ, гра́де крове́й, ве́сь лжи́вый, по́лнъ непра́вды! не ѡ҆сѧ́жетсѧ лови́тва. |
| 2φωνὴ μαστίγων καὶ φωνὴ σεισμοῦ τροχῶν καὶ ἵππου διώκοντος καὶ ἅρματος ἀναβράσσοντος | 2Гла́съ биче́й и҆ гла́съ трꙋ́са коле́съ, и҆ конѧ̀ текꙋ́ща и҆ колесни́цы шꙋмѧ́щїѧ, |
| 3καὶ ἱππέως ἀναβαίνοντος καὶ στιλβούσης ῥομφαίας καὶ ἐξαστραπτόντων ὅπλων καὶ πλήθους τραυματιῶν καὶ βαρείας πτώσεως· καὶ οὐκ ἦν πέρας τοῖς ἔθνεσιν αὐτῆς, καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν τοῖς σώμασιν αὐτῶν | 3и҆ ко́нника ѣ҆́дꙋща, и҆ блиста́юща меча̀ и҆ блиста́ющихъ ѻ҆рꙋ́жїй, и҆ мно́жества ꙗ҆́звеныхъ и҆ тѧ́жкагѡ паде́нїѧ, и҆ не бѧ́ше конца̀ ꙗ҆зы́кѡмъ є҆ѧ̀: и҆ и҆знемо́гꙋтъ въ тѣлесѣ́хъ свои́хъ ѿ мно́жества блꙋже́нїѧ. |
| 4ἀπὸ πλήθους πορνείας. πόρνη καλὴ καὶ ἐπιχαρὴς ἡγουμένη φαρμάκων ἡ πωλοῦσα ἔθνη ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ φυλὰς ἐν τοῖς φαρμάκοις αὐτῆς, | 4Блꙋдни́ца добра̀ и҆ прїѧ́тна, нача́льница волхвова́нїй, продаю́щаѧ ꙗ҆зы́ки во блꙋже́нїи свое́мъ и҆ племена̀ въ чародѣѧ́нїихъ свои́хъ. |
| 5ἰδοῦ ἐγὼ ἐπὶ σέ, λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ, καὶ ἀποκαλύψω τὰ ὀπίσω σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου καὶ δείξω ἔθνεσιν τὴν αἰσχύνην σου καὶ βασιλείαις τὴν ἀτιμίαν σου | 5Сѐ, а҆́зъ на тѧ̀, гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ вседержи́тель, и҆ ѿкры́ю за̑днѧѧ твоѧ̑ къ лицꙋ̀ твоемꙋ̀, и҆ покажꙋ̀ ꙗ҆зы́кѡмъ срамотꙋ̀ твою̀ и҆ ца́рствамъ безче́стїе твоѐ, |
| 6καὶ ἐπιρρίψω ἐπὶ σὲ βδελυγμὸν κατὰ τὰς ἀκαθαρσίας σου καὶ θήσομαί σε εἰς παράδειγμα, | 6и҆ возве́ргꙋ на тѧ̀ ѡ҆гнꙋше́нїе по нечистота́мъ твои̑мъ, и҆ положꙋ́ тѧ въ при́тчꙋ. |
| 7καὶ ἔσται πᾶς ὁ ὁρῶν σε ἀποπηδήσεται ἀπὸ σοῦ καὶ ἐρεῖ Δειλαία Νινευη· τίς στενάξει αὐτήν; πόθεν ζητήσω παράκλησιν αὐτῇ; | 7И҆ бꙋ́детъ, всѧ́къ ви́дѧй тѧ̀ сни́детъ съ тебє̀ и҆ рече́тъ: ѡ҆каѧ́ннаѧ нїнеѵі́а, кто̀ постене́тъ по не́й; ѿкꙋ́дꙋ взыщꙋ̀ ᲂу҆тѣше́нїе є҆́й; |
| 8ἑτοίμασαι μερίδα, ἅρμοσαι χορδήν, ἑτοίμασαι μερίδα, Αμων ἡ κατοικοῦσα ἐν ποταμοῖς, ὕδωρ κύκλῳ αὐτῆς, ἧς ἡ ἀρχὴ θάλασσα καὶ ὕδωρ τὰ τείχη αὐτῆς, | 8Оу҆гото́вити ча́сть, ᲂу҆стро́ити стрꙋнꙋ̀, ᲂу҆гото́вити ча́сть а҆ммѡ́нꙋ, живꙋ́щаѧ въ рѣка́хъ, вода̀ ѡ҆́крестъ є҆ѧ̀, є҆́йже нача́ло мо́ре, и҆ вода̀ забра̑ла є҆ѧ̀: |
| 9καὶ Αἰθιοπία ἡ ἰσχὺς αὐτῆς καὶ Αἴγυπτος, καὶ οὐκ ἔστιν πέρας τῆς φυγῆς, καὶ Λίβυες ἐγένοντο βοηθοὶ αὐτῆς. | 9и҆ є҆ѳїо́пїа крѣ́пость є҆ѧ̀ и҆ є҆гѵ́петъ, и҆ нѣ́сть конца̀ бѣ́гствꙋ твоемꙋ̀: и҆ фꙋ́дъ и҆ лївѵ́ане бы́ша помѡ́щницы є҆ѧ̀. |
| 10καὶ αὐτὴ εἰς μετοικεσίαν πορεύσεται αἰχμάλωτος, καὶ τὰ νήπια αὐτῆς ἐδαφιοῦσιν ἐπ᾿ ἀρχὰς πασῶν τῶν ὁδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ πάντα τὰ ἔνδοξα αὐτῆς βαλοῦσιν κλήρους, καὶ πάντες οἱ μεγιστᾶνες αὐτῆς δεθήσονται χειροπέδαις. | 10И҆ сїѧ̀ въ преселе́нїе по́йдетъ плѣ́нница, и҆ младе́нцы є҆ѧ̀ разбїю́тъ въ нача́лѣхъ всѣ́хъ пꙋті́й є҆ѧ̀, и҆ ѡ҆ всѣ́хъ сла́вныхъ є҆ѧ̀ ве́ргꙋтъ жрє́бїѧ, и҆ всѝ воевѡ́ды є҆ѧ̀ свѧ́жꙋтсѧ пꙋ̑ты. |
| 11καὶ σὺ μεθυσθήσῃ καὶ ἔσῃ ὑπερεωραμένη, καὶ σὺ ζητήσεις σεαυτῇ στάσιν ἐξ ἐχθρῶν. | 11И҆ ты̀ ᲂу҆пїе́шисѧ и҆ бꙋ́деши презрѣ́на, и҆ ты̀ сама̀ себѣ̀ взы́щеши по́мощи ѿ вра̑гъ. |
| 12πάντα τὰ ὀχυρώματά σου συκαῖ σκοποὺς ἔχουσαι· ἐὰν σαλευθῶσιν, καὶ πεσοῦνται εἰς στόμα ἔσθοντος. | 12Всѧ̑ твердѣ̑ли твоѧ̑ ꙗ҆́кѡ смокви́чїе стра́жꙋ и҆мꙋ́щее: а҆́ще поколе́блютсѧ, впадꙋ́тъ во ᲂу҆ста̀ ꙗ҆дꙋ́щагѡ. |
| 13ἰδοὺ ὁ λαός σου ὡς γυναῖκες ἐν σοί· τοῖς ἐχθροῖς σου ἀνοιγόμεναι ἀνοιχθήσονται πύλαι τῆς γῆς σου, καὶ καταφάγεται πῦρ τοὺς μοχλούς σου. | 13Сѐ, лю́дїе твоѝ, ꙗ҆́кѡ жєны̀ въ тебѣ̀: врагѡ́мъ твои̑мъ ѡ҆творѧ́єма ѡ҆творѧ́тсѧ врата̀ землѝ твоеѧ̀, и҆ поѧ́стъ ѻ҆́гнь верєѝ твоѧ̑. |
| 14ὕδωρ περιοχῆς ἐπίσπασαι σεαυτῇ καὶ κατακράτησον τῶν ὀχυρωμάτων σου, ἔμβηθι εἰς πηλὸν καὶ συμπατήθητι ἐν ἀχύροις, κατακράτησον ὑπὲρ πλίνθον· | 14Во́дꙋ ѡ҆держа́нїѧ восхи́ти себѣ̀ сама̀ и҆ ᲂу҆твердѝ твердѣ̑ли твоѧ̑: влѣ́зи въ бре́нїе и҆ попери́сѧ въ пле́вахъ, ᲂу҆твердѝ па́че плі́нѳа. |
| 15ἐκεῖ καταφάγεταί σε πῦρ, ἐξολεθρεύσει σε ῥομφαία, καταφάγεταί σε ὡς ἀκρίς, καὶ βαρυνθήσῃ ὡς βροῦχος. | 15Та́мѡ поѧ́стъ тѧ̀ ѻ҆́гнь, потреби́тъ тѧ̀ ме́чь, поѧдѧ́тъ тѧ̀ а҆́ки прꙋ́зи, и҆ ѡ҆тѧгча́еши а҆́ки мши́ца. |
| 16ἐπλήθυνας τὰς ἐμπορίας σου ὑπὲρ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· βροῦχος ὥρμησεν καὶ ἐξεπετάσθη. | 16Оу҆мно́жила є҆сѝ кꙋ̑пли твоѧ̑ па́че ѕвѣ́здъ небе́сныхъ: мши̑цы ᲂу҆стреми́шасѧ и҆ возлетѣ́ша. |
| 17ἐξήλατο ὡς ἀττέλεβος ὁ σύμμικτός σου, ὡς ἀκρὶς ἐπιβεβηκυῖα ἐπὶ φραγμὸν ἐν ἡμέραις πάγους· ὁ ἥλιος ἀνέτειλεν, καὶ ἀφήλατο, καὶ οὐκ ἔγνω τὸν τόπον αὐτῆς· οὐαὶ αὐτοῖς. | 17Возскочѝ а҆́ки прꙋ́гъ смѣ́сникъ тво́й, а҆́ки а҆крі́да восходѧ́щаѧ на ѡ҆гра́дꙋ въ де́нь стꙋде́ный: со́лнце взы́де, и҆ ѿлетѣ̀, и҆ не позна́сѧ мѣ́сто є҆ѧ̀: лю́тѣ и҆̀мъ! |
| 18ἐνύσταξαν οἱ ποιμένες σου, βασιλεὺς Ἀσσύριος ἐκοίμισεν τοὺς δυνάστας σου· ἀπῆρεν ὁ λαός σου ἐπὶ τὰ ὄρη, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐκδεχόμενος. | 18Воздрема́шасѧ пастꙋсѝ твоѝ, ца́рь а҆ссѷрі́йскъ ᲂу҆спѝ си̑льныѧ твоѧ̑, воздвиго́шасѧ лю́дїе твоѝ на го́ры, и҆ не бѧ́ше прїе́млющагѡ. |
| 19οὐκ ἔστιν ἴασις τῇ συντριβῇ σου, ἐφλέγμανεν ἡ πληγή σου· πάντες οἱ ἀκούοντες τὴν ἀγγελίαν σου κροτήσουσιν χεῖρας ἐπὶ σέ· διότι ἐπὶ τίνα οὐκ ἐπῆλθεν ἡ κακία σου διὰ παντός; | 19Нѣ́сть цѣльбы̀ сокрꙋше́нїю твоемꙋ̀, разгорѣ́сѧ ꙗ҆́зва твоѧ̀: всѝ слы́шащїи вѣ́сть твою̀ воспле́щꙋтъ рꙋка́ми ѡ҆ тебѣ̀: поне́же на кого̀ не на́йде ѕло́ба твоѧ̀ всегда̀; |