аполамбо

ἀπο-λάμπω
1) тж. med. светить(ся), блестеть, сиять (ἀστὴρ ὥς Hom.; ὁ νηὸς χρυσοῦ ἀπολάμπεται Luc.; χάρις ἀπελάμπετο Hes.): αἰχμῆς ἀπέλαμπε impers. Hom. сверкание шло от копья;
2) излучать (αὐγήν Luc.).