ἀπρόσιτος

ἀ-προσίτως недосягаемо, несравненно (θείως καὶ ἀ. Plut.).

ἀ-πρόσῐτος 2
1) неприступный (ἄνοδος Polyb.; καταφυγή Diod.);
2) недоступный, недосягаемый (λόγοις παρρησία Plut.: ἡ δύναμις τοῦ λόγου Luc.).