ναίω

νεο-

νεοάλωτος

νεοαρδής

νεόγᾰμος

νεόγυιος

νεογῑλ(λ)ός

νεογνός

νεόγονος

νεόγραπτος

νεόγρᾰφος

νεογενής

νεοδᾱμώδης

νεόδαρτος

νεοδίδακτος

νεόδμᾱτος

νεοδμής

νεόδμητος

νεόδρομος

νεόδροπος

νεόδρεπτος

νεοζῠγής

νεόζῠγος

νεόζυξ

νεόζευκτος

νεοκᾰτάστᾰτος

νεόκαυστος

νεοκηδής

νεοκληρόνομος

νεόκλωστος

νεόκμητος

νεοκόνητος

νεόκοπτος

νεωκορία

νεωκόρος

νεωκορέω

νεόκοτος

νεοκράς

νεόκρᾱτος

Νεόκρητες

νεόκτιστος

νεόκτονος

νεολκία

νεωλκός

νεωλκέω

νεόλουτος

νεολαία

νεόλεκτος

νεολέκτου

νεομηνία

νέομαι

νέον

Νέον τεῖχος

νεονύμφων

νεόνυμφος

νεώνητος

νεόω

νεοπᾰγής

νεοπᾰθής

νεοπηγής

νεόπηκτος

νεοποιέω

νεοπλῠνής

νεόπλῠτος

νεόπλουτος

νεόποκος

νεοπολίτης

νεόπριστος

νεοπρεπής

νεόπτολις

Νεοπτόλεμος

νεοπενθής

νεώριον

νεώρης

νεόρραντος

νεόρρῠτος

νέορτος

νέος

νεοσίγᾰλος

νεώσοικος

νεοσύλλογος

νεοσύλλεκτος

νεοσκύλευτος

νεόσμηκτος

νεοσπᾰδής

νεοσπάς

νεόσπορος

νεοσσιά

νεόσσιον

νεοσσίς

νεοσσός

νεοσσοτροφέω

νεοσσεύω

νεόσσευσις

νεοσταθής

νεωστί

νεόστροφος

νεοσφᾰγής

νεόσφακτος

νέωτα

νεότᾱς

νεώτατα

νεότης

νεότητος

Νεοτειχεύς

νεότμᾱτος

νεότμητος

νεότοκος

νεότομος

νεότροφος

νεοτρεφής

νεοττ-

νεοτελής

νεωτερίζω

νεωτερικός

νεωτερισμὸς

νεωτεριστής

νεωτέρων

νεωτεροποιΐα

νεωτεροποιός

νεώτερος

νεότευκτος

νεοτευχής

νεοθάξ

νεοθᾱλής

νεοθήξ

νεόθηκτος

νεοθηλής

νεόθηλος

νεόφυτα

νεόφυτος

νεοθλῑβής

νεοθνής

νεόφονος

νεοφώτιστον

νεοφώτιστος

νεοφώτιστου

νεόθεν

νεοχάρακτος

νεοχμόω

νεοχμός

νεόχμωσις

νεόχνοος

νεόχριστος

Language: Greek

нэо

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
νεῴ
νεῴ dat. sing. и nom. pl. к νεώς I.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
νεώ
νεώ gen. к νεώς I.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ναίω
I ναίω (aor. ἔνασσα; pass.: aor. ἐνάσθην, pf. νένασμαι; эп. inf. ναιέμεν)
1) жить, проживать, обитать (κατὰ πτόλιν, ἐν πόλει, περὶ ὄρος, παρὰ ποταμόν, Φρυγίῃ Hom.; πρὸς Ἡλίου πηγαῖς Aesch.; ἐπὶ ξένῳ χθονί Eur.);
2) населять (Τροίην Hom.; πόλιν Pind.);
3) поселять, селить (ἐν Ἄργει τινά Pind.); med.-pass. селиться (πατὴρ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσθη Hom.; νάσσατο ἄγχ᾽ Ἑλικῶνος ἐνί κώμῃ Hes.);
4) быть расположенным, находиться (αἵ ναίουσι πέρην ἁλός, sc. νῆσοι Hom.; ὁδὸς ἐγγύθι ναίει Hes.): (θεοὶ), ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε Soph. изображения богов, которые находятся в этих пропилеях; ἡ σοὶ δ᾽ ὁμοῦ ναίουσα (ὀργή) Soph. обуревающая тебя злоба;
5) воздвигать, строить (νηὸν ξεστοῖσιν λάεσσιν HH).


II
ναίω эп. = νάω.