в҃ маккавей́скаѧ 11
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Μετ ὀλίγον δὲ παντελῶς χρονίσκον Λυσίας ἐπίτροπος τοῦ βασιλέως καὶ συγγενὴς καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων λίαν βαρέως φέρων ἐπὶ τοῖς γεγονόσι | 1По ма́лѣ же весьма̀ вре́мени лѷсі́а, намѣ́стникъ царе́въ и҆ сро́дникъ и҆ къ дѣлѡ́мъ приста́вникъ, ѕѣлѡ̀ тѧ́жцѣ сносѧ̀ бы̑вшаѧ, |
| 2συναθροίσας περὶ τὰς ὀκτὼ μυριάδας καὶ τὴν ἵππον ἅπασαν παρεγίνετο ἐπὶ τοὺς Ιουδαίους λογιζόμενος τὴν μὲν πόλιν Ἕλλησιν οἰκητήριον ποιήσειν, | 2собра́въ а҆́ки ѻ҆́смьдесѧтъ ты́сѧщъ и҆ ко́нники всѧ̑, прїи́де на і҆ꙋде́євъ, помышлѧ́ѧ ᲂу҆́бѡ гра́дъ є҆́ллинѡмъ ѡ҆бита́лище, |
| 3τὸ δὲ ἱερὸν ἀργυρολόγητον, καθὼς τὰ λοιπὰ τῶν ἐθνῶν τεμένη, πρατὴν δὲ κατὰ ἔτος τὴν ἀρχιερωσύνην ποιήσειν, | 3хра́мъ же среброда́ненъ сотвори́ти, ꙗ҆́коже и҆ про́чїихъ ꙗ҆зы̑къ ка̑пища, и҆ по всѧ̑ лѣ̑та продава́ти а҆рхїере́йство, |
| 4οὐδαμῶς ἐπιλογιζόμενος τὸ τοῦ θεοῦ κράτος, πεφρενωμένος δὲ ταῖς μυριάσιν τῶν πεζῶν καὶ ταῖς χιλιάσιν τῶν ἱππέων καὶ τοῖς ἐλέφασιν τοῖς ὀγδοήκοντα. | 4ника́коже помышлѧ́ѧ бж҃їю держа́вꙋ, безꙋ́мнѡ ᲂу҆пова́ѧ на тьмы̑ пѣшцє́въ и҆ на ты́сѧщы ко́нникѡвъ и҆ на ѻ҆́смьдесѧтъ слонѡ́въ. |
| 5εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν Ιουδαίαν καὶ συνεγγίσας Βαιθσουρα ὄντι μὲν ἐρυμνῷ χωρίῳ, Ιεροσολύμων δὲ ἀπέχοντι ὡσεὶ σταδίους πέντε τοῦτο ἔθλιβεν. | 5Вше́дъ же во і҆ꙋде́ю и҆ прибли́живсѧ ко веѳсꙋ́рѣ, къ мѣ́стꙋ ᲂу҆́бѡ крѣ́пкомꙋ сꙋ́щꙋ, ѿ і҆ерⷭ҇ли́ма же ѿстоѧ́щемꙋ ꙗ҆́кѡ ста́дїй пѧ́ть, сїѐ ᲂу҆тѣснѧ́ше. |
| 6ὡς δὲ μετέλαβον οἱ περὶ τὸν Μακκαβαῖον πολιορκοῦντα αὐτὸν τὰ ὀχυρώματα, μετὰ ὀδυρμῶν καὶ δακρύων ἱκέτευον σὺν τοῖς ὄχλοις τὸν κύριον ἀγαθὸν ἄγγελον ἀποστεῖλαι πρὸς σωτηρίαν τῷ Ισραηλ. | 6Є҆гда́ же позна̀ маккаве́й и҆ и҆̀же съ ни́мъ ра́тꙋюща є҆го̀ тверды̑ни, съ пла́чемъ и҆ слеза́ми молѧ́хꙋ гдⷭ҇а со всѣ́мъ наро́домъ, бл҃га́го а҆́гг҃ла посла́ти ко сп҃се́нїю і҆и҃лѧ. |
| 7αὐτὸς δὲ πρῶτος ὁ Μακκαβαῖος ἀναλαβὼν τὰ ὅπλα προετρέψατο τοὺς ἄλλους ἅμα αὐτῷ διακινδυνεύοντας ἐπιβοηθεῖν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτῶν· ὁμοῦ δὲ καὶ προθύμως ἐξώρμησαν. | 7Са́мъ же маккаве́й пе́рвый взѧ́въ ѻ҆рꙋ́жїе ᲂу҆вѣщава́ше про́чихъ вкꙋ́пѣ съ ни́мъ бѣ́дство под̾ѧ́ти, є҆́же помога́ти бра́тїи свое́й: вкꙋ́пѣ же и҆ со ᲂу҆се́рдїемъ ᲂу҆стреми́шасѧ. |
| 8αὐτόθι δὲ πρὸς τοῖς Ιεροσολύμοις ὄντων ἐφάνη προηγούμενος αὐτῶν ἔφιππος ἐν λευκῇ ἐσθῆτι πανοπλίαν χρυσῆν κραδαίνων. | 8Та́мѡ же, и҆ бли́з̾ і҆ерⷭ҇ли́ма сꙋ́щымъ, ꙗ҆ви́сѧ предводѧ́й и҆́хъ ко́нникъ во ѻ҆де́жди бѣ́лѣ всеѻрꙋ́жїе злато́е потрѧса́ющь. |
| 9ὁμοῦ δὲ πάντες εὐλόγησαν τὸν ἐλεήμονα θεὸν καὶ ἐπερρώσθησαν ταῖς ψυχαῖς οὐ μόνον ἀνθρώπους, θῆρας δὲ τοὺς ἀγριωτάτους καὶ σιδηρᾶ τείχη τιτρώσκειν ὄντες ἕτοιμοι. | 9Вкꙋ́пѣ же всѝ благослови́ша млⷭ҇рдаго бг҃а и҆ ᲂу҆крѣпи́шасѧ дꙋша́ми, не то́чїю человѣ́кѡвъ, но и҆ ѕвѣре́й лютѣ́йшихъ и҆ стѣ́ны жєлѣ́зны сокрꙋша́ти сꙋ́ще гото́ви, |
| 10προῆγον ἐν διασκευῇ τὸν ἀπ᾿ οὐρανοῦ σύμμαχον ἔχοντες ἐλεήσαντος αὐτοὺς τοῦ κυρίου. | 10и҆дѧ́хꙋ во ᲂу҆строе́нїи съ нб҃сѐ спобо́рника и҆мѣ́юще, ми́лꙋющꙋ и҆̀хъ гдⷭ҇ꙋ: |
| 11λεοντηδὸν δὲ ἐντινάξαντες εἰς τοὺς πολεμίους κατέστρωσαν αὐτῶν χιλίους πρὸς τοῖς μυρίοις, ἱππεῖς δὲ ἑξακοσίους πρὸς τοῖς χιλίοις· τοὺς δὲ πάντας ἠνάγκασαν φεύγειν. | 11львоѡбра́знѡ же ᲂу҆стрѣми́вшесѧ на сꙋпоста́ты, положи́ша ѿ ни́хъ є҆динона́десѧть ты́сѧщъ пѣшцє́въ, ко́нникѡвъ же ты́сѧщꙋ и҆ ше́сть сѡ́тъ, |
| 12οἱ πλείονες δὲ αὐτῶν τραυματίαι γυμνοὶ διεσώθησαν· καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Λυσίας αἰσχρῶς φεύγων διεσώθη. | 12всѣ́хъ же понꙋ́диша бѣжа́ти: мно́зи же ѿ ни́хъ ꙗ҆́звени на́зи ᲂу҆цѣлѣ́ша, и҆ са́мъ лѷсі́а стꙋ́днѡ бѣжа́въ спасе́сѧ. |
| 13οὐκ ἄνους δὲ ὑπάρχων πρὸς ἑαυτὸν ἀντιβάλλων τὸ γεγονὸς περὶ αὐτὸν ἐλάττωμα καὶ συννοήσας ἀνικήτους εἶναι τοὺς Εβραίους τοῦ δυναμένου θεοῦ συμμαχοῦντος αὐτοῖς | 13Не без̾ ᲂу҆ма́ же сы́й, размышлѧ́ѧ въ себѣ̀ бы́вшее на себѐ пораже́нїе и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́въ непобѣди́мыхъ бы́ти є҆вре́ѡвъ, всемогꙋ́щемꙋ бг҃ꙋ спобо́рствꙋющемꙋ и҆̀мъ, посла́въ |
| 14προσαποστείλας ἔπεισεν συλλύεσθαι ἐπὶ πᾶσι τοῖς δικαίοις, καὶ διότι καὶ τὸν βασιλέα πείσει φίλον αὐτοῖς ἀναγκάζων γενέσθαι. | 14ᲂу҆вѣщава́ше, ꙗ҆́кѡ и҆́мать примири́тисѧ во всѣ́хъ пра́ведныхъ и҆ ꙗ҆́кѡ совѣ́тꙋѧ прекли̑ царѧ̀, да бꙋ́детъ и҆̀мъ дрꙋ́гъ. |
| 15ἐπένευσεν δὲ ὁ Μακκαβαῖος ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ὁ Λυσίας παρεκάλει, τοῦ συμφέροντος φροντίζων· ὅσα γὰρ ὁ Μακκαβαῖος ἐπέδωκεν τῷ Λυσίᾳ διὰ γραπτῶν περὶ τῶν Ιουδαίων, συνεχώρησεν ὁ βασιλεύς. | 15Соизво́ли же маккаве́й ѡ҆ всѣ́хъ, ѡ҆ ни́хже лѷсі́а молѧ́ше, ѡ҆ поле́зныхъ радѧ́щь: є҆ли̑ка бо маккаве́й дадѐ лѷсі́а на писмѣ̀ ѡ҆ і҆ꙋде́ехъ, соизво́ли ца́рь. |
| 16Ἦσαν γὰρ αἱ γεγραμμέναι τοῖς Ιουδαίοις ἐπιστολαὶ παρὰ μὲν Λυσίου περιέχουσαι τὸν τρόπον τοῦτον Λυσίας τῷ πλήθει τῶν Ιουδαίων χαίρειν. | 16Бѣ́ша бо писа̑нїѧ і҆ꙋде́ємъ пѡ́сланаѧ ѿ лѷсі́и, и҆мꙋ́щаѧ ѡ҆́бразъ сице́въ, лѷсі́а мно́жествꙋ і҆ꙋде́йскꙋ ра́доватисѧ: |
| 17Ιωαννης καὶ Αβεσσαλωμ οἱ πεμφθέντες παρ᾿ ὑμῶν ἐπιδόντες τὸν ὑπογεγραμμένον χρηματισμὸν ἠξίουν περὶ τῶν δι᾿ αὐτοῦ σημαινομένων. | 17і҆ѡа́ннъ и҆ а҆вессалѡ́мъ, и҆̀же по́слани сꙋ́ть ѿ ва́съ, даю̑ща напи́санный ѿвѣ́тъ, проша́ста ѡ҆ назна́менанныхъ въ не́мъ: |
| 18ὅσα μὲν οὖν ἔδει καὶ τῷ βασιλεῖ προσενεχθῆναι, διεσάφησα· ἃ δὲ ἦν ἐνδεχόμενα, συνεχώρησεν. | 18є҆ли̑ка ᲂу҆̀бо подоба́ше царю̀ предложи́ти, и҆звѣсти́хъ, и҆ ꙗ҆̀же бѧ́хꙋ прїѧ̑тна, соизво́ли: |
| 19ἐὰν μὲν οὖν συντηρήσητε τὴν εἰς τὰ πράγματα εὔνοιαν, καὶ εἰς τὸ λοιπὸν πειράσομαι παραίτιος ἀγαθῶν γενέσθαι. | 19а҆́ще ᲂу҆̀бо въ дѣ́лѣхъ вѣ́рность соблюдетѐ, то̀ и҆ въ про́чее покꙋшꙋ́сѧ вино́венъ ва́мъ бы́ти благи́хъ: |
| 20ὑπὲρ δὲ τούτων καὶ τῶν κατὰ μέρος ἐντέταλμαι τούτοις τε καὶ τοῖς παρ᾿ ἐμοῦ διαλεχθῆναι ὑμῖν. | 20ѡ҆ си́хъ же подро́бнꙋ заповѣ́дахъ си́ма и҆ пѡ́сланнымъ ѿ менє̀ побесѣ́довати съ ва́ми: |
| 21ἔρρωσθε. ἔτους ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ ὀγδόου, Διὸς Κορινθίου τετράδι καὶ εἰκάδι. | 21здра́вствꙋйте. Лѣ́та сто̀ четы́редесѧть ѻ҆сма́гѡ, ( мцⷭ҇а) дїоскорі́нѳїа, днѐ два́десѧть четве́ртагѡ. |
| 22Ἡ δὲ τοῦ βασιλέως ἐπιστολὴ περιεῖχεν οὕτως Βασιλεὺς Ἀντίοχος τῷ ἀδελφῷ Λυσίᾳ χαίρειν. | 22Ца́рское же посла́нїе содержа́ше сїѧ̑: ца́рь а҆нтїо́хъ лѷсі́и бра́тꙋ ра́доватисѧ: |
| 23τοῦ πατρὸς ἡμῶν εἰς θεοὺς μεταστάντος βουλόμενοι τοὺς ἐκ τῆς βασιλείας ἀταράχους ὄντας γενέσθαι πρὸς τὴν τῶν ἰδίων ἐπιμέλειαν | 23ѻ҆тцꙋ̀ на́шемꙋ въ бо́ги премѣ́ньшꙋсѧ, мы̀ хотѧ́ще во ца́рствїи сꙋ́щихъ безмѧте́жныхъ бы́ти и҆ ѡ҆ свои́хъ прилѣжа́ти, |
| 24ἀκηκοότες τοὺς Ιουδαίους μὴ συνευδοκοῦντας τῇ τοῦ πατρὸς ἐπὶ τὰ Ἑλληνικὰ μεταθέσει, ἀλλὰ τὴν ἑαυτῶν ἀγωγὴν αἱρετίζοντας ἀξιοῦντας συγχωρηθῆναι αὐτοῖς τὰ νόμιμα, | 24слы́шахомъ і҆ꙋдє́й не соблаговолѧ́ющихъ ѻ҆тца̀ моегѡ̀ повелѣ́нїю, є҆́же премѣни́тисѧ и҆̀мъ на є҆́ллинскїѧ зако́ны, но и҆зволѧ́ющихъ держа́ти своѧ̑ за́пѡвѣди и҆ тогѡ̀ ра́ди молѧ́щихъ, да да́рꙋютсѧ и҆̀мъ закѡ́ннаѧ и҆́хъ: |
| 25αἱρούμενοι οὖν καὶ τοῦτο τὸ ἔθνος ἐκτὸς ταραχῆς εἶναι κρίνομεν τό τε ἱερὸν ἀποκατασταθῆναι αὐτοῖς καὶ πολιτεύεσθαι κατὰ τὰ ἐπὶ τῶν προγόνων αὐτῶν ἔθη. | 25хотѧ́ще ᲂу҆́бѡ и҆ семꙋ̀ ꙗ҆зы́кꙋ без̾ мѧте́жа бы́ти, сꙋди́хомъ и҆ хра́мъ и҆̀мъ возврати́ти и҆ жи́ти по прароди́тєльскимъ и҆́хъ ѡ҆бы́чаємъ: |
| 26εὖ οὖν ποιήσεις διαπεμψάμενος πρὸς αὐτοὺς καὶ δοὺς δεξιάς, ὅπως εἰδότες τὴν ἡμετέραν προαίρεσιν εὔθυμοί τε ὦσιν καὶ ἡδέως διαγίνωνται πρὸς τῇ τῶν ἰδίων ἀντιλήμψει. | 26бла́гѡ ᲂу҆̀бо сотвори́ши, а҆́ще по́слеши къ ни̑мъ и҆ десни́цꙋ да́си, ꙗ҆́кѡ да позна́вше на́ше произволе́нїе, благодꙋ́шни бꙋ́дꙋтъ и҆ безпеча́льнѡ пребꙋ́дꙋтъ ко своемꙋ̀ ѡ҆хране́нїю. |
| 27Πρὸς δὲ τὸ ἔθνος ἡ τοῦ βασιλέως ἐπιστολὴ τοιάδε ἦν Βασιλεὺς Ἀντίοχος τῇ γερουσίᾳ τῶν Ιουδαίων καὶ τοῖς ἄλλοις Ιουδαίοις χαίρειν. | 27Ко і҆ꙋде́ѡмъ же ца́рское посла́нїе сицево̀ бѣ̀: ца́рь а҆нтїо́хъ старѣ́йшинамъ і҆ꙋдє́йскимъ и҆ про́чымъ і҆ꙋде́ѡмъ ра́доватисѧ: |
| 28εἰ ἔρρωσθε, εἴη ἂν ὡς βουλόμεθα· καὶ αὐτοὶ δὲ ὑγιαίνομεν. | 28а҆́ще здра́вствꙋете, да бꙋ́детъ ꙗ҆́коже хо́щемъ, и҆ са́ми здра́вствꙋемъ: |
| 29ἐνεφάνισεν ἡμῖν Μενέλαος βούλεσθαι κατελθόντας ὑμᾶς γίνεσθαι πρὸς τοῖς ἰδίοις. | 29и҆з̾ѧвѝ на́мъ менела́й, ꙗ҆́кѡ хо́щете ѿше́дше бы́ти съ ва́шими: |
| 30τοῖς οὖν καταπορευομένοις μέχρι τριακάδος Ξανθικοῦ ὑπάρξει δεξιὰ μετὰ τῆς ἀδείας | 30приходѧ́щымъ ᲂу҆́бѡ да́же до днѐ тридесѧ́тагѡ мцⷭ҇а занѳі́ка, дади́мъ десни́цꙋ без̾ ѡ҆пасе́нїѧ: |
| 31χρῆσθαι τοὺς Ιουδαίους τοῖς ἑαυτῶν δαπανήμασιν καὶ νόμοις, καθὰ καὶ τὸ πρότερον, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν κατ᾿ οὐδένα τρόπον παρενοχληθήσεται περὶ τῶν ἠγνοημένων. | 31є҆́же ᲂу҆потреблѧ́ти і҆ꙋде́ѡмъ свои́хъ бра́шенъ и҆ зако́нѡвъ, ꙗ҆́коже и҆ пре́жде, и҆ ни є҆ди́нъ и҆̀мъ ни по є҆ди́номꙋ ѡ҆́бразꙋ стꙋжи́ти и҆́мать ѡ҆ содѣ́ѧнныхъ въ невѣ́дѣнїи: |
| 32πέπομφα δὲ καὶ τὸν Μενέλαον παρακαλέσοντα ὑμᾶς. | 32посла́хомъ же и҆ менела́а и҆мꙋ́щаго ᲂу҆тѣ́шити ва́съ: |
| 33ἔρρωσθε. ἔτους ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ ὀγδόου, Ξανθικοῦ πεντεκαιδεκάτῃ. | 33здра́вствꙋйте. Лѣ́та сто̀ четы́редесѧть ѻ҆сма́гѡ, ѯанѳі́ка( мцⷭ҇а) , пѧтагѡна́десѧть днѐ. |
| 34Ἔπεμψαν δὲ καὶ οἱ Ῥωμαῖοι πρὸς αὐτοὺς ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως Κόιντος Μέμμιος, Τίτος Μάνιος, πρεσβῦται Ῥωμαίων, τῷ δήμῳ τῶν Ιουδαίων χαίρειν. | 34Посла́ша же и҆ ри́млѧне къ ни̑мъ посла́нїе и҆мѣ́ющее сїѧ̑: кві́нтъ ме́ммїй и҆ ті́тъ ма́нлїй, старѣ̑йшины ри́мстїи, лю́демъ і҆ꙋдє́йскимъ ра́доватисѧ: |
| 35ὑπὲρ ὧν Λυσίας ὁ συγγενὴς τοῦ βασιλέως συνεχώρησεν ὑμῖν, καὶ ἡμεῖς συνευδοκοῦμεν. | 35ѡ҆ ни́хже лѷсі́а сро́дникъ царе́въ соизво́ли ва́мъ, и҆ мы̀ соблаговолѧ́емъ: |
| 36ἃ δὲ ἔκρινεν προσανενεχθῆναι τῷ βασιλεῖ, πέμψατέ τινα παραχρῆμα ἐπισκεψάμενοι περὶ τούτων, ἵνα ἐκθῶμεν ὡς καθήκει ὑμῖν· ἡμεῖς γὰρ προσάγομεν πρὸς Ἀντιόχειαν. | 36а҆ ꙗ҆̀же сꙋдѝ предложи́ти царю̀, скорѣ́е посли́те кого̀ созира́юще ѡ҆ си́хъ, да ᲂу҆ста́витъ, ꙗ҆́коже подоба́етъ ва́мъ, мы́ бо и҆́демъ ко а҆нтїохі́и: |
| 37διὸ σπεύσατε καὶ πέμψατέ τινας, ὅπως καὶ ἡμεῖς ἐπιγνῶμεν ὁποίας ἐστὲ γνώμης. | 37сегѡ̀ ра́ди ᲂу҆скори́те и҆ посли́те нѣ́кїихъ, да и҆ мы̀ ᲂу҆вѣ́мы, ко́еѧ є҆стѐ мы́сли: |
| 38ὑγιαίνετε. ἔτους ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ ὀγδόου, Ξανθικοῦ πεντεκαιδεκάτῃ. | 38здра́вствꙋйте. Лѣ́та сто̀ четы́редесѧть ѻ҆сма́гѡ, пѧтагѡна́десѧть днѐ( мцⷭ҇а) ѯанѳі́ка. |