в҃ маккавей́скаѧ 15
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὁ δὲ Νικάνωρ μεταλαβὼν τοὺς περὶ τὸν Ιουδαν ὄντας ἐν τοῖς κατὰ Σαμάρειαν τόποις ἐβουλεύσατο τῇ τῆς καταπαύσεως ἡμέρᾳ μετὰ πάσης ἀσφαλείας αὐτοῖς ἐπιβαλεῖν. | 1Нїкано́ръ же ᲂу҆вѣ́давъ, ꙗ҆́кѡ і҆ꙋ́да въ мѣ́стѣхъ самарі́йскихъ, ᲂу҆мы́сли со всѣ́мъ ᲂу҆стремле́нїемъ въ де́нь сꙋббѡ́тный на ни́хъ напа́сти. |
| 2τῶν δὲ κατὰ ἀνάγκην συνεπομένων αὐτῷ Ιουδαίων λεγόντων Μηδαμῶς οὕτως ἀγρίως καὶ βαρβάρως ἀπολέσῃς, δόξαν δὲ ἀπομέρισον τῇ προτετιμημένῃ ὑπὸ τοῦ πάντα ἐφορῶντος μεθ᾿ ἁγιότητος ἡμέρᾳ· | 2По нꙋ́жди же послѣ́дꙋющїи є҆мꙋ̀ і҆ꙋде́є глаго́лахꙋ: ника́коже си́це ѕвѣ́рски и҆ ва́рварски да погꙋблѧ́еши, но сла́вꙋ возда́ждь предпочте́нномꙋ ѿ всеви́дѧщагѡ со ст҃ы́нею дне́ви. |
| 3ὁ δὲ τρισαλιτήριος ἐπηρώτησεν εἰ ἔστιν ἐν οὐρανῷ δυνάστης ὁ προστεταχὼς ἄγειν τὴν τῶν σαββάτων ἡμέραν· | 3Нечести́вый же вопросѝ: є҆да̀ є҆́сть си́льный на нб҃сѝ, и҆́же повелѣ̀ пра́здновати де́нь сꙋббѡ́тный; |
| 4τῶν δ᾿ ἀποφηναμένων Ἔστιν ὁ κύριος ζῶν αὐτὸς ἐν οὐρανῷ δυνάστης ὁ κελεύσας ἀσκεῖν τὴν ἑβδομάδα· | 4Ѻ҆́нѣмъ же ѿвѣща́вшымъ: є҆́сть гдⷭ҇ь живы́й се́й на нб҃сѝ си́ленъ, и҆́же повелѣ̀ пра́здновати се́дмый де́нь. |
| 5ὁ δὲ ἕτερος Κἀγώ φησιν δυνάστης ἐπὶ τῆς γῆς ὁ προστάσσων αἴρειν ὅπλα καὶ τὰς βασιλικὰς χρείας ἐπιτελεῖν. ὅμως οὐ κατέσχεν ἐπιτελέσαι τὸ σχέτλιον αὐτοῦ βούλημα. | 5Ѻ҆́нъ же речѐ: и҆ а҆́зъ си́ленъ є҆́смь на землѝ, повелѣва́ѧй взима́ти ѻ҆рꙋ̑жїѧ и҆ ца̑рскїѧ потрє́бы и҆сполнѧ́ти. Ѻ҆ба́че не ѡ҆держа̀ и҆ соверши́ти ѡ҆каѧ́ннагѡ своегѡ̀ совѣ́та. |
| 6Καὶ ὁ μὲν Νικάνωρ μετὰ πάσης ἀλαζονείας ὑψαυχενῶν διεγνώκει κοινὸν τῶν περὶ τὸν Ιουδαν συστήσασθαι τρόπαιον. | 6И҆ нїкано́ръ ᲂу҆́бѡ вели́кою горды́нею воздви́женъ ᲂу҆мы́сли ѻ҆́бщꙋю побѣ́дꙋ соста́вити на і҆ꙋ́дꙋ. |
| 7ὁ δὲ Μακκαβαῖος ἦν ἀδιαλείπτως πεποιθὼς μετὰ πάσης ἐλπίδος ἀντιλήμψεως τεύξασθαι παρὰ τοῦ κυρίου | 7Маккаве́й же всегда̀ надѣ́ѧшесѧ со всѣ́мъ ᲂу҆пова́нїемъ застꙋпле́нїе ѿ гдⷭ҇а полꙋчи́ти |
| 8καὶ παρεκάλει τοὺς σὺν αὐτῷ μὴ δειλιᾶν τὴν τῶν ἐθνῶν ἔφοδον ἔχοντας δὲ κατὰ νοῦν τὰ προγεγονότα αὐτοῖς ἀπ᾿ οὐρανοῦ βοηθήματα καὶ τὰ νῦν προσδοκᾶν τὴν παρὰ τοῦ παντοκράτορος ἐσομένην αὐτοῖς νίκην. | 8и҆ ᲂу҆тѣша́ше свои́хъ, да не ᲂу҆боѧ́тсѧ прише́ствїѧ ꙗ҆зы́кѡвъ, да и҆мѣ́ютъ же во ᲂу҆мѣ̀ преждебы́вшꙋю и҆̀мъ ѿ нб҃сѐ по́мощь, и҆ нн҃ѣ да ча́ютъ ѿ вседержи́телѧ бы́ти себѣ̀ побѣ́дѣ и҆ по́мощи: |
| 9καὶ παραμυθούμενος αὐτοὺς ἐκ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, προσυπομνήσας δὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀγῶνας, οὓς ἦσαν ἐκτετελεκότες, προθυμοτέρους αὐτοὺς κατέστησεν. | 9и҆ наказа́въ и҆̀хъ ѿ зако́на и҆ прⷪ҇ро́кѡвъ, воспомѧнꙋ́въ же и҆̀мъ преждебы́вшыѧ по́двиги, ᲂу҆се́рднѣйшихъ и҆̀хъ сотворѝ: |
| 10καὶ τοῖς θυμοῖς διεγείρας αὐτοὺς παρήγγειλεν ἅμα παρεπιδεικνὺς τὴν τῶν ἐθνῶν ἀθεσίαν καὶ τὴν τῶν ὅρκων παράβασιν. | 10и҆ дꙋша́ми воздви́гнꙋвъ и҆̀хъ, ᲂу҆вѣщава́ше, вкꙋ́пѣ показа́въ и҆̀мъ ꙗ҆зы́чєскаѧ льщє́нїѧ и҆ клѧтвопрестꙋпле́нїе: |
| 11ἕκαστον δὲ αὐτῶν καθοπλίσας οὐ τὴν ἀσπίδων καὶ λογχῶν ἀσφάλειαν, ὡς τὴν ἐν τοῖς ἀγαθοῖς λόγοις παράκλησιν καὶ προσεξηγησάμενος ὄνειρον ἀξιόπιστον ὕπαρ τι πάντας ηὔφρανεν. | 11и҆ коего́ждо и҆́хъ воѡрꙋжи́въ не та́кѡ щитѡ́въ и҆ ко́пїй ᲂу҆твержде́нїемъ, ꙗ҆́кѡ слове́съ благи́хъ ᲂу҆тѣше́нїемъ, и҆ сказа́въ со́нъ достовѣ́ренъ, ᲂу҆трѡ́бы всѣ́хъ возвеселѝ. |
| 12ἦν δὲ ἡ τούτου θεωρία τοιάδε· Ονιαν τὸν γενόμενον ἀρχιερέα, ἄνδρα καλὸν καὶ ἀγαθόν, αἰδήμονα μὲν τὴν ἀπάντησιν, πρᾶον δὲ τὸν τρόπον καὶ λαλιὰν προιέμενον πρεπόντως καὶ ἐκ παιδὸς ἐκμεμελετηκότα πάντα τὰ τῆς ἀρετῆς οἰκεῖα, τοῦτον τὰς χεῖρας προτείναντα κατεύχεσθαι τῷ παντὶ τῶν Ιουδαίων συστήματι. | 12Бы́сть же є҆гѡ̀ сицево̀ видѣ́нїе: ѻ҆ні́ю бы́вшаго а҆рхїере́а, мꙋ́жа до́браго и҆ блага́го, благоговѣ́йна видѣ́нїемъ, кро́тка же нра́вомъ и҆ бесѣ́дою благолѣ́пна, и҆ ѿ дѣ́тства ѡ҆бꙋчи́вшагосѧ всѣ̑мъ добродѣ́телемъ, сего̀ рꙋ́цѣ воздѣ́юща и҆ молѧ́щасѧ за всѧ̑ лю́ди і҆ꙋдє́йскїѧ( ви́дѣ) . |
| 13εἶθ οὕτως ἐπιφανῆναι ἄνδρα πολιᾷ καὶ δόξῃ διαφέροντα, θαυμαστὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπεστάτην εἶναι τὴν περὶ αὐτὸν ὑπεροχήν. | 13И҆ ꙗ҆́кѡ посе́мъ ꙗ҆ви́сѧ и҆́нъ мꙋ́жъ сѣди́нами и҆ сла́вою ди́венъ, чꙋ́дно же нѣ́кое и҆ великолѣ́пнѣйшее ѡ҆́крестъ є҆гѡ̀ преизѧ́щество. |
| 14ἀποκριθέντα δὲ τὸν Ονιαν εἰπεῖν Ὁ φιλάδελφος οὗτός ἐστιν ὁ πολλὰ προσευχόμενος περὶ τοῦ λαοῦ καὶ τῆς ἁγίας πόλεως Ιερεμιας ὁ τοῦ θεοῦ προφήτης. | 14Ѿвѣща́въ же ѻ҆ні́а речѐ: се́й є҆́сть братолю́бецъ, и҆́же мно́гѡ мо́литсѧ ѡ҆ лю́дехъ и҆ ѡ҆ ст҃ѣ́мъ гра́дѣ, і҆еремі́а бж҃їй прⷪ҇ро́къ. |
| 15προτείναντα δὲ Ιερεμιαν τὴν δεξιὰν παραδοῦναι τῷ Ιουδα ῥομφαίαν χρυσῆν, διδόντα δὲ προσφωνῆσαι τάδε | 15Просте́ръ же і҆еремі́а десни́цꙋ, даѧ́ше і҆ꙋ́дѣ ме́чь зла́тъ, даю́щь же возгласѝ сїѧ̑: |
| 16Λαβὲ τὴν ἁγίαν ῥομφαίαν δῶρον παρὰ τοῦ θεοῦ, δι᾿ ἧς θραύσεις τοὺς ὑπεναντίους. | 16прїимѝ ст҃ы́й ме́чь да́ръ ѿ бг҃а, и҆́мже сокрꙋши́ши сꙋпоста́ты. |
| 17Παρακληθέντες δὲ τοῖς Ιουδου λόγοις πάνυ καλοῖς καὶ δυναμένοις ἐπ᾿ ἀρετὴν παρορμῆσαι καὶ ψυχὰς νέων ἐπανδρῶσαι διέγνωσαν μὴ στρατεύεσθαι, γενναίως δὲ ἐμφέρεσθαι καὶ μετὰ πάσης εὐανδρίας ἐμπλακέντες κρῖναι τὰ πράγματα διὰ τὸ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὰ ἅγια καὶ τὸ ἱερὸν κινδυνεύειν· | 17Оу҆крѣпи́вшежесѧ і҆ꙋ́диными словесы̀ преблаги́ми и҆ могꙋ́щими къ мꙋ́жествꙋ ᲂу҆стреми́ти и҆ дꙋ́шы ю҆́ношъ и҆спра́вити, ᲂу҆мы́слиша не ѡ҆полча́тисѧ, но хра́брѡ напа́сти и҆ со всѧ́кою до́блестїю сше́дшымсѧ срази́тисѧ за ве́щы ст҃ы̑ѧ, поне́же и҆ гра́дъ и҆ ст҃а̑ѧ и҆ свѧти́лище бѣ́дствꙋютъ. |
| 18ἦν γὰρ ὁ περὶ γυναικῶν καὶ τέκνων, ἔτι δὲ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν ἐν ἥττονι μέρει κείμενος αὐτοῖς, μέγιστος δὲ καὶ πρῶτος ὁ περὶ τοῦ καθηγιασμένου ναοῦ φόβος. | 18Бѣ́ бо ѡ҆ жена́хъ и҆ ча́дѣхъ є҆ще́ же и҆ ѡ҆ бра́тїи и҆ ᲂу҆́жикахъ ме́ньшїй и҆̀мъ по́двигъ, велича́йшїй же и҆ пе́рвый стра́хъ ѡ҆ ѡ҆свѧще́ннѣмъ хра́мѣ. |
| 19ἦν δὲ καὶ τοῖς ἐν τῇ πόλει κατειλημμένοις οὐ πάρεργος ἀγωνία ταρασσομένοις τῆς ἐν ὑπαίθρῳ προσβολῆς. | 19Та́кожде и҆ во гра́дѣ ѡ҆ста́влєннымъ не ма́лаѧ печа́ль, мѧтꙋ́щымсѧ ѡ҆ сраже́нїи на по́ли хотѧ́щемъ бы́ти. |
| 20καὶ πάντων ἤδη προσδοκώντων τὴν ἐσομένην κρίσιν καὶ ἤδη προσμειξάντων τῶν πολεμίων καὶ τῆς στρατιᾶς ἐκταγείσης καὶ τῶν θηρίων ἐπὶ μέρος εὔκαιρον ἀποκατασταθέντων τῆς τε ἵππου κατὰ κέρας τεταγμένης | 20И҆ всѣ̑мъ ᲂу҆жѐ ча́ющымъ и҆мꙋ́щагѡ бы́ти сраже́нїѧ и҆ сꙋпоста́тѡмъ ᲂу҆жѐ смѣси́вшымсѧ, и҆ во́инствꙋ чи́ннѡ расположе́ннꙋ сꙋ́щꙋ и҆ ѕвѣрє́мъ въ прили́чнѣй странѣ̀ поста́влєнымъ и҆ ко́нницѣ по ᲂу҆́гламъ ᲂу҆чине́ннѣй, |
| 21συνιδὼν ὁ Μακκαβαῖος τὴν τῶν πληθῶν παρουσίαν καὶ τῶν ὅπλων τὴν ποικίλην παρασκευὴν τήν τε τῶν θηρίων ἀγριότητα ἀνατείνας τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπεκαλέσατο τὸν τερατοποιὸν κύριον γινώσκων ὅτι οὐκ ἔστιν δι᾿ ὅπλων, καθὼς δὲ ἐὰν αὐτῷ κριθῇ, τοῖς ἀξίοις περιποιεῖται τὴν νίκην. | 21разсꙋжда́ѧ маккаве́й мно́жества прише́ствїе и҆ ѻ҆рꙋ́жїѧ разли́чное ᲂу҆готовле́нїе и҆ свирѣ́пство ѕвѣре́й, просте́ръ рꙋ́цѣ на не́бо, призыва́ше чꙋдотворѧ́щаго и҆ призира́ющаго гдⷭ҇а, вѣ́даѧ, ꙗ҆́кѡ не ѻ҆рꙋ́жїемъ побѣ́да, но ꙗ҆́коже ᲂу҆го́дно є҆мꙋ̀, достѡ́йнымъ дае́тъ ѡ҆долѣ́нїе. |
| 22ἔλεγεν δὲ ἐπικαλούμενος τόνδε τὸν τρόπον Σύ, δέσποτα, ἀπέστειλας τὸν ἄγγελόν σου ἐπὶ Εζεκιου τοῦ βασιλέως τῆς Ιουδαίας, καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς Σενναχηριμ εἰς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας· | 22Рече́ же призыва́ѧ си́мъ ѡ҆́бразомъ: ты̀, влⷣко, посла́лъ є҆сѝ а҆́гг҃ла твоего̀ при є҆зекі́и царѝ і҆ꙋ́динѣ и҆ ᲂу҆би́лъ є҆сѝ ѿ во́євъ сеннахирі́мовыхъ сто̀ ѻ҆́смьдесѧтъ пѧ́ть ты́сѧщъ: |
| 23καὶ νῦν, δυνάστα τῶν οὐρανῶν, ἀπόστειλον ἄγγελον ἀγαθὸν ἔμπροσθεν ἡμῶν εἰς δέος καὶ τρόμον· | 23и҆ нн҃ѣ, влⷣко си́льный на нб҃сѣ́хъ, послѝ а҆́гг҃ла твоего̀ блага́го пред̾ на́ми въ стра́хъ и҆ тре́петъ и҆̀мъ: |
| 24μεγέθει βραχίονός σου καταπλαγείησαν οἱ μετὰ βλασφημίας παραγινόμενοι ἐπὶ τὸν ἅγιόν σου λαόν. καὶ οὗτος μὲν ἐν τούτοις ἔληξεν. | 24вели́чествомъ мы́шцы твоеѧ̀ да ᲂу҆боѧ́тсѧ и҆̀же съ хꙋле́нїемъ прише́дшїи на ст҃ы̑ѧ лю́ди твоѧ̑. И҆ се́й ᲂу҆́бѡ си́це помоли́сѧ. |
| 25Οἱ δὲ περὶ τὸν Νικάνορα μετὰ σαλπίγγων καὶ παιάνων προσῆγον. | 25Нїкано́ръ же и҆ и҆̀же съ ни́мъ съ трꙋба́ми и҆ пѣ́сньми приближа́хꙋсѧ. |
| 26οἱ δὲ περὶ τὸν Ιουδαν μετὰ ἐπικλήσεως καὶ εὐχῶν συνέμειξαν τοῖς πολεμίοις. | 26І҆ꙋ́да же и҆ сꙋ́щїи съ ни́мъ въ призыва́нїи и҆ моли́твахъ смѣси́шасѧ съ сꙋпоста̑ты: |
| 27καὶ ταῖς μὲν χερσὶν ἀγωνιζόμενοι, ταῖς δὲ καρδίαις πρὸς τὸν θεὸν εὐχόμενοι κατέστρωσαν οὐδὲν ἧττον μυριάδων τριῶν καὶ πεντακισχιλίων τῇ τοῦ θεοῦ μεγάλως εὐφρανθέντες ἐπιφανείᾳ. | 27и҆ рꙋка́ми ᲂу҆́бѡ борю́щесѧ, сердца́ми же къ бг҃ꙋ молѧ́щесѧ, постла́ша не ме́ньши три́десѧти пѧтѝ ты́сѧщъ, ꙗ҆вле́нїемъ бж҃їимъ ѕѣлѡ̀ возра́довавшесѧ. |
| 28γενόμενοι δὲ ἀπὸ τῆς χρείας καὶ μετὰ χαρᾶς ἀναλύοντες ἐπέγνωσαν προπεπτωκότα Νικάνορα σὺν τῇ πανοπλίᾳ. | 28Преста́вше же ѿ би́твы и҆ съ ра́достїю возвраща́ющесѧ, позна́ша нїкано́ра па́дша со всеѻрꙋ̑жїи( свои́ми) . |
| 29γενομένης δὲ κραυγῆς καὶ ταραχῆς εὐλόγουν τὸν δυνάστην τῇ πατρίῳ φωνῇ. | 29Бы́вшꙋ же во́плю и҆ смѧте́нїю, благословлѧ́хꙋ си́льнаго ѻ҆те́ческимъ гла́сомъ. |
| 30καὶ προσέταξεν ὁ καθ᾿ ἅπαν σώματι καὶ ψυχῇ πρωταγωνιστὴς ὑπὲρ τῶν πολιτῶν ὁ τὴν τῆς ἡλικίας εὔνοιαν εἰς ὁμοεθνεῖς διαφυλάξας τὴν τοῦ Νικάνορος κεφαλὴν ἀποτεμόντας καὶ τὴν χεῖρα σὺν τῷ ὤμῳ φέρειν εἰς Ιεροσόλυμα. | 30И҆ повелѣ̀, и҆́же весьма̀ тѣ́ломъ и҆ дꙋше́ю первоподви́жникъ за гра́жданъ, и҆́же во́зраста благопрїѧ́тство къ своемꙋ̀ наро́дꙋ сохрани́вый і҆ꙋ́да, нїкано́ровꙋ главꙋ̀ и҆ рꙋ́кꙋ со ра́момъ ѿсѣщѝ и҆ принестѝ во і҆ерⷭ҇ли́мъ. |
| 31παραγενόμενος δὲ ἐκεῖ καὶ συγκαλέσας τοὺς ὁμοεθνεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς πρὸ τοῦ θυσιαστηρίου στήσας μετεπέμψατο τοὺς ἐκ τῆς ἄκρας. | 31Прише́дъ же та́мѡ и҆ созва́въ є҆диноѧзы́чныхъ свои́хъ и҆ свѧще́нникѡвъ, пред̾ ѻ҆лтаре́мъ ста́въ, призва̀ сꙋ́щихъ ѿ краегра́дїѧ |
| 32καὶ ἐπιδειξάμενος τὴν τοῦ μιαροῦ Νικάνορος κεφαλὴν καὶ τὴν χεῖρα τοῦ δυσφήμου, ἣν ἐκτείνας ἐπὶ τὸν ἅγιον τοῦ παντοκράτορος οἶκον ἐμεγαλαύχησεν, | 32и҆ показа̀ и҆̀мъ скве́рнагѡ нїкано́ра главꙋ̀ и҆ рꙋ́кꙋ хꙋ́льниковꙋ, ю҆́же прострѐ на хра́мъ ст҃ы́й вседержи́телевъ возносѧ́сѧ: |
| 33καὶ τὴν γλῶσσαν τοῦ δυσσεβοῦς Νικάνορος ἐκτεμὼν ἔφη κατὰ μέρος δώσειν τοῖς ὀρνέοις, τὰ δ᾿ ἐπίχειρα τῆς ἀνοίας κατέναντι τοῦ ναοῦ κρεμάσαι. | 33и҆ ѧ҆зы́къ нечести́вагѡ нїкано́ра ѿрѣ́завъ, речѐ, ꙗ҆́кѡ на раздробле́нїе пти́цамъ и҆́мать да́ти, и҆ сїѧ̑ въ возме́здїе безꙋ́мїѧ проти́вꙋ хра́ма повѣ́си. |
| 34οἱ δὲ πάντες εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησαν τὸν ἐπιφανῆ κύριον λέγοντες Εὐλογητὸς ὁ διατηρήσας τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἀμίαντον. | 34Вси́ же на нб҃о благослови́ша гдⷭ҇а ꙗ҆вле́наго, рекꙋ́ще: блгⷭ҇ве́нъ сохрани́вый мѣ́сто своѐ не ѡ҆скверне́но. |
| 35ἐξέδησεν δὲ τὴν τοῦ Νικάνορος προτομὴν ἐκ τῆς ἄκρας ἐπίδηλον πᾶσιν καὶ φανερὸν τῆς τοῦ κυρίου βοηθείας σημεῖον. | 35Повѣ́си же нїкано́ровꙋ главꙋ̀ на краегра́дїи во и҆звѣ́стное всѣ̑мъ и҆ ꙗ҆́вное гдⷭ҇ни по́мощи зна́менїе. |
| 36ἐδογμάτισαν δὲ πάντες μετὰ κοινοῦ ψηφίσματος μηδαμῶς ἐᾶσαι ἀπαρασήμαντον τήνδε τὴν ἡμέραν, ἔχειν δὲ ἐπίσημον τὴν τρισκαιδεκάτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς– Αδαρ λέγεται τῇ Συριακῇ φωνῇ– πρὸ μιᾶς ἡμέρας τῆς Μαρδοχαικῆς ἡμέρας. | 36И҆ ᲂу҆зако́ниша всѝ ѻ҆́бщимъ совѣ́томъ ника́коже ѡ҆ста́вити без̾ пра́зднованїѧ де́нь се́й: |
| 37Τῶν οὖν κατὰ Νικάνορα χωρησάντων οὕτως καὶ ἀπ᾿ ἐκείνων τῶν καιρῶν κρατηθείσης τῆς πόλεως ὑπὸ τῶν Εβραίων καὶ αὐτὸς αὐτόθι τὸν λόγον καταπαύσω. | 37и҆мѣ́ти же пра́здникъ се́й въ третїйна́десѧть де́нь вторагѡна́десѧть мцⷭ҇а, и҆́же глаго́летсѧ сѷрі́йскимъ гла́сомъ а҆да́ръ, пред̾ є҆ди́нымъ дне́мъ мардохе́ева днѐ. |
| 38καὶ εἰ μὲν καλῶς εὐθίκτως τῇ συντάξει, τοῦτο καὶ αὐτὸς ἤθελον· εἰ δὲ εὐτελῶς καὶ μετρίως, τοῦτο ἐφικτὸν ἦν μοι. | 38И҆ сїѧ̑ ᲂу҆̀бо, ꙗ҆̀же ѡ҆ нїкано́рѣ, и҆мѣ́ютсѧ си́це: и҆ ѿ тѣ́хъ време́нъ ѡ҆держа́нъ бы́сть гра́дъ ѿ є҆врє́й, и҆ а҆́зъ здѣ̀ ѡ҆ставлѧ́ю сло́во. |
| 39καθάπερ γὰρ οἶνον κατὰ μόνας πίνειν, ὡσαύτως δὲ καὶ ὕδωρ πάλιν πολέμιον· ὃν δὲ τρόπον οἶνος ὕδατι συγκερασθεὶς ἡδὺς καὶ ἐπιτερπῆ τὴν χάριν ἀποτελεῖ, οὕτως καὶ τὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ λόγου τέρπει τὰς ἀκοὰς τῶν ἐντυγχανόντων τῇ συντάξει. ἐνταῦθα δὲ ἔσται ἡ τελευτή. | 39И҆ а҆́ще ᲂу҆́бѡ бла́го и҆ прили́чно сочине́нїю, сегѡ̀ и҆ са́мъ хотѣ́хъ: а҆́ще же малоцѣ́нно и҆ мѣ́рно, сїѐ по возмо́жности мое́й бѣ̀. |
| 40Ꙗ҆́коже бо вїно̀ ѡ҆со́бнѡ пи́ти, та́кожде и҆ во́дꙋ па́ки, сопроти́вно є҆́сть: но и҆́мже ѡ҆́бразомъ вїно̀ съ водо́ю смѣ́шенное сла́дко и҆ весе́лꙋю благода́ть соверша́етъ, та́кожде и҆ сочине́нїе( и҆ ᲂу҆краше́нїе) сло́ва весели́тъ слꙋ́хи чтꙋ́щихъ і҆сто́рїю. Здѣ́ же да бꙋ́детъ и҆ коне́цъ. |