Τάφος

Τάφος (ᾰ) ἡ Тафос (остров между Левкадой и зап. побережьем Акарнании) Hom.

I τάφος (ᾰ) ὁ [θάπτω]
1) реже pl. похороны, погребение (τιμᾶν τάφῳ τινά Aesch.; ὁ τ. ἐγένετο ἐν τῷ χειμῶνι Thuc.): δαινύναι τάφον Hom. справлять погребальный пир;
2) тж. pl. место погребения, гробница, могила (τάφον καὶ σῆμα ποιῆσαί τινος Hes.; τάφοι πατρώϊοι Hom.; τ. πετραῖος Soph. и λάϊνος Eur.; ὀβελίσκοι περὶ τὸν τάφον Arst.): τάφοι κεκονιαμένοι NT см. κονιάω.

II
τάφος, (εος) (ᾰ) τό [τέθηπα] изумление, удивление Hom., HH.