имэртос

ἱμερτός 3 [adj. verb. к ἱμείρω] желанный, прелестный, очаровательный (Τιταρήσιος Hom.; κίθαρις HH; στέφανοι Hes.; ἀοιδαί Pind.; Σαλαμίς Solon ap. Plut.; εἴσοδός τινος Epicur. ap. Diog. L.).