кэнэон

κενεών, ῶνος ὁ
1) пустота, полость: οὐράνιοι κενεῶνες Anth. небесные пространства;
2) пах (οὐτάμεναί τινα δουρὶ μέσον κενεῶνα Hom.; τὸν τοῦ ἵππου κενεῶνα σκεπάζειν Xen.).