Language: Greek

диакэо

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
διακαίω
δια-καίω, v. l.
διακάω
1) разжигать, раскалять (διακαίων τὴν διέξοδον αὐτοῦ, sc. ὁ ἥλιος Her.; ἄνθρακες διακεκαυμένοι Arst.): διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον Luc. обожженный до черноты, тж. сильно загорелый; ἡ διακεκαυμένη ζώνη Plut. жаркий пояс;
2) перен. разжигать, распалять (τὸν Θησέα διέκαιεν ἡ δόξα τῆς Ἡρακλέους ἀρετῆς Plut.): οὕτως ἐταράχθησαν καὶ διεκάησαν, ὥστε … Plut. они были так расстроены и взволнованы, что …; διακέκαυται ὡς τὸ εἰκός Luc. он, естественно, вспылил.