I γλῠκύς, γλῠκεῖα, γλυκύ 1) сладкий (μέλι, νέκταρ
Hom.; χυμός
Arst.);
2) пресный (τὸ πότιμον καὶ γλυκὺ ὕδωρ
Arst.);
3) сладостный, приятный (ὕπνος
Hom.; ἵμερος
Hom.,
Pind.; μέλος, ἐλπίς, βίοτος
Pind.);
4) приветливый, ласковый, милый, кроткий (φρήν, γέλως
Pind.; θυμός
Anacr.; παῖδες ἀρχαίου Σκότου
Soph.): ὦ γλυκύτατε
или ὡς γ. εἶ!
Plat. ах ты, мой милый!
II γλυκύς, έος ὁ (
sc. οἶνος) сладкое вино
Arst.