Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
προσεπιτίθημι
προσ-επιτίθημι (τῐ) (fut. προσεπιθήσω, aor. προσεπέθηκα)
1) накладывать, накрывать (ἄκρου προσεπιτεθέντος γίνεται οἷον πῶμα Arst.);
2) налагать (δίκην τισὶ ὡς προδόταις Polyb.);
3) прибавлять, добавлять (λόγον τινά Arst.).