Language: Greek

ἐπίσταμαι

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἐπίστᾰμαι
I ἐπίστᾰμαι (impf. ἠπιστάμην - эп. ἐπιστάμην, fut. ἐπιστήσομαι, aor. ἠπιστήθην)
1) уметь, мочь, быть в состоянии (χερσὶν δαίδαλα πάντα τεύχειν Hom.): ὅστις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν Hom. всякий, кто умеет говорить со здравым смыслом (разумно); ἐπιστάμενος πολεμίζειν Hom. искусный в сражениях; ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται Soph. всякий разумный человек;
2) быть опытным, искусным, хорошо знать (ἔργα περικαλλέα Hom.; τὴν τέχνην Her., κιθαρίζειν Arph.): Συριστὶ ἐ. Xen. владеть сирийским языком;
3) знать наизусть (ταῦτα τὰ ἔπη Xen.; μύθους τοὺς Αἰσώπου Plat.);
4) думать, полагать: ἐπιστάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι Her. думая, что это невозможно;
5) (твердо, доподлинно, действительно) знать (τι Soph., Eur., Plat., Arst. и περί τινος Thuc.): ἐπίσταμαι ἀρτίως μαθών, ὅτι … Soph. теперь-то я ясно вижу, что …; ἀνηρ καθ᾽ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὤν, ἐπίστασο Soph. знай, что для нас ты - благородный муж;
6) знать, быть знакомым (τινα Eur.): Ἀρίγνωτον οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἐπίσταται Arph. нет никого, кто не знал бы Аригнота - См тж. ἐπιστάμενος.


II
ἐπίσταμαι ион. (= ἐφίσταμαι) med. к ἐφίστημι.

Lemma ἐπίσταμαι

Wordforms and parallel words:

ἐπιστάμενος 1 знающий (1) вѣ́дый (1)

Concordance: