I διά-πλοος, стяж. διάπλους 2 переплывающий: διάπλοον καθιστάναι πάντα ναυτικὸν λεών
Aesch. заставлять весь экипаж корабля грести.
II διά-πλοος, стяж. διάπλους ὁ
1) переезд по морю (πρὸς τὸ Κήναιον τῆς Εὐβοίας
Thuc.);
2) путь переезда по морю (ὁ δυοῖν νεοῖν δ.
Thuc.);
3) судоходный канал (διάπλους πρὸς τὴν πόλιν τέμνειν
Plat.).