πρόσφατος

προσ-φάτως недавно Polyb., NT.

πρόσ-φᾰτος 2
1) свежий (νεκρός Her.; ζῷα Diod.; καρποί Arst.; χιών Polyb.; ὕδωρ Plut.): τῆς ὀργῆς οὔσης προσφάτου Lys. когда гнев еще не остыл;
2) недавний, новый (δίκαι Aesch.; ἐπιστολαί Soph.; μάρτυρες Arst.; ὁδός NT);
3) молодой, неопытный (π. καὶ καινός τινι Plut.).