Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
διαλάμπω
δια-λάμπω
1) светиться, просвечивать (διά τινος Arst.; ἀστραπὴ διαλάμψασα τῆς ψυχῆς Plut.);
2) блистать, отличаться (ἐν ταῖς ῥητορείαις Isocr.; ἐν τοῖς ὀλίγοις Arst.);
3) (рас)светать (ἕως διέλαμψεν ἡμέρα Arph.): ἤδη διαλάμποντος Plut. когда уже светало.