І҆ѡи́ль 2

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιων, κηρύξατε ἐν ὄρει ἁγίῳ μου, καὶ συγχυθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν, διότι πάρεστιν ἡμέρα κυρίου, ὅτι ἐγγύς, 1Вострꙋби́те трꙋбо́ю въ сїѡ́нѣ, проповѣ́дите въ горѣ̀ мое́й ст҃ѣ́й, и҆ да смѧтꙋ́тсѧ всѝ живꙋ́щїи на землѝ, ꙗ҆́кѡ предстои́тъ де́нь гдⷭ҇ень, ꙗ҆́кѡ бли́з̾,
2ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου, ἡμέρα νεφέλης καὶ ὁμίχλης. ὡς ὄρθρος χυθήσεται ἐπὶ τὰ ὄρη λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρός· ὅμοιος αὐτῷ οὐ γέγονεν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ μετ᾿ αὐτὸν οὐ προστεθήσεται ἕως ἐτῶν εἰς γενεὰς γενεῶν. 2де́нь тьмы̀ и҆ бꙋ́ри, де́нь ѡ҆́блака и҆ мглы̀: ꙗ҆́коже ᲂу҆́тро разлїю́тсѧ по гора́мъ лю́дїе мно́зи и҆ крѣ́пцы, подо́бни и҆̀мъ не бы́ша ѿ вѣ́ка, и҆ по ни́хъ не приложи́тсѧ до лѣ́тъ въ ро́дъ и҆ ро́дъ:
3τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πῦρ ἀναλίσκον, καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ ἀναπτομένη φλόξ· ὡς παράδεισος τρυφῆς γῆ πρὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ τὰ ὄπισθεν αὐτοῦ πεδίον ἀφανισμοῦ, καὶ ἀνασῳζόμενος οὐκ ἔσται αὐτῷ. 3ꙗ҆̀же пред̾ ни́мъ ѻ҆́гнь потреблѧ́ѧй, и҆ ꙗ҆̀же за ни́мъ возгара́ѧсѧ пла́мень: ꙗ҆́коже ра́й сла́дости землѧ̀ пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀, и҆ ꙗ҆̀же созадѝ є҆гѡ̀ по́ле па́гꙋбы, и҆ спаса́ющагѡсѧ не бꙋ́детъ и҆̀мъ:
4ὡς ὅρασις ἵππων ὄψις αὐτῶν, καὶ ὡς ἱππεῖς οὕτως καταδιώξονται· 4ꙗ҆́коже ви́дъ ко́нскїй ви́дъ и҆́хъ, и҆ ꙗ҆́коже кѡ́нницы, та́кѡ проженꙋ́тъ:
5ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων ἐξαλοῦνται καὶ ὡς φωνὴ φλογὸς πυρὸς κατεσθιούσης καλάμην καὶ ὡς λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρὸς παρατασσόμενος εἰς πόλεμον. 5ꙗ҆́коже гла́съ колесни́цъ на верхѝ го́ръ востекꙋ́тъ, и҆ ꙗ҆́кѡ гла́съ пла́мене ѻ҆́гненна попалѧ́юща тро́стїе, и҆ ꙗ҆́кѡ лю́дїе мно́зи и҆ крѣ́пцы воѡполча́ющїисѧ на бра́нь.
6ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ συντριβήσονται λαοί, πᾶν πρόσωπον ὡς πρόσκαυμα χύτρας. 6Ѿ лица̀ и҆́хъ сокрꙋша́тсѧ лю́дїе: всѧ́кое лицѐ а҆́ки ѡ҆пале́нїе горнца̀.
7ὡς μαχηταὶ δραμοῦνται καὶ ὡς ἄνδρες πολεμισταὶ ἀναβήσονται ἐπὶ τὰ τείχη, καὶ ἕκαστος ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ πορεύσεται, καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνωσιν τὰς τρίβους αὐτῶν, 7Ꙗ҆́коже борцы̀ потекꙋ́тъ, и҆ ꙗ҆́коже мꙋ́жїе хра́бри взы́дꙋтъ на ѡ҆гра̑ды: и҆ кі́йждо въ пꙋ́ть сво́й по́йдетъ, и҆ не совратѧ́тъ пꙋті́й свои́хъ,
8καὶ ἕκαστος ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ οὐκ ἀφέξεται· καταβαρυνόμενοι ἐν τοῖς ὅπλοις αὐτῶν πορεύσονται καὶ ἐν τοῖς βέλεσιν αὐτῶν πεσοῦνται καὶ οὐ μὴ συντελεσθῶσιν. 8и҆ кі́йждо ѿ бра́та своегѡ̀ не ѿстꙋ́питъ: ѡ҆тѧгоще́ни ѻ҆рꙋ̑жїи свои́ми по́йдꙋтъ и҆ въ стрѣла́хъ свои́хъ падꙋ́тъ, но не сконча́ютсѧ.
9τῆς πόλεως ἐπιλήμψονται καὶ ἐπὶ τῶν τειχέων δραμοῦνται καὶ ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀναβήσονται καὶ διὰ θυρίδων εἰσελεύσονται ὡς κλέπται. 9Гра́да и҆́мꙋтсѧ, и҆ на забра̑ла востекꙋ́тъ, и҆ на хра̑мины взлѣ́зꙋтъ, и҆ ѻ҆ко́нцами вни́дꙋтъ, ꙗ҆́коже та́тїе.
10πρὸ προσώπου αὐτῶν συγχυθήσεται γῆ καὶ σεισθήσεται οὐρανός, ἥλιος καὶ σελήνη συσκοτάσουσιν, καὶ τὰ ἄστρα δύσουσιν τὸ φέγγος αὐτῶν. 10Пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀ смѧте́тсѧ землѧ̀ и҆ потрѧсе́тсѧ не́бо: со́лнце и҆ лꙋна̀ поме́ркнꙋтъ, и҆ ѕвѣ́зды ᲂу҆гасѧ́тъ свѣ́тъ сво́й.
11καὶ κύριος δώσει φωνὴν αὐτοῦ πρὸ προσώπου δυνάμεως αὐτοῦ, ὅτι πολλή ἐστιν σφόδρα παρεμβολὴ αὐτοῦ, ὅτι ἰσχυρὰ ἔργα λόγων αὐτοῦ· διότι μεγάλη ἡμέρα τοῦ κυρίου, μεγάλη καὶ ἐπιφανὴς σφόδρα, καὶ τίς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ; 11И҆ гдⷭ҇ь да́стъ гла́съ сво́й пред̾ лице́мъ си́лы своеѧ̀, ꙗ҆́кѡ мно́гъ є҆́сть ѕѣлѡ̀ по́лкъ є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ крѣпка̑ дѣла̀ слове́съ є҆гѡ̀: занѐ вели́къ де́нь гдⷭ҇ень, вели́къ и҆ свѣ́телъ ѕѣлѡ̀, и҆ кто̀ бꙋ́детъ дово́ленъ є҆мꙋ̀;
12καὶ νῦν λέγει κύριος θεὸς ὑμῶν Ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ· 12И҆ нн҃ѣ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ: ѡ҆брати́тесѧ ко мнѣ̀ всѣ́мъ се́рдцемъ ва́шимъ въ постѣ̀ и҆ въ пла́чи и҆ въ рыда́нїи,
13καὶ διαρρήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράφητε πρὸς κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστίν, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις. 13и҆ расто́ргните сердца̀ ва̑ша, а҆ не ри̑зы ва́шѧ, и҆ ѡ҆брати́тесѧ ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ, ꙗ҆́кѡ млⷭ҇тивъ и҆ ще́дръ є҆́сть, долготерпѣли́въ и҆ многомлⷭ҇тивъ и҆ раскаѧва́йсѧ ѡ҆ ѕло́бахъ.
14τίς οἶδεν εἰ ἐπιστρέψει καὶ μετανοήσει καὶ ὑπολείψεται ὀπίσω αὐτοῦ εὐλογίαν, θυσίαν καὶ σπονδὴν κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν; 14Кто̀ вѣ́сть, ѡ҆брати́тсѧ ли, и҆ раска́етсѧ, и҆ ѡ҆ста́витъ за собо́ю блгⷭ҇ве́нїе и҆ же́ртвꙋ и҆ возлїѧ́нїе гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ ва́шемꙋ;
15σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιων, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, 15Вострꙋби́те трꙋбо́ю въ сїѡ́нѣ, ѡ҆свѧти́те по́стъ, проповѣ́дите цѣльбꙋ̀,
16συναγάγετε λαόν, ἁγιάσατε ἐκκλησίαν, ἐκλέξασθε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια θηλάζοντα μαστούς, ἐξελθάτω νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς. 16собери́те лю́ди, ѡ҆свѧти́те цр҃ковь, и҆збери́те старѣ̑йшины, совокꙋпи́те младе́нцы ссꙋ́щыѧ сосцы̀: да и҆зы́детъ жени́хъ ѿ ло́жа своегѡ̀, и҆ невѣ́ста ѿ черто́га своегѡ̀.
17ἀνὰ μέσον τῆς κρηπῖδος τοῦ θυσιαστηρίου κλαύσονται οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες κυρίῳ καὶ ἐροῦσιν Φεῖσαι, κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μὴ δῷς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος τοῦ κατάρξαι αὐτῶν ἔθνη, ὅπως μὴ εἴπωσιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν Ποῦ ἐστιν θεὸς αὐτῶν; 17Междꙋ̀ степе́ньми же́ртвенника воспла́чꙋтсѧ жерцы̀ слꙋжа́щїи гдⷭ҇ꙋ и҆ рекꙋ́тъ: пощадѝ, гдⷭ҇и, лю́ди твоѧ̑ и҆ не да́ждь достоѧ́нїѧ твоегѡ̀ на ᲂу҆кори́знꙋ, да не ѡ҆блада́ютъ и҆́ми ꙗ҆зы́цы, да не рекꙋ́тъ во ꙗ҆зы́цѣхъ: гдѣ̀ є҆́сть бг҃ъ и҆́хъ;
18Καὶ ἐζήλωσεν κύριος τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. 18И҆ возревнова̀ гдⷭ҇ь ѡ҆ землѝ свое́й и҆ пощадѣ̀ лю́ди своѧ̑.
19καὶ ἀπεκρίθη κύριος καὶ εἶπεν τῷ λαῷ αὐτοῦ Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω ὑμῖν τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ ἐμπλησθήσεσθε αὐτῶν, καὶ οὐ δώσω ὑμᾶς οὐκέτι εἰς ὀνειδισμὸν ἐν τοῖς ἔθνεσι· 19И҆ ѿвѣща̀ гдⷭ҇ь лю́демъ свои̑мъ и҆ речѐ: сѐ, а҆́зъ ва́мъ послю̀ пшени́цꙋ и҆ вїно̀ и҆ ма́сло древѧ́ное, и҆ насы́титесѧ и҆́хъ, и҆ не да́мъ ва́съ ксемꙋ̀ на порꙋга́нїе во ꙗ҆зы́цѣхъ:
20καὶ τὸν ἀπὸ βορρᾶ ἐκδιώξω ἀφ᾿ ὑμῶν καὶ ἐξώσω αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἀφανιῶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν πρώτην καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἐσχάτην, καὶ ἀναβήσεται σαπρία αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται βρόμος αὐτοῦ, ὅτι ἐμεγάλυνεν τὰ ἔργα αὐτοῦ. 20и҆ сꙋ́щаго ѿ сѣ́вера ѿженꙋ̀ ѿ ва́съ и҆ ѿри́нꙋ є҆го̀ на зе́млю безво́днꙋю, и҆ погꙋблю̀ лицѐ є҆гѡ̀ въ мо́ри пе́рвѣмъ и҆ за̑днѧѧ є҆гѡ̀ въ мо́ри послѣ́днемъ, и҆ взы́детъ гни́лость є҆гѡ̀, и҆ взы́детъ смра́дъ є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ возвели́чи дѣла̀ своѧ̑.
21θάρσει, γῆ, χαῖρε καὶ εὐφραίνου, ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τοῦ ποιῆσαι. 21Дерза́й, землѐ, ра́дꙋйсѧ и҆ весели́сѧ, ꙗ҆́кѡ возвели́чи гдⷭ҇ь, є҆́же сотвори́ти.
22θαρσεῖτε, κτήνη τοῦ πεδίου, ὅτι βεβλάστηκεν πεδία τῆς ἐρήμου, ὅτι ξύλον ἤνεγκεν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, ἄμπελος καὶ συκῆ ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν. 22Дерза́йте, ско́ти польсті́и, ꙗ҆́кѡ прозѧ́бнꙋша полѧ̀ пꙋсты́ни, ꙗ҆́кѡ дре́во принесѐ пло́дъ сво́й, вїногра́дъ и҆ смѡ́кви да́ша си́лꙋ свою̀.
23καὶ τὰ τέκνα Σιων, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε ἐπὶ τῷ κυρίῳ θεῷ ὑμῶν, διότι ἔδωκεν ὑμῖν τὰ βρώματα εἰς δικαιοσύνην καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρόιμον καὶ ὄψιμον καθὼς ἔμπροσθεν, 23И҆ ча̑да сїѡ̑нѧ, ра́дꙋйтесѧ и҆ весели́тесѧ ѡ҆ гдⷭ҇ѣ бз҃ѣ ва́шемъ, ꙗ҆́кѡ дадѐ ва́мъ пи́щꙋ въ пра́вдꙋ и҆ ѡ҆дожди́тъ ва́мъ до́ждь ра́ннїй и҆ по́здный, ꙗ҆́коже и҆ пре́жде:
24καὶ πλησθήσονται αἱ ἅλωνες σίτου, καὶ ὑπερεκχυθήσονται αἱ ληνοὶ οἴνου καὶ ἐλαίου. 24и҆ напо́лнѧтсѧ гꙋ́мна ва̑ша пшени́цы, и҆ преизлїю́тсѧ точи̑ла вїно́мъ и҆ є҆ле́емъ.
25καὶ ἀνταποδώσω ὑμῖν ἀντὶ τῶν ἐτῶν, ὧν κατέφαγεν ἀκρὶς καὶ βροῦχος καὶ ἐρυσίβη καὶ κάμπη, δύναμίς μου μεγάλη, ἣν ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς· 25И҆ возда́мъ ва́мъ вмѣ́стѡ лѣ́тъ, въ нѧ́же поѧдо́ша прꙋ́зи и҆ мши́ца, и҆ си́плеве и҆ гꙋ́сєницы, си́ла моѧ̀ вели́каѧ, ю҆́же посла́хъ на вы̀:
26καὶ φάγεσθε ἐσθίοντες καὶ ἐμπλησθήσεσθε καὶ αἰνέσετε τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἐποίησεν μεθ᾿ ὑμῶν εἰς θαυμάσια, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῇ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα· 26и҆ снѣ́сте ꙗ҆дꙋ́ще и҆ насы́титесѧ, и҆ похвали́те и҆́мѧ гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ, ꙗ҆̀же сотворѝ съ ва́ми чꙋдеса̀: и҆ не посра́мѧтсѧ лю́дїе моѝ во вѣ́къ.
27καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι ἐν μέσῳ τοῦ Ισραηλ ἐγώ εἰμι, καὶ ἐγὼ κύριος θεὸς ὑμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμοῦ, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν οὐκέτι πᾶς λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα. 27И҆ ᲂу҆вѣ́дите, ꙗ҆́кѡ посредѣ̀ і҆и҃лѧ а҆́зъ є҆́смь, и҆ а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ, и҆ нѣ́сть и҆но́гѡ ра́звѣ менє̀: и҆ не посра́мѧтсѧ ктомꙋ̀ лю́дїе моѝ во вѣ́къ.
28Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται· 28И҆ бꙋ́детъ по си́хъ, и҆ и҆злїю̀ ѿ дх҃а моегѡ̀ на всѧ́кꙋ пло́ть, и҆ прорекꙋ́тъ сы́нове ва́ши и҆ дщє́ри ва́шѧ, и҆ ста́рцы ва́ши сѡ́нїѧ ᲂу҆́зрѧтъ, и҆ ю҆́нѡты ва́ши видѣ̑нїѧ ᲂу҆ви́дѧтъ:
29καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους καὶ ἐπὶ τὰς δούλας ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου. 29и҆́бо на рабы̑ моѧ̑ и҆ на рабы̑ни моѧ̑ во дни̑ ѡ҆́ны и҆злїю̀ ѿ дх҃а моегѡ̀:
30καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· 30и҆ да́мъ чꙋдеса̀ на небесѝ и҆ на землѝ, кро́вь и҆ ѻ҆́гнь и҆ кꙋре́нїе ды́ма:
31 ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἐλθεῖν ἡμέραν κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ. 31со́лнце ѡ҆брати́тсѧ во тьмꙋ̀, и҆ лꙋна̀ въ кро́вь, пре́жде не́же прїитѝ дню̀ гдⷭ҇ню вели́комꙋ и҆ просвѣще́нномꙋ:
32καὶ ἔσται πᾶς, ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου, σωθήσεται· ὅτι ἐν τῷ ὄρει Σιων καὶ ἐν Ιερουσαλημ ἔσται ἀνασῳζόμενος, καθότι εἶπεν κύριος, καὶ εὐαγγελιζόμενοι, οὓς κύριος προσκέκληται. 32и҆ бꙋ́детъ, всѧ́къ и҆́же призове́тъ и҆́мѧ гдⷭ҇не, спасе́тсѧ: ꙗ҆́кѡ въ горѣ̀ сїѡ́нѣ и҆ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ бꙋ́детъ спаса́емый, ꙗ҆́коже речѐ гдⷭ҇ь, и҆ благовѣствꙋ́емїи, и҆̀хже гдⷭ҇ь призва̀.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms