Language: Greek

οἰκέω

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
οἰκέω
οἰκέω, эп. тж.
οἰκείω (impf. ᾤκουν - ион. οἴκεον, aor. ᾤκησα - эп. тж. οἴκησα; pass.: pf. ᾤκημαι - эп. οἴκημαι, aor. ᾠκήθην)
1) населять, обитать, жить (ὑπωρείας Ἴδης, ἐν Πλευρῶνι Hom.; τὸν χῶρον, ἐν Πίνδῳ Her.; δόμους, χθόνα Aesch.; οὐρανῷ, παρὰ κρημνοῖσι Pind.; ναοῖσι, παρὰ ὄχθον, κατὰ στέγας, ὑπὸ χθονός Eur.; перен. ἡ οἰκοῦσα ἔν τινι ἁμαρτία NT): γῆ οὐκ οἰκουμένη Soph. необитаемая земля; οἰ. ἔξω τῶν κακῶν Eur. жить без забот;
2) тж. med. селиться, заселять, колонизовать (τὰς πλείστας τῶν νήσων Thuc.): οἱ τὰς νήσους οἰκημένοι Ἴωνες Her. поселившиеся на этих островах ионийцы;
3) pass. быть расположенным, находиться (αἱ πόλεις νήσους οἰκέαται - ион. 3 л. pl. pf. pass. Her.);
4) управлять, руководить (πόλεις καὶ οἴκους Xen.; ὀρθῶς Plat.): εἰς πλείους οἰ. Thuc. править в интересах большинства - см. тж. οἰκουμένη.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἵκεο
ἵκεο
1) эп. 2 л. sing. aor. 2 к ἱκνέομαι;
2) дор. 2 л. sing. imper. к ἱκνέομαι.

Lemma οἰκέω

Wordforms and parallel words:

οἰκουμένην 2
οἰκῶν 1 живущий (1) живѧ́й (1)
οἰκούντων 2 живущих (1)
οἰκοῦντες 2
οἰκῆσαι 1 всели́тисѧ (1)

Concordance: