Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
γωνία
γωνία, ион.
γωνίη ἡ
1) угол (τοῦ προνηΐου Her.; ἡ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τείνουσα γραμμή Plat.): κατ᾽ ὀξείας γωνίας Arst. под острым углом; πρὸς ὁμοίας γωνίας Arst. под равными углами; κεφαλὴ γωνίας NT краеугольный камень; αἱ τέσσαραι γωνίαι τῆς γῆς NT четыре страны света; ἐν γωνίᾳ NT в углу, т. е. келейно, тайком;
2) углообразный выступ (τελευτῶντος τοῦ λαβυρίνθου Her.);
3) угольник (κανόνες καὶ γωνίαι Plat.; σφαῖραι καὶ γωνίαι Plut.);
4) угол мостового устоя (для разрезания волн) (τοῖς κίοσι πρὸ τῶν τὸ ῥεῦμα δεχομένων πλευρῶν γωνίας προκατασκευάζειν Diod.).