Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
κονιορτός
κονι-ορτός ὁ
1) (поднятая) пыль или облако пыли (ἰδεῖν κονιορτόν Her.; κ. ὑπὸ πνεύματος φερόμενος Plat.; τραχὺν αἴρων κονιορτόν Plut.);
2) пепел (τῆς ὕλης κεκαυμένης Thuc.);
3) грязная личность Dem.