ἀναίμακτος

ἀν-αίμακτος 2
1) не обагренный кровью (φυγαί Aesch.; χείρ, χρώς Eur.; ξίφος Plut.; βωμός Diog. L.);
2) бескровный (θυσία Plut.; θυηλαί Anth.).