А҆ввакꙋ́мъ 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐπὶ τῆς φυλακῆς μου στήσομαι καὶ ἐπιβήσομαι ἐπὶ πέτραν καὶ ἀποσκοπεύσω τοῦ ἰδεῖν τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ καὶ τί ἀποκριθῶ ἐπὶ τὸν ἔλεγχόν μου. | 1На стра́жи мое́й ста́нꙋ, и҆ взы́дꙋ на ка́мень, и҆ посмотрю̀ є҆́же ви́дѣти, что̀ возгл҃етъ во мнѣ̀ и҆ что̀ ѿвѣща́ю на ѡ҆бличе́нїе моѐ. |
| 2καὶ ἀπεκρίθη πρός με κύριος καὶ εἶπεν Γράψον ὅρασιν καὶ σαφῶς ἐπὶ πυξίον, ὅπως διώκῃ ὁ ἀναγινώσκων αὐτά. | 2И҆ ѿвѣща̀ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀ и҆ речѐ: впишѝ видѣ́нїе, и҆ ꙗ҆́вѣ на дскѣ̀, ꙗ҆́кѡ да пости́гнетъ чита́ѧй ѧ҆̀. |
| 3διότι ἔτι ὅρασις εἰς καιρὸν καὶ ἀνατελεῖ εἰς πέρας καὶ οὐκ εἰς κενόν· ἐὰν ὑστερήσῃ, ὑπόμεινον αὐτόν, ὅτι ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ μὴ χρονίσῃ. | 3Занѐ є҆щѐ видѣ́нїе на вре́мѧ, и҆ просїѧ́етъ въ коне́цъ, а҆ не вотщѐ: а҆́ще ᲂу҆ме́длитъ, потерпѝ є҆мꙋ̀, ꙗ҆́кѡ и҆ды́й прїи́детъ и҆ не ᲂу҆ме́длитъ. |
| 4ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. | 4А҆́ще ᲂу҆сꙋмни́тсѧ, не бл҃говоли́тъ дш҃а̀ моѧ̀ въ не́мъ: првⷣникъ же( мо́й) ѿ вѣ́ры жи́въ бꙋ́детъ. |
| 5ὁ δὲ κατοινωμένος καὶ καταφρονητὴς ἀνὴρ ἀλάζων οὐδὲν μὴ περάνῃ, ὃς ἐπλάτυνεν καθὼς ὁ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ οὗτος ὡς θάνατος οὐκ ἐμπιπλάμενος καὶ ἐπισυνάξει ἐπ᾿ αὐτὸν πάντα τὰ ἔθνη καὶ εἰσδέξεται πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς λαούς. | 5Презо́рливый же и҆ ѡ҆би́дливый мꙋ́жъ и҆ велича́вый ничесо́же сконча́етъ: и҆́же разширѝ а҆́ки а҆́дъ дꙋ́шꙋ свою̀, и҆ се́й ꙗ҆́кѡ сме́рть ненасыще́нъ: и҆ собере́тъ къ себѣ̀ всѧ̑ ꙗ҆зы́ки и҆ прїи́метъ къ себѣ̀ всѧ̑ лю́ди. |
| 6οὐχὶ ταῦτα πάντα παραβολὴν κατ᾿ αὐτοῦ λήμψονται καὶ πρόβλημα εἰς διήγησιν αὐτοῦ; καὶ ἐροῦσιν Οὐαὶ ὁ πληθύνων ἑαυτῷ τὰ οὐκ ὄντα αὐτοῦ– ἕως τίνος;– καὶ βαρύνων τὸν κλοιὸν αὐτοῦ στιβαρῶς. | 6Не сїѧ̑ ли всѧ̑ на него̀ при́тчꙋ прїи́мꙋтъ и҆ гада́нїе въ по́вѣсть є҆гѡ̀; и҆ рекꙋ́тъ: го́ре ᲂу҆множа́ющемꙋ себѣ̀ не сꙋ̑щаѧ є҆гѡ̀, доко́лѣ; и҆ ѡ҆тѧгча́ющемꙋ ᲂу҆́зꙋ свою̀ тѧ́жцѣ. |
| 7ὅτι ἐξαίφνης ἀναστήσονται δάκνοντες αὐτόν, καὶ ἐκνήψουσιν οἱ ἐπίβουλοί σου, καὶ ἔσῃ εἰς διαρπαγὴν αὐτοῖς. | 7Ꙗ҆́кѡ внеза́пꙋ воста́нꙋтъ ᲂу҆грыза́ющїи є҆го̀, и҆ ѡ҆бодрѧ́тсѧ навѣ̑тницы твоѝ, и҆ бꙋ́деши въ разграбле́нїе и҆̀мъ. |
| 8διότι σὺ ἐσκύλευσας ἔθνη πολλά, σκυλεύσουσίν σε πάντες οἱ ὑπολελειμμένοι λαοὶ δι᾿ αἵματα ἀνθρώπων καὶ ἀσεβείας γῆς καὶ πόλεως καὶ πάντων τῶν κατοικούντων αὐτήν.– | 8Поне́же ты̀ плѣни́лъ є҆сѝ страны̑ мнѡ́ги, плѣнѧ́тъ тѧ̀ всѝ ѡ҆ста́вшїи лю́дїе кро́ве ра́ди человѣ́чи и҆ нече́стїѧ землѝ и҆ гра́да и҆ всѣ́хъ живꙋ́щихъ на не́й. |
| 9ὦ ὁ πλεονεκτῶν πλεονεξίαν κακὴν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ τοῦ τάξαι εἰς ὕψος νοσσιὰν αὐτοῦ τοῦ ἐκσπασθῆναι ἐκ χειρὸς κακῶν. | 9Го́ре лихои́мствꙋющымъ лихои́мство ѕло́е до́мꙋ своемꙋ̀, є҆́же ᲂу҆чини́ти на высотѣ̀ гнѣздо̀ своѐ, є҆́же и҆сто́ргнꙋти ѿ рꙋкѝ ѕлы́хъ. |
| 10ἐβουλεύσω αἰσχύνην τῷ οἴκῳ σου, συνεπέρανας λαοὺς πολλούς, καὶ ἐξήμαρτεν ἡ ψυχή σου· | 10Оу҆мы́слилъ є҆сѝ стыдѣ́нїе до́мꙋ своемꙋ̀, сконча́лъ є҆сѝ лю́ди мнѡ́ги, и҆ согрѣшѝ дꙋша̀ твоѧ̀. |
| 11διότι λίθος ἐκ τοίχου βοήσεται, καὶ κάνθαρος ἐκ ξύλου φθέγξεται αὐτά.– | 11Занѐ ка́мень и҆з̾ стѣны̀ возопїе́тъ, и҆ хрꙋ́щь ѿ дре́ва возглаго́летъ сїѧ̑: |
| 12οὐαὶ ὁ οἰκοδομῶν πόλιν ἐν αἵμασιν καὶ ἑτοιμάζων πόλιν ἐν ἀδικίαις. | 12ᲂу҆̀, лю́тѣ созида́ющемꙋ гра́дъ кровьмѝ и҆ ᲂу҆готовлѧ́ющемꙋ гра́дъ непра́вдами. |
| 13οὐ ταῦτά ἐστιν παρὰ κυρίου παντοκράτορος; καὶ ἐξέλιπον λαοὶ ἱκανοὶ ἐν πυρί, καὶ ἔθνη πολλὰ ὠλιγοψύχησαν. | 13Не сїѧ̑ ли сꙋ́ть ѿ гдⷭ҇а вседержи́телѧ; и҆ ѡ҆скꙋдѣ́ша лю́дїе мно́зи ѻ҆гне́мъ, и҆ ꙗ҆зы́цы мно́зи и҆знемого́ша: |
| 14ὅτι πλησθήσεται ἡ γῆ τοῦ γνῶναι τὴν δόξαν κυρίου, ὡς ὕδωρ κατακαλύψει αὐτούς.– | 14ꙗ҆́кѡ напо́лнитсѧ всѧ̀ землѧ̀ вѣ́дѣнїѧ сла́вы гдⷭ҇ни, ꙗ҆́коже вода̀ мно́га въ мо́ри покры́етъ ѧ҆̀. |
| 15ὦ ὁ ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπῇ θολερᾷ καὶ μεθύσκων, ὅπως ἐπιβλέπῃ ἐπὶ τὰ σπήλαια αὐτῶν. | 15Го́ре напаѧ́ющемꙋ по́дрꙋга своего̀ развраще́нїемъ мꙋ́тнымъ, и҆ ᲂу҆поѧва́ющемꙋ, ꙗ҆́кѡ да взира́етъ къ пеще́рамъ и҆́хъ. |
| 16πλησμονὴν ἀτιμίας ἐκ δόξης πίε καὶ σὺ καὶ διασαλεύθητι καὶ σείσθητι· ἐκύκλωσεν ἐπὶ σὲ ποτήριον δεξιᾶς κυρίου, καὶ συνήχθη ἀτιμία ἐπὶ τὴν δόξαν σου. | 16Сы́тость безче́стїѧ ѿ сла́вы и҆спі́й и҆ ты̀: се́рдце, поколе́блисѧ и҆ сотрѧсни́сѧ: ѡ҆бы́де ѡ҆ тебѣ̀ ча́ша десни́цы гдⷭ҇ни, и҆ собра́сѧ безче́стїе на главꙋ̀ твою̀. |
| 17διότι ἀσέβεια τοῦ Λιβάνου καλύψει σε, καὶ ταλαιπωρία θηρίων πτοήσει σε διὰ αἵματα ἀνθρώπων καὶ ἀσεβείας γῆς καὶ πόλεως καὶ πάντων τῶν κατοικούντων αὐτήν.– | 17Зане́же нече́стїе лїва́ново покры́етъ тѧ̀, и҆ стра́сть ѕвѣре́й престраши́тъ тѧ̀, кро́ве ра́ди человѣ́чи и҆ нече́стїѧ землѝ и҆ гра́да и҆ всѣ́хъ живꙋ́щихъ на не́й. |
| 18Τί ὠφελεῖ γλυπτόν, ὅτι ἔγλυψαν αὐτό; ἔπλασαν αὐτὸ χώνευμα, φαντασίαν ψευδῆ, ὅτι πέποιθεν ὁ πλάσας ἐπὶ τὸ πλάσμα αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι εἴδωλα κωφά. | 18Что̀ по́льзꙋетъ и҆зва́ѧное, ꙗ҆́кѡ и҆зваѧ́ша є҆̀; созда́ша слїѧ́нїе, мечта́нїе ло́жное, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆пова̀ созда́вый на созда́нїе своѐ, сотвори́ти кꙋмі́ры нѣмы̑ѧ. |
| 19οὐαὶ ὁ λέγων τῷ ξύλῳ Ἔκνηψον ἐξεγέρθητι, καὶ τῷ λίθῳ Ὑψώθητι· καὶ αὐτό ἐστιν φαντασία, τοῦτο δέ ἐστιν ἔλασμα χρυσίου καὶ ἀργυρίου, καὶ πᾶν πνεῦμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. | 19Оу҆̀, лю́тѣ глаго́лющемꙋ ко дре́вꙋ: ѡ҆бодри́сѧ, воста́ни: и҆ ка́менїю: возвы́сисѧ: и҆ то̀ є҆́сть мечта́нїе, и҆ сїѐ є҆́сть скова́нїе зла́та и҆ сребра̀, и҆ всѧ́кагѡ дꙋ́ха нѣ́сть въ не́мъ. |
| 20ὁ δὲ κύριος ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ· εὐλαβείσθω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ. | 20Гдⷭ҇ь же во хра́мѣ ст҃ѣ́мъ свое́мъ: да ᲂу҆бои́тсѧ ѿ лица̀ є҆гѡ̀ всѧ̀ землѧ̀. |