στερέω

στερέω (fut. στερήσω и στερῶ, aor. ἐστέρησα - эп. inf. στερέσαι, pf. ἔστέρηκα; pass.: fut. στερήσομαι и στερηθήσομαι, part. aor. 2 στερείς) лишать (τινά τινος Hom., Aesch., Soph., Thuc. etc.): αἰῶνός τινα σ. Aesch. лишать кого-л. жизни; τῶν ὀμμάτων στερηθῆναι Her. лишиться зрения; φροντίδος στερηθείς Aesch. безумный; μετοικίας τῆς ἄνω στερηθῆναι Soph. лишиться обитания в горнем мире, т. е. погибнуть; φασγάνῳ τινὸς βίον στερείς Eur. погибший от чьего-л. меча; τὸ ἐστερῆσθαι филос. Arst. лишение, неимение, отсутствие.