I κατ-αίρω (
fut. κατᾰρῶ,
aor. 1 κατῆρα,
part. aor. κατάρας)
1) приходить, прибывать (εἰς τὰς Ἀθήνας
Plat.; ἐπὶ τόπον τινά
Polyb.,
Plut.; εἰς οἰκίαν τινά
Plut.); (
о корабле) прибывать, приставать, причаливать (ἐς τὴν Καῦνον
Thuc.; εἰς Κόρινθον, ἐπὶ τὴν νῇσον
Polyb.);
2) спрыгивать, соскакивать (ἀπ᾽ ὄχθων
Xen.);
3) слетаться, налетать (κατῆραν ἐς τὰ βιβλία,
sc. ὄρνιθες
Arph.).
II κᾰταίρω ион. = κᾰθαίρω.