Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
καταρρήγνῡμι
κατα-ρρήγνῡμι и (только praes.)
καταρρηγνύω
1) разрывать (ἱμάτια Dem.; τὴν ἐσθῆτα Luc.); med. разрывать на себе (τοὺς κιθῶνας Her.; τοὺς πέπλους Xen.);
2) ломать, рушить, разрушать (τὴν γέφυραν Her.; μέλαθρα Eur.): καταρρηγνύμενοι οἱ κρημνοὶ τοῦ ὀρύγματος Her. обрушившиеся края рва; καταρρήγνυσθαι ἐπὶ γῆν Her. валиться (падать) на землю; ἡ Αἴγυπτος κατερρηγμένη (v. l. καταρρηγνυμένη) Her. Египет с рыхлой почвой; καταρραγείης! Arph. чтоб ты лопнул!;
3) разнуздывать, давать волю: (ἡ ἀναρχία) τροπὰς καταρρήγνυσι Soph. безначалие приводит к бегству (с поля сражения);
4) (pass. pf. κατέρρωγα) взрываться, разражаться, хлынуть: χειμῶνα καταρραγῆναι Her. (рассказывают, что) разразилась гроза; κρότος κατερράγη Polyb. раздался шум; ἐξ ὀμμάτων κατερρώγασι πηγαί Eur. потоки (слез) хлынули из глаз; καταρραγεὶς ὄμβρος Arst., Polyb. хлынувший ливень; ὁ πόλεμος κατερράγη Arph. вспыхнула война.