Language: Greek

кэндэо

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
κεντέω
κεντέω (дор. 3 л. sing. aor. κέντᾱσε, эп. inf. aor. κένσαι)
1) колоть, жалить (κώνωπες γλώττῃ κεντοῦσιν Arst.): τὸ πρόσωπον κεντούμενος Arph. ужаленный в лицо;
2) колоть стрекалом, погонять (τὸν ἵππον Hom.);
3) колоть, ранить, поражать (τὰς κόρας Eur.; τινα Plat.; τὰ ὄμματα Plut.; μαστιγούμενος καὶ κεντούμενος Xen.): μηδ᾽ ὀλωλότα κέντει погов. Soph. не бей павшего.