кротализо

κροτᾰλίζω
1) грохотать, перен. с грохотом проносить (ἵπποι κείν᾽ ὄχεα κροτάλιζον Hom.);
2) трещать (τῶν γυναικῶν τινες, κρόταλα ἔχουσαι, κροταλίζουσι Her.).