τέρᾰς, ᾰτος, эп. αος, ион. εος τό (
pl. τέρατα -
эп. τέρᾰᾱ,
ион. τέρεα)
1) знамение, чудесная примета, предвестник (ἢ πολέμοιο ἢ καὶ χειμῶνος
Hom.; τέρατα καὶ σημεῖα
NT; σεισμὸς ἐν τῇ Σκυθικῇ τ. νενόμισται
Her.);
2) чудовище: Ἃιδου ἀπρόσμαχον τ.
Soph. = Κέρβερος; οὔρειον τ.
Eur. = Σφῖγξ;
3) диковина, диво,
тж. небылица, нелепость (τ. λέγειν
Plat.);
4) урод(ец)
или уродство
Plat.,
Aeschin.,
Arst.