λιμήν

λύμην эп. aor. 2 med.-pass. к λύω.

λῐμήν, ένος ὁ (dat. pl. λιμέσι - эп. λιμένεσσι)
1) порт, гавань, пристань (λιμένες - νεῶν ὄχοι Hom.; λ. ὑπάρχων πρὸς παραχειμασίαν NT);
2) убежище, пристанище (ἑταιρείας λ. Soph.; λ. κακῶν Aesch.; χείματος Eur.);
3) место сбора, средоточие (παντὸς οἰωνοῦ Soph.; πλούτου Aesch.).