І҆ѡ́ны 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐλυπήθη Ιωνας λύπην μεγάλην καὶ συνεχύθη. | 1И҆ ѡ҆печа́лисѧ і҆ѡ́на печа́лїю вели́кою и҆ смꙋти́сѧ, |
| 2καὶ προσεύξατο πρὸς κύριον καὶ εἶπεν Ὦ κύριε, οὐχ οὗτοι οἱ λόγοι μου ἔτι ὄντος μου ἐν τῇ γῇ μου; διὰ τοῦτο προέφθασα τοῦ φυγεῖν εἰς Θαρσις, διότι ἔγνων ὅτι σὺ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις. | 2и҆ помоли́сѧ ко гдⷭ҇ꙋ и҆ речѐ: ѽ гдⷭ҇и, не сїѧ̑ ли ᲂу҆́бѡ словеса̀ моѧ̑, ꙗ҆̀же глаго́лахъ, є҆щѐ сꙋ́щꙋ мѝ на землѝ мое́й; сегѡ̀ ра́ди предвари́хъ бѣжа́ти въ ѳарсі́съ, занѐ разꙋмѣ́хъ, ꙗ҆́кѡ млⷭ҇тивъ ты̀ є҆сѝ и҆ ще́дръ, долготерпѣли́въ и҆ многомлⷭ҇тивъ, и҆ ка́ѧйсѧ ѡ҆ ѕло́бахъ( человѣ́ческихъ) : |
| 3καὶ νῦν, δέσποτα κύριε, λαβὲ τὴν ψυχήν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι καλὸν τὸ ἀποθανεῖν με ἢ ζῆν με. | 3и҆ нн҃ѣ, влⷣко гдⷭ҇и, прїимѝ дꙋ́шꙋ мою̀ ѿ менє̀, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆́не мѝ ᲂу҆мре́ти, не́жели жи́ти. |
| 4καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Ιωναν Εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ; | 4И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко і҆ѡ́нѣ: а҆́ще ѕѣлѡ̀ ѡ҆печа́лилсѧ є҆сѝ ты̀; |
| 5καὶ ἐξῆλθεν Ιωνας ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι τῆς πόλεως· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἐκεῖ σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω αὐτῆς ἐν σκιᾷ, ἕως οὗ ἀπίδῃ τί ἔσται τῇ πόλει. | 5И҆ и҆зы́де і҆ѡ́на и҆з̾ гра́да и҆ сѣ́де прѧ́мѡ гра́да, и҆ сотворѝ себѣ̀ кꙋ́щꙋ и҆ сѣдѧ́ше под̾ не́ю въ сѣ́ни, до́ндеже ᲂу҆ви́дитъ, что̀ бꙋ́детъ гра́дꙋ. |
| 6καὶ προσέταξεν κύριος ὁ θεὸς κολοκύνθῃ, καὶ ἀνέβη ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ Ιωνα τοῦ εἶναι σκιὰν ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τοῦ σκιάζειν αὐτῷ ἀπὸ τῶν κακῶν αὐτοῦ· καὶ ἐχάρη Ιωνας ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ χαρὰν μεγάλην. | 6И҆ повелѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ ты́квѣ, и҆ возрастѐ над̾ главо́ю і҆ѡ́ниною, да бꙋ́детъ сѣ́нь над̾ главо́ю є҆гѡ̀, є҆́же ѡ҆сѣни́ти є҆го̀ ѿ ѕлы́хъ є҆гѡ̀. И҆ возра́довасѧ і҆ѡ́на ѡ҆ ты́квѣ ра́достїю вели́кою. |
| 7καὶ προσέταξεν ὁ θεὸς σκώληκι ἑωθινῇ τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐπάταξεν τὴν κολόκυνθαν, καὶ ἀπεξηράνθη. | 7И҆ повелѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ че́рвїю ра́ннемꙋ во ᲂу҆́трїе, и҆ под̾ѧдѐ ты́квꙋ, и҆ и҆́зсше. |
| 8καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον καὶ προσέταξεν ὁ θεὸς πνεύματι καύσωνος συγκαίοντι, καὶ ἐπάταξεν ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Ιωνα· καὶ ὠλιγοψύχησεν καὶ ἀπελέγετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν Καλόν μοι ἀποθανεῖν με ἢ ζῆν. | 8И҆ бы́сть вкꙋ́пѣ внегда̀ возсїѧ́ти со́лнцꙋ, и҆ повелѣ̀ бг҃ъ вѣ́трꙋ зно́йнꙋ жегꙋ́щꙋ, и҆ поразѝ со́лнце на главꙋ̀ і҆ѡ́нинꙋ, и҆ малодꙋ́шствоваше и҆ ѿрица́шесѧ дꙋшѝ своеѧ̀ и҆ речѐ: |
| 9καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Ιωναν Εἰ σφόδρα λελύπησαι σὺ ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ; καὶ εἶπεν Σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕως θανάτου. | 9ᲂу҆́не мѝ ᲂу҆мре́ти, не́жели жи́ти. И҆ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ ко і҆ѡ́нѣ: ѕѣлѡ́ ли ѡ҆печа́лилсѧ є҆сѝ ты̀ ѡ҆ ты́квѣ; И҆ речѐ( і҆ѡ́на) : ѕѣлѡ̀ ѡ҆печа́лихсѧ а҆́зъ да́же до сме́рти. |
| 10καὶ εἶπεν κύριος Σὺ ἐφείσω ὑπὲρ τῆς κολοκύνθης, ὑπὲρ ἧς οὐκ ἐκακοπάθησας ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ οὐκ ἐξέθρεψας αὐτήν, ἣ ἐγενήθη ὑπὸ νύκτα καὶ ὑπὸ νύκτα ἀπώλετο. | 10И҆ речѐ гдⷭ҇ь: ты̀ ѡ҆скорби́лсѧ є҆сѝ ѡ҆ ты́квѣ, ѡ҆ не́йже не трꙋди́лсѧ є҆сѝ, ни воскорми́лъ є҆сѝ є҆ѧ̀, ꙗ҆́же роди́сѧ ѡ҆б̾ но́щь и҆ ѡ҆б̾ но́щь поги́бе: |
| 11ἐγὼ δὲ οὐ φείσομαι ὑπὲρ Νινευη τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἐν ᾗ κατοικοῦσιν πλείους ἢ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν δεξιὰν αὐτῶν ἢ ἀριστερὰν αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλά; | 11а҆́зъ же не пощаждꙋ́ ли нїнеѵі́и гра́да вели́кагѡ, въ не́мже живꙋ́тъ мно́жайшїи не́же двана́десѧть те́мъ челѡвѣ́къ, и҆̀же не позна́ша десни́цы своеѧ̀, нижѐ шꙋ́йцы своеѧ̀, и҆ ско́ти и҆́хъ мно́зи; |