І҆ѡи́ль 1
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Λόγος κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς Ιωηλ τὸν τοῦ Βαθουηλ. | 1Сло́во гдⷭ҇не, и҆́же бы́сть ко і҆ѡи́лю сы́нꙋ ваѳꙋи́левꙋ. |
| 2Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, οἱ πρεσβύτεροι, καὶ ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν. εἰ γέγονεν τοιαῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἢ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν; | 2Слы́шите сїѧ̑, ста́рцы, и҆ внꙋши́те, всѝ живꙋ́щїи на землѝ: а҆́ще бы́ша сицева̑ѧ во дне́хъ ва́шихъ и҆лѝ во дне́хъ ѻ҆тє́цъ ва́шихъ; |
| 3ὑπὲρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν διηγήσασθε, καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν. | 3Ѡ҆ си́хъ ча́дѡмъ свои̑мъ повѣ́дите, а҆ ча̑да ва̑ша ча́дѡмъ свои̑мъ, а҆ ча̑да и҆́хъ ро́дꙋ дрꙋго́мꙋ: |
| 4τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος κατέφαγεν ὁ βροῦχος, καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη. | 4ѡ҆ста́нокъ гꙋ́сеницъ поѧдо́ша прꙋ́зи, и҆ ѡ҆ста́нокъ прꙋ́гѡвъ поѧдо́ша мши̑цы, и҆ ѡ҆ста́нокъ мши́цъ поѧдо́ша си́плеве. |
| 5ἐκνήψατε, οἱ μεθύοντες, ἐξ οἴνου αὐτῶν καὶ κλαύσατε· θρηνήσατε, πάντες οἱ πίνοντες οἶνον, εἰς μέθην, ὅτι ἐξῆρται ἐκ στόματος ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά. | 5Оу҆трезви́тесѧ, пїѧ́нїи, ѿ вїна̀ своегѡ̀ и҆ пла́читесѧ: рыда́йте, всѝ пїю́щїи вїно̀ до пїѧ́нства, ꙗ҆́кѡ ѿѧ́сѧ ѿ ᲂу҆́стъ ва́шихъ весе́лїе и҆ ра́дость. |
| 6ὅτι ἔθνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν γῆν μου ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ ὀδόντες λέοντος, καὶ αἱ μύλαι αὐτοῦ σκύμνου· | 6Поне́же ꙗ҆зы́къ взы́де на зе́млю мою̀ крѣ́покъ и҆ безчи́сленъ: зꙋ́бы є҆гѡ̀( ꙗ҆́коже) зꙋ́бы львѡ́вы, и҆ членѡ́вныѧ є҆гѡ̀ ꙗ҆́коже льви́чища: |
| 7ἔθετο τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκᾶς μου εἰς συγκλασμόν· ἐρευνῶν ἐξηρεύνησεν αὐτὴν καὶ ἔρριψεν, ἐλεύκανεν κλήματα αὐτῆς. | 7положѝ вїногра́дъ мо́й въ погꙋбле́нїе и҆ смѡ́квы моѧ̑ въ сломле́нїе: взыскꙋ́ѧ ѡ҆б̾иска̀ и҆̀ и҆ све́рже, ѡ҆бѣлѝ ло́зїе є҆гѡ̀. |
| 8θρήνησον πρός με ὑπὲρ νύμφην περιεζωσμένην σάκκον ἐπὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν παρθενικόν. | 8Воспла́чисѧ ко мнѣ̀ па́че невѣ́сты препоѧ́саныѧ во вре́тище по мꙋ́жи свое́мъ дѣ́вственнѣмъ. |
| 9ἐξῆρται θυσία καὶ σπονδὴ ἐξ οἴκου κυρίου. πενθεῖτε, οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ, | 9И҆зве́ржесѧ же́ртва и҆ возлїѧ́нїе и҆з̾ до́мꙋ гдⷭ҇нѧ: пла́читесѧ, жерцы̀, слꙋжа́щїи же́ртвенникꙋ гдⷭ҇ню, |
| 10ὅτι τεταλαιπώρηκεν τὰ πεδία· πενθείτω ἡ γῆ, ὅτι τεταλαιπώρηκεν σῖτος, ἐξηράνθη οἶνος, ὠλιγώθη ἔλαιον. | 10ꙗ҆́кѡ ѡ҆пꙋстѣ́ша полѧ̀. пла́чисѧ, землѐ, ꙗ҆́кѡ пострада̀ пшени́ца, и҆ и҆́зсше вїно̀, ᲂу҆ма́лисѧ є҆ле́й, |
| 11ἐξηράνθησαν οἱ γεωργοί· θρηνεῖτε, κτήματα, ὑπὲρ πυροῦ καὶ κριθῆς, ὅτι ἀπόλωλεν τρυγητὸς ἐξ ἀγροῦ· | 11посрами́шасѧ земледѣ́лателє. пла́читесѧ, се́ла, по пшени́цѣ и҆ по ꙗ҆чме́ни, ꙗ҆́кѡ поги́бе ѡ҆б̾има́нїе ѿ ни́вы, |
| 12ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη, καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγώθησαν· ῥόα καὶ φοῖνιξ καὶ μῆλον καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν, ὅτι ᾔσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. | 12вїногра́дъ и҆́зсше, и҆ смѡ́квы ᲂу҆ма́лишасѧ: ши́пки, и҆ фі́нїѯъ, и҆ ꙗ҆́блонь, и҆ всѧ̑ древа̀ пѡльска́ѧ и҆зсхо́ша, ꙗ҆́кѡ посрами́ша ра́дость сы́нове челѡвѣ́чи. |
| 13περιζώσασθε καὶ κόπτεσθε, οἱ ἱερεῖς, θρηνεῖτε, οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ· εἰσέλθατε ὑπνώσατε ἐν σάκκοις λειτουργοῦντες θεῷ, ὅτι ἀπέσχηκεν ἐξ οἴκου θεοῦ ὑμῶν θυσία καὶ σπονδή. | 13Препоѧ́шитесѧ и҆ бі́йтесѧ, жерцы̀, пла́читесѧ, слꙋжа́щїи же́ртвенникꙋ: вни́дите, поспи́те во вре́тищихъ, слꙋжа́щїи бг҃ꙋ, ꙗ҆́кѡ ѿѧ́сѧ ѿ до́мꙋ бг҃а ва́шегѡ же́ртва и҆ возлїѧ́нїе: |
| 14ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους πάντας κατοικοῦντας γῆν εἰς οἶκον θεοῦ ὑμῶν καὶ κεκράξατε πρὸς κύριον ἐκτενῶς | 14ѡ҆свѧти́те по́стъ, проповѣ́дите цѣльбꙋ̀, собери́те старѣ̑йшины всѧ̑ живꙋ́щыѧ на землѝ въ до́мъ бг҃а ва́шегѡ и҆ воззови́те ко гдⷭ҇ꙋ ᲂу҆се́рднѡ: |
| 15Οἴμμοι οἴμμοι οἴμμοι εἰς ἡμέραν, ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα κυρίου καὶ ὡς ταλαιπωρία ἐκ ταλαιπωρίας ἥξει. | 15ᲂу҆вы̀ мнѣ̀, ᲂу҆вы̀ мнѣ̀, ᲂу҆вы̀ мнѣ̀ въ де́нь! ꙗ҆́кѡ бли́з̾ є҆́сть де́нь гдⷭ҇ень, и҆ ꙗ҆́кѡ бѣда̀ ѿ бѣды̀ прїи́детъ: |
| 16κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν βρώματα ἐξωλεθρεύθη, ἐξ οἴκου θεοῦ ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά. | 16ꙗ҆́кѡ пред̾ ѻ҆чи́ма ва́шима пи́щы взѧ́шасѧ и҆ ѿ до́мꙋ бг҃а ва́шегѡ весе́лїе и҆ ра́дость. |
| 17ἐσκίρτησαν δαμάλεις ἐπὶ ταῖς φάτναις αὐτῶν, ἠφανίσθησαν θησαυροί, κατεσκάφησαν ληνοί, ὅτι ἐξηράνθη σῖτος. | 17Вскочи́ша ю҆́ницы ᲂу҆ ꙗ҆́слей свои́хъ, погибо́ша сокрѡ́вища, раскопа́шасѧ точи̑ла, ꙗ҆́кѡ посшѐ пшени́ца. |
| 18τί ἀποθήσομεν ἑαυτοῖς; ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν, ὅτι οὐχ ὑπῆρχεν νομὴ αὐτοῖς, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν. | 18Что̀ положи́мъ себѣ̀; воспла́кашасѧ стада̀ волѡ́въ, ꙗ҆́кѡ не бѣ̀ па́жити и҆̀мъ, и҆ па̑ствы ѻ҆́вчыѧ погибо́ша. |
| 19πρὸς σέ, κύριε, βοήσομαι, ὅτι πῦρ ἀνήλωσεν τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου, καὶ φλὸξ ἀνῆψεν πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ· | 19Къ тебѣ̀, гдⷭ҇и, возопїю̀, ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь потребѝ кра̑снаѧ пꙋсты́ни, и҆ пла́мень пожжѐ всѧ̑ древа̀ пѡльска́ѧ, |
| 20καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου ἀνέβλεψαν πρὸς σέ, ὅτι ἐξηράνθησαν ἀφέσεις ὑδάτων καὶ πῦρ κατέφαγεν τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου. | 20и҆ ско́ти польсті́и воззрѣ́ша къ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ посхо́ша и҆сто́чницы водні́и, и҆ ѻ҆́гнь поѧдѐ кра̑снаѧ пꙋсты́ни. |