Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἐνάλιος
ἐν-άλιος, эп.-дор.
εἰνάλιος 3 и
2 (ᾰ)
1) морской (κορῶναι Hom.; ἄκατος Pind.; πόροι Aesch.; θεός Soph., Eur.; νῆσοι, ζῷα Arst.): εἰνάλιοι πόνοι Pind., Theocr. труды рыбаков; ἐ. λεώς Soph. мореплаватели, моряки; πόντου ἐναλία φύσις Soph. и τὸ τῶν ἐναλίων γένος Plut. = ἰχθύες;
2) приморский (χθών Eur.; δίαιται Plut.).