Пла́чь і҆еремі́евъ 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Πῶς ἐγνόφωσεν ἐν ὀργῇ αὐτοῦ κύριος τὴν θυγατέρα Σιων; κατέρριψεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς γῆν δόξασμα Ισραηλ καὶ οὐκ ἐμνήσθη ὑποποδίου ποδῶν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ. | 1А҆́лефъ. Ка́кѡ ѡ҆мрачѝ во гнѣ́вѣ свое́мъ гдⷭ҇ь дще́рь сїѡ́ню: све́рже съ небесѐ на зе́млю сла́вꙋ і҆и҃левꙋ, и҆ не помѧнꙋ̀ подно́жїѧ ногꙋ̀ своє́ю въ де́нь гнѣ́ва и҆ ꙗ҆́рости своеѧ̀. |
| 2Κατεπόντισεν κύριος οὐ φεισάμενος πάντα τὰ ὡραῖα Ιακωβ, καθεῖλεν ἐν θυμῷ αὐτοῦ τὰ ὀχυρώματα τῆς θυγατρὸς Ιουδα, ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν, ἐβεβήλωσεν βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντας αὐτῆς. | 2Бе́ѳъ. Погрꙋзѝ гдⷭ҇ь и҆ не пощадѣ̀: всѧ̑ кра̑снаѧ і҆а̑кѡвлѧ разорѝ ꙗ҆́ростїю свое́ю, тверды́ни дще́ре і҆ꙋ́дины и҆зве́рже на зе́млю, ѡ҆сквернѝ царѧ̀ є҆ѧ̀ и҆ кнѧ̑зи є҆ѧ̀, |
| 3Συνέκλασεν ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτοῦ πᾶν κέρας Ισραηλ, ἀπέστρεψεν ὀπίσω δεξιὰν αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἀνῆψεν ἐν Ιακωβ ὡς πῦρ φλόγα, καὶ κατέφαγεν πάντα τὰ κύκλῳ. | 3Гі́мель. сокрꙋшѝ во гнѣ́вѣ ꙗ҆́рости своеѧ̀ ве́сь ро́гъ і҆и҃левъ, ѡ҆братѝ вспѧ́ть десни́цꙋ є҆гѡ̀ ѿ лица̀ врага̀, разжжѐ во і҆а́кѡвѣ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь пла́мы, и҆ потребѝ всѧ̑ ѡ҆́крестъ, |
| 4Ἐνέτεινεν τόξον αὐτοῦ ὡς ἐχθρός, ἐστερέωσεν δεξιὰν αὐτοῦ ὡς ὑπεναντίος καὶ ἀπέκτεινεν πάντα τὰ ἐπιθυμήματα ὀφθαλμῶν μου ἐν σκηνῇ θυγατρὸς Σιων, ἐξέχεεν ὡς πῦρ τὸν θυμὸν αὐτοῦ. | 4Да́леѳъ. напрѧжѐ лꙋ́къ сво́й ꙗ҆́кѡ ра́тникъ проти́вный, ᲂу҆твердѝ десни́цꙋ свою̀ ꙗ҆́кѡ сꙋпоста̑тъ и҆ и҆збѝ всѧ̑ кра̑снаѧ ѻ҆́чїю моє́ю во селе́нїихъ дще́ре сїѡ́ни, и҆злїѧ̀ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь ꙗ҆́рость свою̀. |
| 5Ἐγενήθη κύριος ὡς ἐχθρός, κατεπόντισεν Ισραηλ, κατεπόντισεν πάσας τὰς βάρεις αὐτῆς, διέφθειρεν τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ καὶ ἐπλήθυνεν τῇ θυγατρὶ Ιουδα ταπεινουμένην καὶ τεταπεινωμένην. | 5Гѐ. Бы́сть гдⷭ҇ь а҆́ки вра́гъ, погрꙋзѝ і҆и҃лѧ, погрꙋзѝ всѧ̑ до́мы є҆гѡ̀, разсы́па всѧ̑ стѣ́ны є҆гѡ̀ и҆ ᲂу҆мно́жи дще́ри і҆ꙋ́динѣ смире́на и҆ смире́нꙋ, |
| 6Καὶ διεπέτασεν ὡς ἄμπελον τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτὴν αὐτοῦ· ἐπελάθετο κύριος ὃ ἐποίησεν ἐν Σιων ἑορτῆς καὶ σαββάτου καὶ παρώξυνεν ἐμβριμήματι ὀργῆς αὐτοῦ βασιλέα καὶ ἱερέα καὶ ἄρχοντα. | 6Ва́ѵъ. и҆ разве́рзе а҆́ки вїногра́дъ селе́нїе своѐ, разсы́па пра́здники є҆гѡ̀: забы̀ гдⷭ҇ь, ꙗ҆̀же сотворѝ въ сїѡ́нѣ пра́здники и҆ сꙋббѡ̑ты, и҆ ѡ҆ѕло́би преще́нїемъ гнѣ́ва своегѡ̀ царѧ̀ и҆ кнѧ́зѧ и҆ жерца̀. |
| 7Ἀπώσατο κύριος θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρὶ ἐχθροῦ τεῖχος βάρεων αὐτῆς· φωνὴν ἔδωκαν ἐν οἴκῳ κυρίου ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς. | 7За́їнъ. Ѿри́нꙋ гдⷭ҇ь же́ртвенникъ сво́й, ѿтрѧсѐ ст҃ы́ню свою̀, сокрꙋшѝ рꙋко́ю вра́жїею стѣ́нꙋ забра́лѡвъ є҆гѡ̀: гла́съ да́ша въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни ꙗ҆́кѡ въ де́нь пра́здника. |
| 8Καὶ ἐπέστρεψεν κύριος τοῦ διαφθεῖραι τεῖχος θυγατρὸς Σιων· ἐξέτεινεν μέτρον, οὐκ ἀπέστρεψεν χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ καταπατήματος, καὶ ἐπένθησεν τὸ προτείχισμα, καὶ τεῖχος ὁμοθυμαδὸν ἠσθένησεν. | 8И҆́ѳъ. Ѡ҆брати́сѧ гдⷭ҇ь разсы́пати стѣ́нꙋ дще́ре сїѡ́ни: протѧжѐ мѣ́рꙋ, не ѿвратѝ рꙋкѝ своеѧ̀ ѿ попра́нїѧ: и҆ сѣ́това предгра́дїе, и҆ ѡ҆гра́да вкꙋ́пѣ и҆знемо́же. |
| 9Ἐνεπάγησαν εἰς γῆν πύλαι αὐτῆς, ἀπώλεσεν καὶ συνέτριψεν μοχλοὺς αὐτῆς· βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντας αὐτῆς ἐν τοῖς ἔθνεσιν· οὐκ ἔστιν νόμος, καί γε προφῆται αὐτῆς οὐκ εἶδον ὅρασιν παρὰ κυρίου. | 9Те́ѳъ. Врасто́ша въ зе́млю врата̀ є҆ѧ̀, погꙋбѝ и҆ сокрꙋшѝ верєѝ є҆ѧ̀, царѧ̀ є҆ѧ̀ и҆ кнѧ̑зи є҆ѧ̀ во ꙗ҆зы́цѣхъ, нѣ́сть зако́на, и҆ проро́цы є҆ѧ̀ не ви́дѣша видѣ́нїѧ ѿ гдⷭ҇а. |
| 10Ἐκάθισαν εἰς τὴν γῆν, ἐσιώπησαν πρεσβύτεροι θυγατρὸς Σιων, ἀνεβίβασαν χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, περιεζώσαντο σάκκους, κατήγαγον εἰς γῆν ἀρχηγοὺς παρθένους ἐν Ιερουσαλημ. | 10І҆ѡ́дъ. Сѣдо́ша на землѝ, ᲂу҆молко́ша старѣ̑йшины дще́ре сїѡ́ни, посы́паша пе́рсть на главы̑ своѧ̑, препоѧ́сашасѧ во врє́тища, низведо́ша въ зе́млю старѣ́йшинъ дѣ́въ і҆ерⷭ҇ли́мскихъ. |
| 11Ἐξέλιπον ἐν δάκρυσιν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐξεχύθη εἰς γῆν ἡ δόξα μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου ἐν τῷ ἐκλιπεῖν νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐν πλατείαις πόλεως. | 11Ка́фъ. Ѡ҆скꙋдѣ́ша ѻ҆́чи моѝ въ слеза́хъ, смꙋти́сѧ се́рдце моѐ, и҆злїѧ́сѧ на зе́млю сла́ва моѧ̀ ѡ҆ сокрꙋше́нїи дще́ре люді́й мои́хъ, внегда̀ ѡ҆скꙋдѣ̀ младе́нецъ и҆ ссꙋ́щїй на сто́гнахъ гра́дскихъ. |
| 12Ταῖς μητράσιν αὐτῶν εἶπαν Ποῦ σῖτος καὶ οἶνος; ἐν τῷ ἐκλύεσθαι αὐτοὺς ὡς τραυματίας ἐν πλατείαις πόλεως, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι ψυχὰς αὐτῶν εἰς κόλπον μητέρων αὐτῶν. | 12Ла́медъ. Ма́теремъ свои̑мъ реко́ша: гдѣ̀ пшени́ца и҆ вїно̀; внегда̀ разсла́блєнымъ бы́ти и҆̀мъ, ꙗ҆́кѡ ꙗ҆́звєнымъ на сто́гнахъ гра́дскихъ, є҆гда̀ и҆злива́хꙋсѧ дꙋ́ши и҆́хъ въ ло́но ма́терей и҆́хъ. |
| 13Τί μαρτυρήσω σοι ἢ τί ὁμοιώσω σοι, θύγατερ Ιερουσαλημ; τίς σώσει σε καὶ παρακαλέσει σε, παρθένος θύγατερ Σιων; ὅτι ἐμεγαλύνθη ποτήριον συντριβῆς σου· τίς ἰάσεταί σε; | 13Ме́мъ. Что́ ти засвидѣ́тельствꙋю; и҆лѝ что̀ ᲂу҆подо́блю тебѣ̀, дщѝ і҆ерⷭ҇ли́млѧ; кто́ тѧ спасе́тъ и҆ кто́ тѧ ᲂу҆тѣ́шитъ, дѣви́це, дщѝ сїѡ́нѧ; ꙗ҆́кѡ возвели́чисѧ ча́ша сокрꙋше́нїѧ твоегѡ̀, кто́ тѧ и҆сцѣли́тъ; |
| 14Προφῆταί σου εἴδοσάν σοι μάταια καὶ ἀφροσύνην καὶ οὐκ ἀπεκάλυψαν ἐπὶ τὴν ἀδικίαν σου τοῦ ἐπιστρέψαι αἰχμαλωσίαν σου καὶ εἴδοσάν σοι λήμματα μάταια καὶ ἐξώσματα. | 14Нꙋ́нъ. Проро́цы твоѝ ви́дѣша тебѣ̀ сꙋ́єтнаѧ и҆ безꙋ́мїе и҆ не ѿкры́ша ѡ҆ непра́вдѣ твое́й, є҆́же возврати́ти плѣне́нїе твоѐ, и҆ ви́дѣша тебѣ̀ словеса̀ сꙋ́єтнаѧ и҆ и҆зриновє́нїѧ. |
| 15Ἐκρότησαν ἐπὶ σὲ χεῖρας πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐσύρισαν καὶ ἐκίνησαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐπὶ τὴν θυγατέρα Ιερουσαλημ Ἦ αὕτη ἡ πόλις, ἣν ἐροῦσιν Στέφανος δόξης, εὐφροσύνη πάσης τῆς γῆς; | 15Са́мехъ. Восплеска́ша рꙋка́ма ѡ҆ тебѣ̀ всѝ минꙋ́ющїи пꙋте́мъ, позвизда́ша и҆ покива́ша главо́ю свое́ю ѡ҆ дще́ри і҆ерⷭ҇ли́мли, рекꙋ́ще: се́й ли гра́дъ, вѣне́цъ сла́вы, весе́лїе всеѧ̀ землѝ; |
| 16Διήνοιξαν ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὀδόντας, εἶπαν Κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτήν, εἴδομεν. | 16А҆́їнъ. Ѿверзо́ша на тѧ̀ ᲂу҆ста̀ своѧ̑ всѝ вразѝ твоѝ, позвизда́ша и҆ поскрежета́ша зꙋбы̀ свои́ми и҆ рѣ́ша: поглоти́мъ ю҆̀: ѻ҆ба́че се́й де́нь, є҆го́же ча́ѧхомъ, ѡ҆брѣто́хомъ є҆го̀, ви́дѣхомъ. |
| 17Ἐποίησεν κύριος ἃ ἐνεθυμήθη, συνετέλεσεν ῥήματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, καθεῖλεν καὶ οὐκ ἐφείσατο, καὶ ηὔφρανεν ἐπὶ σὲ ἐχθρόν, ὕψωσεν κέρας θλίβοντός σε. | 17Фѝ. Сотворѝ гдⷭ҇ь, ꙗ҆̀же помы́сли, сконча̀ словеса̀ своѧ̑, ꙗ҆̀же заповѣ́да ѿ дні́й пе́рвыхъ: разорѝ и҆ не пощадѣ̀, и҆ возвеселѝ ѡ҆ тебѣ̀ врага̀, вознесѐ ро́гъ стꙋжа́ющагѡ тѝ. |
| 18Ἐβόησεν καρδία αὐτῶν πρὸς κύριον Τείχη Σιων, καταγάγετε ὡς χειμάρρους δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός· μὴ δῷς ἔκνηψιν σεαυτῇ, μὴ σιωπήσαιτο, θύγατερ, ὁ ὀφθαλμός σου. | 18Ца́ди. Возопѝ се́рдце и҆́хъ ко гдⷭ҇ꙋ, стѣ́ны дще́ре сїѡ́ни да и҆злїю́тъ ꙗ҆́коже водоте́ча сле́зы де́нь и҆ но́щь: не да́ждь поко́ѧ себѣ̀, и҆ да не ᲂу҆мо́лкнетъ зѣ́ница ѻ҆́чїю твоє́ю. |
| 19Ἀνάστα ἀγαλλίασαι ἐν νυκτὶ εἰς ἀρχὰς φυλακῆς σου, ἔκχεον ὡς ὕδωρ καρδίαν σου ἀπέναντι προσώπου κυρίου, ἆρον πρὸς αὐτὸν χεῖράς σου περὶ ψυχῆς νηπίων σου τῶν ἐκλυομένων λιμῷ ἐπ᾿ ἀρχῆς πασῶν ἐξόδων. | 19Кѡ́фъ. Воста́ни, поꙋчи́сѧ въ нощѝ въ нача́лѣ стражбы̀ твоеѧ̀, пролі́й ꙗ҆́кѡ во́дꙋ се́рдце твоѐ пред̾ лице́мъ гдⷭ҇нимъ, воздви́гни къ немꙋ̀ рꙋ́цѣ твоѝ ѡ҆ дꙋша́хъ младе́нєцъ твои́хъ, разсла́бленыхъ гла́домъ въ нача́лѣ всѣ́хъ и҆схо́дѡвъ. |
| 20Ἰδέ, κύριε, καὶ ἐπίβλεψον τίνι ἐπεφύλλισας οὕτως· εἰ φάγονται γυναῖκες καρπὸν κοιλίας αὐτῶν; ἐπιφυλλίδα ἐποίησεν μάγειρος· φονευθήσονται νήπια θηλάζοντα μαστούς; ἀποκτενεῖς ἐν ἁγιάσματι κυρίου ἱερέα καὶ προφήτην; | 20Ре́шъ. Ви́ждь, гдⷭ҇и, и҆ при́зри, кого̀ є҆сѝ ѡ҆треби́лъ си́це; є҆да̀ снѣдѧ́тъ жєны̀ пло́дъ ᲂу҆тро́бы своеѧ̀; ѡ҆требле́нїе сотворѝ по́варъ, и҆збїю́тъ ли младе́нцєвъ ссꙋ́щихъ сосцы̀; ᲂу҆бїе́ши ли во ст҃ы́ни гдⷭ҇ни жерца̀ и҆ проро́ка; |
| 21Ἐκοιμήθησαν εἰς τὴν ἔξοδον παιδάριον καὶ πρεσβύτης· παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ· ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἀπέκτεινας, ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς σου ἐμαγείρευσας, οὐκ ἐφείσω. | 21Ши́нъ. Оу҆спо́ша на и҆схо́дищихъ ѻ҆́трокъ и҆ ста́рецъ: дѣви̑цы моѧ̑ и҆ ю҆́нѡты моѝ ѿидо́ша въ плѣ́нъ, мече́мъ и҆ гла́домъ и҆зби́лъ є҆сѝ, въ де́нь гнѣ́ва твоегѡ̀ свари́лъ є҆сѝ, не пощадѣ́лъ. |
| 22Ἐκάλεσεν ἡμέραν ἑορτῆς παροικίας μου κυκλόθεν, καὶ οὐκ ἐγένοντο ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς κυρίου ἀνασῳζόμενος καὶ καταλελειμμένος, ὡς ἐπεκράτησα καὶ ἐπλήθυνα ἐχθρούς μου πάντας. | 22Ѳа́ѵъ. Призва́лъ є҆сѝ ꙗ҆́кѡ де́нь пра́здника пришє́льствїѧ моѧ̑ ѡ҆́крестъ, и҆ не бы́сть въ де́нь гнѣ́ва гдⷭ҇нѧ ᲂу҆цѣлѣ́вый и҆ ѡ҆ста́выйсѧ, ꙗ҆́кѡ сотвори́хъ возмощѝ и҆ ᲂу҆мно́жихъ врагѝ моѧ̑ всѧ̑. |