I τάφος (ᾰ) ὁ [θάπτω]
1) реже pl. похороны, погребение (τιμᾶν τάφῳ τινά
Aesch.; ὁ τ. ἐγένετο ἐν τῷ χειμῶνι
Thuc.): δαινύναι τάφον
Hom. справлять погребальный пир;
2) тж. pl. место погребения, гробница, могила (τάφον καὶ σῆμα ποιῆσαί τινος
Hes.; τάφοι πατρώϊοι
Hom.; τ. πετραῖος
Soph. и λάϊνος
Eur.; ὀβελίσκοι περὶ τὸν τάφον
Arst.): τάφοι κεκονιαμένοι
NT см. κονιάω.
II τάφος, (
εος) (ᾰ) τό [τέθηπα] изумление, удивление
Hom.,
HH.